Λύση μόνο με το… ακουαφόρτε

Εγώ εδώ και χρόνια όποτε επισκέπτομαι τον κουρέα μου ξέρω τι θα του ζητήσω… «Οπως τα κόβουμε» του κάνω νόημα κι αυτός χωρίς να χρονοτριβεί ξεκινάει τη δουλειά του!
Πάνω από μια 20ετία αυτό συμβαίνει! Βάσει αυτής της λογικής, όλο αυτό το περί κουρέματος του ελληνικού χρέους, σε μένα τουλάχιστον ακούγεται τουλάχιστον αστείο, αν νομίζουμε ότι θα αποτελέσει λύση του προβλήματος!
Κι εξηγούμαι:
Τι να μας το κόψουν κατά 45%, τι κατά 60%, τι να μας το κόψουν στα 80%! Οπως και να ?χει, το άτιμο πάλι θα μακρύνει -λέω εγώ τώρα και με το δικό μου το φτωχό μυαλό!
Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να πανηγυρίσουμε το όποιο κούρεμα ή  το όποιο μικρό ή μεγάλο ποσοστό του; «Μια μπαλωθιά είν? ο θάνατος» λέει ένα ρητό! Ας μας τη ρίξουνε και ας πάμε και ακούρευτοι που λέει ο λόγος!
Ολο αυτό που συμβαίνει και να μου το θυμηθείτε σε εμένα μοιάζει ως μια «λύση – μη λύση» ενός προβλήματος που χρήζει πραγματικής λύσης!
Γιατί το σίγουρο είναι ότι με αυτές τις στρατηγικές – πρακτικές που ακολουθούμε σε κάμποσο καιρό           -πόσος στ? αλήθεια να είναι ο χρόνος μας(;)- πάλι στα ίδια θα βρεθούμε! Κι εγώ το δηλώνω «Ι? m sorry μάγκες αλλά δεν το δέχομαι κάτι τέτοιο».
Δεν το θέλω βρε παιδί μου να μου πιπιλίζουν και πάλι το μυαλό όποια στιγμή της ημέρας με καταστροφολογίες και τα τοιαύτα!
Καλύτερα, λοιπόν, να το τελειώνουμε εδώ!
Ή μήπως υπάρχει κανένας που πιστεύει ότι η όποια σημερινή απόφαση περί του όποιου κουρέματος θα σημάνει και τη λήξη του παιχνιδιού!
Το πιο σωστό θα ήταν να του ρίξουν -του χρέους ντε- κάνα ακουαφόρτε να μη ξαναβγεί μαλλί, αλλά σιγά να μη θέλουν αυτοί να μας χάσουν από πελατάκια!
Και μας και τα παιδιά των παιδιών μας και…