ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ? & ΕΠΙ Τ ΑΥΤΑ

Το κοινωνικό κράτος αναπτύχθηκε στην Ευρώπη μετά τη δίνη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και στόχευε στην ανάπτυξη και  στην εξασφάλιση της κοινωνικής δικαιοσύνης, δίνοντας προτεραιότητα στη δημόσια υγεία, στην παιδεία, στην κοινωνική ασφάλιση και στην προστασία των ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Μισό αιώνα μετά, το κοινωνικό κράτος, όσο ελλιπές κι αν ήταν στην Ελλάδα των πελατειακών σχέσεων και του ρουσφετιού, καταρρέει. Το πρόσχημα της κρίσης εξαθλιώνει τον τομέα της υγείας, ανατρέπει εργασιακά δικαιώματα, στέλνει τους μαθητές? αδιάβαστους, σ? ένα σχολείο υποβαθμισμένο και χωρίς βιβλία, ενώ την ίδια ώρα αυξάνονται οι άστεγοι που βρίσκουν τον θάνατο στους δρόμους και στα παγκάκια.
Αφορμή για τον παραπάνω προβληματισμό αποτέλεσε μια πολύ απλή διαπίστωση?  πολύ καλά κρυμμένη στα αρκτικόλεξα της καθημερινότητάς μας.
Το Ιδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΙΚΑ), ο Οργανισμός Περίθαλψης Ασφαλισμένων του Δημοσίου (ΟΠΑΔ) και ο Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ) αντικαταστάθηκαν από έναν ενιαίο φορέα, τον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), στον οποίο έντεχνα αποφεύγεται η χρήση της έννοιας της ασφάλισης και προάγεται η έννοια της παροχής υπηρεσιών. Κι έτσι από ένα σύστημα υγείας που στόχο είχε να ασφαλίζει τους πολίτες, δηλαδή να τους προφυλάσσει από τον κίνδυνο, οδηγούμαστε σε ένα νέο, που απλά παρέχει υπηρεσίες υγείας.
Τυχαίο; Δεν νομίζω…