Ευθύβολα και μη…

[…Ζούμε ιστορικές στιγμές ή αυτό τουλάχιστον νομίζω εγώ τούτη τη στιγμή, όμορφη και παράξενη πατρίδα μου Ελλάς…
Αυθόρμητα γράφτηκε τούτος ο τελευταίος χαρακτηρισμός για τη χώρα…]
Τούτο το κείμενο που συνεχώς αλλάζει τη μορφή του -ακόμη και επί του πιεστηρίου- έχω την αίσθηση ότι θα είναι ανεπίκαιρο την ώρα που το διαβάζεις εσύ αναγνώστα, έστω κι αν γράφτηκε προ ολίγων ωρών.
Και ακόμη κι εσύ, ο λίαν πρωινός θα έχεις διαφορετική θεώρηση από τον μεσημεριανό ή τον απογευματινό αναγνώστη.
Ετσι τουλάχιστον το διαισθάνομαι καθώς βάζω κάποιες πρώτες αράδες στη σειρά κι ενώ ειδήσεις για παραιτήσεις βουλευτών, επιστολές άλλων, ανακοινώσεις και δελτία Τύπου από κυβερνητικά στελέχη ή από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης και όχι μόνο, διαβάζω στα σάιτ, αλλά ακούω και από το ραδιόφωνο!
Στην απόλυτη εποχή της ταχύτητας όπου τόσο πολύ και γρήγορα τρέχουν οι εξελίξεις, χθες δεν προλάβαινες να «σχηματίσεις» κανέναν συλλογισμό, αφού κάποιες νεότερες ειδήσεις έφερναν τα πάνω κάτω στις πρότερές σου σκέψεις!
Είμαστε εν αναμονή των εξελίξεων που σηματοδοτούν το «οριστικό τέλος»…
Μα η ουσία είναι αλλού· τουλάχιστον αυτό θέλω να σκέφτομαι εγώ που υπομονετικά περιμένω μια νέα αρχή που όλα δείχνουν πως θα… ανατείλει!
Εκεί θα ρίξω όλη μου την προσοχή· δεν θέλω να αφεθώ στις όποιες σκέψεις φέρνει ένα όπως κάποιοι προτρέχουν να ορίσουν ως ένα «όχι καλό τέλος».
Ούτε θα προσπαθήσω να φανταστώ τις όποιες συνέπειες δημιουργηθούν εξαιτίας ενός τέτοιου τέλους· δεν βοηθώ μα ούτε βοηθιέμαι έτσι!
Δίχως αφορισμούς και φανφαρολογίες θα περιμένω την Ιστορία που πλέον γράφεται με γρηγορότερους ρυθμούς απ’ ό,τι στο παρελθόν, να αποφασίσει, να κρίνει, να αποφανθεί και να χαρακτηρίσει τους ήρωες και τους Εφιάλτες…