» Η πολιτική της ακρίβειας δεν κρύβεται πίσω από αυξήσεις στα χαρτιά
Η ακρίβεια δεν είναι αριθµός – είναι συναίσθηµα. Είναι φόβος, είναι ανασφάλεια, είναι µια αόρατη απειλή που µπαίνει κάθε µέρα στα σπίτια µας χωρίς να χρειάζεται να χτυπήσει την πόρτα.
Τα στατιστικά µπορεί να λένε ότι ο πληθωρισµός αποκλιµακώνεται. Η κυβέρνηση ανακοινώνει αύξηση του κατώτατου µισθού στα 830 ευρώ, πανηγυρίζοντας ότι προσφέρει ανακούφιση. Όµως η πραγµατικότητα δεν επιβεβαιώνει αυτό το αφήγηµα.
Οι καθηµερινές ανάγκες των πολιτών δεν αντιµετωπίζονται µε επικοινωνιακά σχήµατα. Όταν οι ίδιες αγορές στο σούπερ µάρκετ κοστίζουν 30% περισσότερο από πέρσι, η πραγµατικότητα διαψεύδει τα κυβερνητικά αφηγήµατα. Όταν ο λογαριασµός ρεύµατος αυξάνεται, το κόστος µετακίνησης πιέζει και οι βασικές υπηρεσίες, όπως τα φροντιστήρια και η υγεία, επιβαρύνουν τον οικογενειακό προϋπολογισµό, τότε τα στατιστικά χάνουν τη σηµασία τους. Οι πολίτες δεν χρειάζονται αριθµούς χωρίς αντίκρισµα – χρειάζονται ουσία και αλήθεια.
Η ακρίβεια δεν είναι αφηρηµένη. Έχει πρόσωπο: είναι η µητέρα που µετράει κάθε ευρώ. Ο επαγγελµατίας που βλέπει τα έξοδά του να πολλαπλασιάζονται. Ο συνταξιούχος που κόβει τα βασικά. Ο νέος που δουλεύει και δεν τα βγάζει πέρα, ακόµη κι αν αµείβεται µε τον «νέο» κατώτατο µισθό.
Όλοι αυτοί δεν είναι δείκτες. Είναι άνθρωποι. Και η πολιτική δεν µπορεί να συνεχίσει να µιλά σαν να µην τους βλέπει.
Η χώρα µας χρειάζεται πραγµατικές πολιτικές συγκράτησης τιµών, ελέγχους στην αγορά, στήριξη στο εισόδηµα. Όχι εξαγγελίες, όχι µέτρα βιτρίνας.
Χρειάζεται φωνές που καταλαβαίνουν πώς ζει ο κόσµος. Που δεν µιλούν από απόσταση. Που γνωρίζουν τι σηµαίνει η δυσκολία να βγει ο µήνας.
Γιατί η ακρίβεια δεν είναι τεχνικό φαινόµενο. Είναι πολιτικό. Και είναι η ώρα να πάρει πολιτική απάντηση.
Και για να είµαστε ακριβείς: Ο πληθωρισµός στην Ελλάδα διαµορφώθηκε στο 3,0% τον Φεβρουάριο, ενώ ο µέσος όρος της Ευρωζώνης ήταν 2,3% και της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2,7%. Την ίδια στιγµή, η Κύπρος καταγράφει µόλις 1,9%, µε αισθητά χαµηλότερες αυξήσεις σε τρόφιµα και ενέργεια.
Η κυβέρνηση λέει ότι «ο πληθωρισµός µειώθηκε στο 3,0% τον Φεβρουάριο». ∆εν λέει όµως ότι το καλάθι του νοικοκυριού έχει αυξηθεί πάνω από 18% σε βασικά είδη. Ότι ο µέσος λογαριασµός ρεύµατος είναι 35% ακριβότερος από το 2019. Ότι η τιµή στο ράφι αυξάνεται ακόµη και σε ελληνικά προϊόντα πρώτης ανάγκης.
Και κυρίως: δεν λέει ότι ο νέος κατώτατος µισθός των 830 ευρώ αντιστοιχεί σχεδόν στο ενοίκιο για ένα σπίτι 90–95 τ.µ. σε οποιαδήποτε µεγάλη πόλη της χώρας. Πώς µπορεί να ζήσει µια οικογένεια όταν ολόκληρος ο µισθός πηγαίνει στο ενοίκιο; Όταν το υπόλοιπο κόστος διαβίωσης παραµένει ανεξέλεγκτο;
Ο κατώτατος µισθός δεν µπορεί να νοείται ως στατιστική επιτυχία όταν δεν εξασφαλίζει τα απολύτως βασικά. Η οικονοµική πολιτική δεν µπορεί να αξιολογείται µόνο από τους αριθµούς των δελτίων Τύπου, αλλά από τον αντίκτυπό της στην καθηµερινότητα των πολιτών. Οι αριθµοί έχουν αξία όταν υπηρετούν τη ζωή, όχι όταν τη διαψεύδουν.
*Η Μαρία ∆αφέρµου είναι φιλόλογος, γλωσσολόγος
M.Sc., c.PhD.
