Επιμέλεια:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
Kakatsakis@sch. gr
Προβλήματα στη γειτονιά μας´. ´Προβλήματα με τη συγκατοίκηση´. ´Μια πολυκατοικία άνω κάτω´. ´Παράξενοι γείτονες´. ´Ενοχλητικοί γείτονες´. ´Αγαπημένοι μου γείτονες´. ´Θα πάρουμε τα βουνά´. Οι τίτλοι των 7 απ’ τα 8 ´σκέφτομαι και γράφω´, που μου έστειλαν για δημοσίευση στον Παιδότοπο (μπορεί να μην χωρούν όλες), μαζί με 6 καταπληκτικές σχετικές ζωγραφιές, τα παιδιά της Στ2 τάξης του 10ου Δημ. Σχ. Χανίων ηλεκτρονικά, με αποστολέα την δασκάλα τους, γνωστή στους αναγνώστες της στήλης και από άλλες εργασίες μαθητών της, Ελένη Βορεινάκη. Ιστορίες ´για γέλια και για κλάματα´, όπως είναι και ο τίτλος του 8ου σκέφτομαι και γράφω. Ιστορίες γραμμένες στην τάξη ύστερα από τη διδασκαλία στη γλώσσα του κεφάλαιου ´Κύριε μας ενοχλείτε´, που πραγματεύεται τις σχέσεις των κατοίκων μιας γειτονιάς και των ενοίκων μιας πολυκατοικίας. Ιστορίες, μικρά χρονογραφήματα, γραμμένες με πολύ χιούμορ. Ποιoς είπε ότι τα παιδιά δεν γράφουν όμορφα, όταν οι δάσκαλοι τους, τους μαθαίνουν να γράφουν όμορφα; Να ’στε καλά, παιδιά! Και να μην στεναχωρηθείτε κάποια από σας αν δεν δείτε σήμερα στον Παιδότοπο τις εργασίες σας. Θα βρουν τη θέση τους…
Β.Θ.Κ.
Προβλήματα στη γειτονιά μας
Στη γειτονιά μου βρίσκεται μια μονοκατοικία παλιά που έχει πολλά δωμάτια και δύο εισόδους .Ο ιδιοκτήτης της νοικιάζει τα δωμάτια σε αλλοδαπούς σε χαμηλή τιμή γιατί είναι παλιά. Κάθε τέλος του μήνα, οι πιο πολλοί από αυτούς δεν έχουν να πληρώσουν το ενοίκιο. Ακούμε τότε φωνές, μαλώνει ο ιδιοκτήτης μαζί τους, βρίζει και τους απειλεί πως θα τους διώξει. Aλλες φορές τους βγάζει τα λίγα πράγματα τους έξω και τους φωνάζει να φύγουν.
Όλα αυτά δεν είναι ωραία εικόνα για τη γειτονιά μας.
Ραφαήλ Γιανναράκης Στ2
Θα πάρουμε τα βουνά
Ο γείτονας του επάνω διαμερίσματος λείπει όλο το πρωί. Το βράδυ όμως μόλις εμείς πάμε να κοιμηθούμε, τακτοποιεί τα πράγματα του σηκώνει τραπέζια, καναπέδες και όλα αυτά μετά μουσικής. Αργά το βράδυ η κόρη τους ανεβοκατεβαίνει τη σκάλα και δε μπορεί κανείς να κοιμηθεί.
Μας εκνευρίζουν συνέχεια και χθες μια γειτόνισσα τους έβαλε τις φωνές κι είπε πως αν συνεχίσουν έτσι ´σε λίγο θα πάρουμε όλοι τα βουνά´.
Χρυσούλα Αλεξανδράκη Στ2
Προβλήματα με την συγκατοίκηση
Θα σας πω κάτι που έχει σχέση με τους συγκατοίκους μου στην πολυκατοικία…
Κάποια μέρα που καθόμουν στη βεράντα και έπινα το τσάι μου, άρχισε να πέφτει ένα υγρό που ήταν κίτρινο και βρομούσε έντονα. Από περιέργεια το είπα στους γονείς μου και βγήκαν έξω. Κατάλαβαν ότι ήταν τα ούρα ενός σκύλου που έμενε από πάνω.
Οι γονείς το είπαν στον ιδιοκτήτη του σκύλου, ότι ο σκύλος κατουράει στο μπαλκόνι μας και μας είπε ότι δε θα επαναληφθεί.
Αλλά αυτό επαναλαμβανόταν κάθε μέρα και αναγκαστήκαμε να το πούμε στον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος.
Ο σπιτονοικοκύρης του μίλησε για το θέμα που γινόταν κάθε μέρα και αυτός αναγκάστηκε να στείλει το σκύλο του κάπου αλλού.
Μετά από λίγες μέρες που έφυγε ο σκύλος, οι γονείς μου κι εγώ ζούμε πιο ήρεμα, χωρίς διενέξεις και μπορούμε να βγαίνουμε στο μπαλκόνι μας και να απολαμβάνουμε την δροσιά.
Ιωάννα Λουκάκη – Κατερίνα Ράσση Στ2
Για γέλια και για κλάματα
Στην πολυκατοικία που μένω έχουν συμβεί σε διάφορα χρονικά διαστήματα, διάφορα που είναι για γέλια και για κλάματα .
