ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

(2010 ΕΓΧ 99’)
Τρόμου, ριμέικ της ομότιτλης τηλεταινίας του Τζον Νιούλαντ (1973).
Σκην.: Τρόι Νίξεϊ. Μουσ.: Ρέιτσελ Πόρτμαν. Ηθ.: Γκάι Πιρς, Κέιτι Χολμς.
Η Έπαυλη Μπλάκγουντ, που πήρε το όνομά της από έναν διάσημο ζωγράφο που κατοικούσε εκεί τον προηγούμενο αιώνα, διαθέτει πλέον νέους ιδιοκτήτες. Ο Άλεξ Χερστ με τη νέα του σύντροφο, Κιμ και τη Σάλι, την οκτάχρονη κόρη της, εργάζονται πυρετωδώς, αναπαλαιώνοντας τους εσωτερικούς χώρους της νέας τους κατοικίας. Η Σάλι, νιώθοντας παραμελημένη, αποφασίζει να εξερευνήσει το σπίτι και μαζί και τη μακάβρια ιστορία που κρύβεται στις σκοτεινές γωνιές του, έρευνα που προκύπτει από την περιέργεια της μικρής καθώς παρακινείται από περίεργους ψίθυρους, προερχόμενους από το υπόγειο. Όσο πιο πολύ ενδίδει η Σάλι στη «φιλία» που την καλούν οι απόκοσμες φωνές, τόσο περισσότερο βυθίζεται στον κόσμο των χομούνκουλους, μικροσκοπικών τεράτων με μοχθηρά μάτια, κοφτερά νύχια και ακατάπαυστη πείνα για σάρκα… και το κακό είναι ότι ούτε ο Άλεξ, ούτε όμως και η ίδια της η μητέρα, πιστεύουν τη Σάλι…
Αργή ταινία στην εξέλιξή της, που «βάζει» τον θεατή στο παιχνίδι της αγωνίας και του επερχόμενου τρόμου, με μεγάλη καθυστέρηση. Το συνολικό πρότζεκτ, μοιάζει βγαλμένο απευθείας από τα ’70s, αφού έτσι κι αλλιώς πρόκεται για το ριμέικ μιας άγνωστης τηλεταινίας του 1973, με διατεταγμένα σε παράταξη όλα τα γνωστά κλισέ. Η απειλητική ατμόσφαιρα που δημιουργείται σιγά – σιγά, κυρίως στο δεύτερο μισό της ταινίας αλλά και η «γκόθικ» σκηνική απεικόνιση, σώζουν λιγουλάκι την κατάσταση, ωστόσο, η σεναριακή γραμμική αφήγηση και η εκτέλεσή της από τον νέο σκηνοθέτη, προϋποθέτουν υπομονή, επιμονή, προσωρινή διακοπή της εγκεφαλικής λειτουργίας που ανιχνεύει την «πρόβλεψη» και ασφαλώς μεγάλη σακούλα ποπ κορν…