Οι Γερµανοί άργησαν να καταλάβουν από πού θα αποχωρούσαν οι δυνάµεις της Κοινοπολιτείας, δι’ αυτό και η καταδίωξη άργησε να ξεκινήσει. Μόνο το απόγευµα της 29 Μaΐου 1941 η εµπροσθοφυλακή των δύο Γερµανικών ταγµάτων του 100 Συντάγµ. Ορεινών Κυνηγών του Στρατηγού J. Ringel ήρθε σε επαφή µε το 23ο ΝΖ τάγµα που είχε οχυρωθεί στη θέση ‘‘Αµυγδαλοκορφή’’, άνωθεν του οδικού άξονα, βόρεια τ’ Ασκύφου, ανάµεσα στις κορυφές Ρογδιά και Χαλάρα.
Στη συνέχεια δηµιούργησαν νέα αµυντική γραµµή στο σελί ‘‘Ξυλόδεµα’’ στην είσοδο τ’ Ασκύφου το 18ο ΝΖ Τάγµα και το 2/8 Αυστραλιανό τάγµα. Στις 30 Μαΐου η 4η ΝΖ ταξιαρχία πήρε θέση στην περιοχή Αµουδάρι-Όξω Γωνί. Το βράδυ της 29ης Μάιου οι Γερµανοί διανυχτέρευσαν στ’ Ασκύφου.
Η τελευταία αµυντική γραµµή των δυνάµεων της Κοινοπολιτείας από το 2/8 Αυστραλιανό τάγµα, το 21ο ΝΖ τάγµα, το 2/7 Αυστραλιανό τάγµα και το τάγµα των Βασιλικών πεζοναυτών, σχηµατίστηκε ανατολικά και δυτικά του φαραγγιού της Ίµπρου (δυτικά του Κάτω Βόθωνα).
Από την Ίµπρο το 100ο Συντ. Ορ. Κυνηγών (Γερµανοί) µοιράστηκε στα δύο, οι µισοί ανατολικά και οι µισοί δυτικά και στη συνέχεια νότια, δια να πλευροκοπήσουν τους συµµάχους. Γερµανοί ορεινοί καταδροµείς, 22 τον αριθµό, εισχώρησαν στην δυτική πλευρά του φαραγγιού.
Ο Charles Hazlitt Upham, (ο περισσότερο παρασηµοφορηµένος Νεοζηλανδός στρατιωτικός του Β΄Παγκ. Πολέµου) αν και πολύ αδυνατισµένος από δυσεντερία, κατάφερε µε τη διµοιρία του να φτάσει στο πάνω µέρος της απέναντι πλαγιάς, και να εξολοθρεύσει τον εχθρό από ψηλά.
Οι δυνάµεις της Κοινοπολιτείας αποχώρησαν από τα Σφακιά τις νύχτες της 29/30/31 Μάιου 1941 και 1/6/41, αφήνοντας πίσω τους περί τους 5000 αιχµαλώτους.
*Ο Μιχάλης Κατσανεβάκης
είναι αρχιτέκτων µηχανικός,
συγγραφέας – ιστορικός ερευνητής