Δυο κυρίες που μένουν δίπλα μας, σχεδόν κάθε μέρα φωνάζουν και βρίζουν η μια την άλλα τόσο δυνατά, που και με κλειστά τα αυτιά τις ακούμε.
Επίσης στον πρώτο όροφο μένει ένας συνταξιούχος που είναι για μας τα παιδιά ο Δρακουμέλ της πολυκατοικίας. Αυτό γιατί όταν μας δει κάτω στην αυλή μας φωνάζει , μας διώχνει, μας βρίζει και κάποιες φορές κάνει να χτυπήσει κάποιο παιδί.
Εμείς φυσικά δεν υποχωρούμε. Το παιχνίδι είναι κομμάτι της ζωής μας. Βέβαια τις ώρες της κοινής ησυχίας είμαστε στο σπίτι μας αλλά τις άλλες ώρες ευχαριστιόμαστε παιχνίδι χωρίς να μας νοιάζει που ο κ. Δρακουμελ μας φωνάζει. Aν το σκεφτείς καλά έχει και αυτός το δίκιο του γιατί σαν ηλικιωμένος που είναι, θέλει την ησυχία του.
Δεν θα ξεχάσω ένα Σάββατο που ξύπνησα από τις φωνές γιατί μια κυρία που είναι πολύ πλούσια έκανε παρατήρηση σε μια άλλη κυρία που μένει σε μικρό διαμέρισμα που έχει ένα μπαλκόνι, γιατί είχε απλώσει τα σεντόνια της από έξω από το μπαλκόνι. Ξέσπασε ένας γυναικοκαβγάς τρομερός
-Χαλάει την εικόνα της πολυκατοικίας έλεγε η μια, μοιάζουμε με τσιγγάνους
-Δεν έχω χώρο να απλώσω αλλού, έλεγε η άλλη.
Μεσολάβησε ο διαχειριστής και ο καυγάς έληξε… ισόπαλος.
Γιάννης Παπασηφάκης Στ2
Θα πάρουμε τα βουνά
Ο γείτονας του επάνω διαμερίσματος λείπει όλο το πρωί. Το βράδυ όμως μόλις εμείς πάμε να κοιμηθούμε, τακτοποιεί τα πράγματα του σηκώνει τραπέζια, καναπέδες και όλα αυτά μετά μουσικής. Αργά το βράδυ η κόρη τους ανεβοκατεβαίνει τη σκάλα και δε μπορεί κανείς να κοιμηθεί.
Μας εκνευρίζουν συνέχεια και χθες μια γειτόνισσα τους έβαλε τις φωνές κι είπε πως αν συνεχίσουν έτσι ´σε λίγο θα πάρουμε όλοι τα βουνά´.
Χρυσούλα Αλεξανδράκη Στ2
Μια πολυκατοικία άνω κάτω
Σε όλες τις πολυκατοικίες υπάρχουν προβλήματα ανάμεσα στους ενοίκους τους. Αλλος βάζει δυνατά τη μουσική, άλλος βάζει ραδιόφωνο και τηλεόραση την ώρα της κοινής ησυχίας, άλλος αφήνει τον σκύλο του ατάιστο με αποτέλεσμα να γαβγίζει όλη την ώρα, άλλος απλώνει μπουγάδα γεμάτη νερά στην άκρη του μπαλκονιού. Μια τέτοια ιστορία θα σας διηγηθώ και τώρα.
Λοιπόν…
Υπήρχε κάποτε μια ήσυχη πολυκατοικία, χωρίς προβλήματα και τσακωμούς. Σε αυτή την πολυκατοικία ζούσε ο κύριος Μπάμπης, ένας ψηλός κύριος με γυαλιά, που είχε ένα σκύλο.
Μια μέρα λοιπόν η κυρία Φιλιώ άνοιξε μεσημεριάτικα το ραδιόφωνο τόσο δυνατά, που ο σκύλος του κύριου Μπάμπη άρχισε να γαβγίζει ασταμάτητα για πολλή ώρα.
Αυτό εκνεύρισε πολύ την κυρία Ιωάννα, η οποία μένει στο τέταρτο πάτωμα. Ετσι για να τον ηρεμήσει, του πέταξε ένα πορτοκάλι.
Αστόχησε όμως και αντί να το πετάξει στον σκύλο, το πέταξε στον κύριο Μανόλη, ο οποίος με ένα τεράστιο καρούμπαλο στο κεφάλι πήγε να ζητήσει εξηγήσεις. Τελικά μετά από ένα μεγάλο καβγά κατέληξαν να συμφωνήσουν πως ο κύριος Μπάμπης πρέπει να πάρει το σκύλο και να τον πάει κάπου αλλού. Ο κύριος Μπάμπης όμως δε συμφωνούσε. Η μουσική έπαιζε ακόμα, ο σκύλος γάβγιζε και οι γείτονες τσακώνονταν. Τελικά μια από τις επόμενες μέρες χάλασε το ραδιόφωνο της κυρίας Φιλιώς. Επικρατούσε ησυχία στην πολυκατοικία.
Οι ένοικοι πήραν ένα καλό μάθημα. Ζήτησαν συγγνώμη ο ένας από τον άλλο και ο κύριος Μπάμπης αποφάσισε να πάει το σκύλο στο χωριό του.
Ευτυχώς αυτή η ιστορία είχε αίσιο τέλος. Άλλες πάλι δε τελειώνουν ποτέ!!!!
Γεωργία Δερμιτζάκη Στ2
