ΜΕ ΟΜΙΧΛΗ ΚΑΙ ΒΡΟΧΗ…

Σε αντίξοες για τους αγρότες εποχές, και έχοντας κατορθώσει να διατηρεί αρκετές νέες οικογένειες ως μόνιμους κατοίκους, το Νιο Χωριό Αποκορώνου παλεύει… να κρατηθεί μεγάλο.
Χτισμένο σε ένα καταπράσινο λεκανοπέδιο, με λιόφυτα και πορτοκαλιές, το Νιο Χωριό αγναντεύει τις Μαδάρες αλλά και τη θάλασσα, ενώ από την “καρδιά” του περνά και ο ποταμός Μανταμάς.
Στο χωριό σήμερα λειτουργεί εξαθέσιο Δημοτικό Σχολείο, υπάρχει ποδοσφαιρική ομάδα, ταβέρνες, σουβλατζίδικα, καφενεία, ενοικιαζόμενα διαμερίσματα και άλλες επιχειρήσεις που τονώνουν την τοπική οικονομία.
Από το χθεσινό οδοιπορικό μας στο Νιο Χωριό καταγράψαμε σημαντικά ιστορικά στοιχεία από ηλικιωμένους κατοίκους που συναντήσαμε στα καφενεία, ενώ ο κ. Μιχάλης Γαλανάκης, που μας ξενάγησε στις γειτονιές και στο «Κουλέ», στο ύψωμα πάνω από το χωριό με την περίοπτη θέα όλης της περιοχής επεσήμανε τα εξής:
´Θα γυρίσουμε το ρολόι του χρόνου πολύ πίσω και με συντομία θα σας πω ιστορικά γεγονότα που πρέπει να λέγονται για να τα γνωρίζουν οι νέοι και να τα θυμούνται οι παλιοί. Το χωριό μας ενώ έχει την ονομασία αυτή δεν είναι νέο αλλά πολύ παλιό από τα χρόνια της ενετοκρατίας. Έζησε πολλές καταστάσεις και άντεξε επειδή οι κάτοικοι του ήταν και παραμένουν αγαπημένοι και νοικοκύρηδες. Στο ύψωμα βρίσκεται το φρούριο των Ενετών που αργότερα οι Τούρκοι το αποκαλούσαν «Κουλέ» και με αυτή την ονομασία ακούγεται και σήμερα. Από εκεί πάνω ελεγχόταν όλη η περιοχή και ήταν καλά επανδρωμένο με πολεμιστές που έδιναν όταν χρειαζόταν τη μάχη από τις πολεμίστρες του. Αλλο ένα μικρότερο υπήρχε στην απέναντι κορυφή και ενδιάμεσα βρισκόταν και υπάρχει ακόμα μια τεράστια θολωτή στέρνα που εφοδιαζόταν με νερό οι ανάγκες των φρουρίων και ποτίζονταν τα ζώα τους. Η στέρνα είναι σε καλή κατάσταση ενώ το ένα φρούριο που απέμεινε έχει υποστεί τεράστιες φθορές από τον χρόνο. Γεννήθηκα στο Μαδαρό των Κάμπων Κεραμειών το 1933 και από ενός έτους βρίσκομαι εδώ. Στα παιδικά μου χρόνια πηγαίναμε στο Δημοτικό Σχολείο 130 παιδιά, όλα από το χωριό ενώ τώρα και αρκετά χρόνια έρχονται και οι μαθητές από τα γύρω χωριά. Παλιά, όλες σχεδόν οι οικογένειες ήταν πολύτεκνες και τα χωριά είχαν αρκετό πληθυσμό με τα περισσότερα να έχουν δικό τους ή δικά τους Δημοτικά Σχολεία εκεί που οι γειτονιές ήταν αλαργινές. Εμείς έχουμε τρεις γειτονιές αλλά με το να κτιστούν καινούργια σπίτια, όλο το χωριό έγινε μια γειτονιά. Θα μπορούσαμε να ζούμε πολύ καλύτερα αν οι κυβερνήσεις έδιναν την πρέπουσα σημασία στον αγροτικό πληθυσμό. Αυτό το χωριό ήταν στην ακμή του πριν από την Κατοχή με 800 κατοίκους. Σήμερα έχει γύρω στους 500 οι οποίοι καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να διατηρηθεί το χωριό σε ακμή. Εκτός από τον Πολιτιστικό Σύλλογο του Χωριού υπάρχει και ο Σύλλογος των νέων.
Εχουμε και ποδοσφαιρική ομάδα. Πολλοί νέοι είναι οικοδόμοι αλλά η οικοδομή δεν πάει καλά και τα μεροκάματα είναι λίγα. Υπάρχουν και ξένοι εργάτες στο χωριό που πρέπει να ζήσουν και αυτοί αλλά τα αγροτικά μας προϊόντα έχουν πολύ χαμηλές τιμές. Το λάδι πουλιέται σε εξευτελιστική τιμή και τα εσπεριδοειδή ακόμα χειρότερα με 8 και 9 λεπτά το κιλό τα πορτοκάλια.
Επειδή είμαι στο Διοικητικό Συμβούλιο της ΒΙΟΧΥΜ γνωρίζω πολύ καλά ότι υπάρχουν αρκετοί χωριανοί και όχι μόνο που δεν πήραν ακόμα τα χρήματά τους από την Εταιρεία τώρα και δύο χρόνια. Κατά τ’ άλλα έχουμε μια καλή υποδομή με ταβέρνες, σουβλατζίδικα, καφενεία και άλλες επιχειρήσεις που τονώνουν την τοπική οικονομία. Τελευταίες άφησα τις εκκλησίες οι οποίες είναι τέσσερις με την κεντρική στην πλατεία να είναι αφιερωμένη στην ´ψηλάφιση του Αποστόλου Θωμά´. Όλες είναι καλοδιατηρημένες και ως επίτροπος της Ενορίας εκφράζω και δημόσια ευχαριστίες στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας των απανταχού ευρισκομένων χωριανών που στηρίζουν με κάθε τρόπο τις ανάγκες για τη συντήρησή τους´.
Στο ίδιο μήκος κύματος μίλησαν όλοι όσοι ρωτήθηκαν με εξαίρεση τον ηλικιωμένο αγρότη κ. Σαριδάκη Γρηγόρη, που μας είπε ότι: ´Κάποτε και μέχρι το 1990 στο Νιο Χωριό ανθούσε η οικονομία από την γεωργική παραγωγή σε λάδι και εσπεριδοειδή. Όλες οι ελιές και τα περιβόλια ήταν νοικοκυρεμένα ενώ τώρα τα περισσότερα έχουν εγκαταλειφθεί και έχουν γεμίσει με βάτους. Τα πορτοκάλια μας τ’ αγοράζουν οι έμποροι 8 λεπτά το κιλό και με αυτή την τιμή πολλοί χωριανοί μέσα κι εγώ δεν πληρωθήκαμε ακόμα από τη ΒΙΟΧΥΜ ενώ πέρασαν δύο χρόνια´.