Πολύς λόγος για τη συνέντευξη του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου πρόσφατα σε τηλεπτικό παράθυρο εκπομπής στον σταθμό ΣΚΑΪ TV και στη δημοσιογράφο Πόπη Τσαπανίδου.
Αναμεταδόθηκε παντού, δεκάδες φορές, με ποικίλους σχολιασμούς, για το πώς ο μεγάλος Χριστιανόπουλος ´στρίμωξε´ την Τσαπανίδου, μία κατά τ’ άλλα ψύχραιμη και σοβαρή δημοσιογράφο, η οποία βρέθηκε σε μια άτυχη στιγμή.
Όμως αυτή είναι, μάλλον, μια απλοϊκή προσέγγιση.
Η εμφάνιση αυτή του ποιητή αναμεταδόθηκε από παντού και τόσο πολύ, ίσως γιατί σπάνια βλέπουμε πια τέτοιες στιγμές που να γονατίζουν από αμηχανία (έστω και για λίγο) ένα τηλεοπτικό σύστημα εθνικής εμβέλειας.
Γιατί περί τέτοιας στιγμής πρόκειται, όχι συνέντευξης: Στα 81 του ο Χριστιανόπουλος εξακολουθεί να γνωρίζει πολύ καλά τι του γίνεται αλλά αρνείται να παίξει τον ρόλο του ως ´ποιητικό σεμεδάκι´ σε τηλεοπτικό ´παράθυρο´.
Γνωρίζει πως είναι καλεσμένος – άλλοθι για να καλύψει συγκεκριμένα λεπτά τηλεοπτικού χρόνου, αλλά παραμένει άναρχος και αιρετικός, με μοναδικό τρόπο.
Ήταν η έκπληξη του κόσμου πώς ένας γέροντας σαν τον Χριστιανόπουλο -το έργο του οποίου οι περισσότεροι μάλλον αγνοούσαν – είναι τόσο αυθεντικός και σύγχρονος. Ακόμα και σε καιρούς κρίσης.
Και αυτό εξηγείται απλά: Η συνειδητότητα, ο ξεκάθαρος λόγος και ο πυρήνας αξιών του Χριστιανόπουλου δεν γνώρισαν ούτε και τους άγγιξε ποτέ καμία κρίση. Και εδώ έγκειται η χρησιμότητα του ποιητή σε καιρούς κρίσης. Το δικό του φωτεινό ´εγώ´ πρέπει να μιμηθεί το ´εμείς´ (των πολλών). Τώρα αλλά και πάντοτε.