Διασώστης – φύλακας άγγελος

´Φύλακας άγγελος των Λευκών  Ορέων´ αλλά και ο άνθρωπος με ´τα πιο δυνατά πόδια σε όλη την Κρήτη´. Ο 56χρονος Γιώργος Σμπυράκης, που έχει πάνω από 150  δύσκολες διασώσεις στα Λευκά Όρη από το 1996 έως σήμερα, αναγνωρίζεται από όλους ως ένας από τους καλύτερους γνώστες των βουνών της  Κρήτης.
Η περιοχή των Λευκών Ορέων στα Χανιά έχει τον μεγαλύτερο αριθμό διασώσεων σε όλη την Ελλάδα. Βασική αιτία ο πολύ μεγάλος αριθμός φαραγγιών, βαράθρων του ορεινού όγκου αλλά και ο επίσης μεγάλος αριθμός ξένων κυρίως επισκεπτών της περιοχής που -αγνοώντας τις δυσκολίες- επιχειρούν τη θερινή περίοδο να επισκεφθούν μια γωνιά της, να διέλθουν από ένα άγνωστο φαράγγι της πέρα από αυτό της Σαμαριάς, να ανέβουν σε μια βουνοκορφή.
Φέτος συμπληρώνει 32 χρόνια στην Πυροσβεστική και τα τελευταία 16 χρόνια είναι μόνιμα επικεφαλής στις επιχειρήσεις διάσωσης στα Λευκά Όρη.

´ΝΥΧΤΑ ΣΤΟΥΣ -12´
Δεκάδες τα περιστατικά που αντιμετώπισε μαζί με τους άλλους πυροσβέστες από το Πυροσβεστικό Κλιμάκιο Βρυσών. Ενα από αυτά είναι χαραγμένο στη μνήμη του συνομιλητή μας γιατί ένιωσε περισσότερο από ποτέ τον φόβο του θανάτου. «Πρέπει να ήταν πριν από 7 – 8 χρόνια όταν κάποιος κτηνοτρόφος από τ? Ασκύφου είχε τραυματιστεί σε ορεινή περιοχή. Ηταν 20 Οκτώβρη, ξεκινήσαμε με ήλιο για μια διαδρομή 2 ωρών, που τελικά ήταν πάνω από 7 ώρες καθώς δεν μας είχαν δώσει σωστά δεδομένα. Πέσαμε σε χιονόπτωση, με τη θερμοκρασία να πέφτει στους -12. Ξεκινήσαμε 15 διασώστες, αλλά τελικά συνεχίσαμε 4, εγώ ως επικεφαλής και κάτι εποχιακοί υπάλληλοι από την Ανώπολη Σφακίων. Τους υπόλοιπους τους γύρισα πίσω γιατί δεν είχαν την εμπειρία.  Φτάσαμε μετά από περπάτημα ωρών, δεν είχαμε τότε GPS και η πυξίδα είχε χαθεί. Μας έπιασε νύχτα. Οι συνθήκες ήταν αφόρητες και η χιονόπτωση ήταν συνεχής. Όσο για το μέρος εκεί… κρανίου τόπος, πουθενά ένα σημείο να καλυφθείς. Ευτυχώς μετά τη 1 το πρωί έπεσε το χιόνι και καταφέραμε και ανάψαμε μια φωτιά για να ζεσταθούμε. Το πρωί που ήρθαν οι υπόλοιποι μας είπαν ότι ´δεν περιμέναμε να σας βρούμε ζωντανούς´», αφηγείται.

TO ΖΕΥΓΑΡΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ
Μια από τις ξεχωριστές στιγμές της πορείας του διασώστη είναι η σωτηρία ενός ζευγαριού Τσέχων στο φαράγγι του Ελιγιά. Μαζί με τον αχώριστο συνοδοιπόρο και συνάδελφό του Σταύρο Μπλυμάκη κουβάλησαν μέσα στη νύχτα στις πλάτες τους ένα ζευγάρι Τσέχων.  «Από το φαράγγι του Ελιγιά   ήθελαν να ανέβουν στη Ζαρανοκεφάλα. Στα 2.200 μέτρα έχει νερό και πήγαιναν προς εκεί. Αντί να ανεβαίνουν προς τα πάνω πήγαιναν προς τα κάτω. Μπήκαν σε κάτι γκρεμνά, τα χειρότερα των Λευκών Ορέων. Μόνο Αι Γιαννιώτες μπορούν να μπουν εκεί μέσα. Εβλεπαν τη θάλασσα και προσπαθούσαν να κατέβουν προς τα εκεί αλλά πώς να περπατήσουν», θυμάται ο κ. Σμπυράκης. Μετά από μεγάλη προσπάθεια και αγώνα τους εντόπισαν στις 8.30 το βράδυ. «Ο Σταύρος είχε ξαναπάει στην περιοχή άλλη μια φορά και βρήκαμε ένα ψευτομονοπάτι. Επειδή δεν ήταν σε θέση να περπατήσουν τους κουβαλήσαμε στην πλάτη μέχρι την είσοδο του φαραγγιού», λέει. Το ζευγάρι ήθελε να δώσει χρήματα στους διασώστες που δεν τα δέχτηκαν. Φρόντισε όμως να τους στείλει ευχαριστήρια επιστολή τονίζοντάς τους ότι χάρη σε αυτούς κατάφεραν να παντρευτούν μετά από έναν μήνα στην πατρίδα τους. «Χωρίς εσάς δεν θα είμασταν ζωντανοί», έγραψαν. 

ΣΤΙΓΜΕΣ ΘΛΙΒΕΡΕΣ
Υπήρξαν όμως και στιγμές που το τέλος δεν ήταν τόσο αίσιο. Όπου υπήρξαν θύματα και άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους. Μια από αυτές ο θάνατος δύο αδελφών από την Πολωνία τον Ιούλιο του 2007.
Τα δύο αδέλφια μπήκαν στο φαράγγι της Σαμαριάς, αντί όμως να ακολουθήσουν τη γνωστή διαδρομή έφυγαν προς τα δυτικά και χωρίς να το καταλάβουν μπήκαν στο φαράγγι της Τρυπητής, ίσως το πιο δυσπρόσιτο της Κρήτης. «Η εκτίμηση η δική μου είναι ότι είδαν κάποιο γκρουπ που ανέβαινε προς τον Γκίγκιλο και ακολούθησαν γιατί έτσι νόμιζαν ότι είναι η πορεία τους. Εύκολα όμως χάνεσαι εκεί. Βρέθηκαν στο φαράγγι της Τρυπητής και θεώρησαν ότι αυτό είναι της Σαμαριάς και κατευθύνθηκαν προς εκεί. Δυστυχώς τότε δεν υπήρχε σήμανση.  Το φαράγγι είναι γεμάτο γκρεμνά. Σε ένα σημείο ήταν μια ευθεία 300 μέτρα και μετά γκρεμός. Εκεί η κοπελιά έχασε την ισορροπία της και έπεσε μέσα. Εκεί είτε ζωντανός είτε πεθαμένος δεν βγαίνεις παρά μόνο με σκοινιά. Αριστερά – δεξιά γκρεμνά, μπροστά πάλι γκρεμνά!
Εκεί δεν πιάνει και το κινητό τηλέφωνο. Ο αδελφός κινήθηκε προς τη Σαμαριά για να πάρει τηλέφωνο αλλά δεν μπόρεσε.
Η κινητή τηλεφωνία δεν σου δίνει στίγμα παρά μόνο αν σε πιάσουν δύο κεραίες, η μια κεραία σου δίνει  αζιμούθιο».
Με τον ξεναγό του γκρουπ που ανήκαν οι Πολωνοί να έχει αναφέρει στις Αρχές ότι τους μέτρησε όλους στη μέση της Σαμαριάς και δεν βρήκε κάποιον να λείπει οι έρευνες επικεντρώθηκαν προς την πλευρά της θάλασσας χωρίς όμως αποτέλεσμα.
«Τον αδελφό τον βρήκε ένας ορειβάτης Χανιώτης, του άφησε ένα μπουκάλι νερό και ανέβηκε πίσω για να βρει σήμα και να καλέσει.
Ομως ο Πολωνός ήπιε κατευθείαν όλο το νερό και αυτό δυστυχώς κόστισε τη ζωή του. Πρέπει να το πάρεις λίγο – λίγο να το βάλεις στα χείλια ή να βάλεις ορό.
Οταν γύρισε μετά το τηλεφώνημα τον βρήκε πεθαμένο.
Τη γυναίκα δεν την έβρισκαν, μόνο ένα παπούτσι στον γκρεμνό έβλεπαν.
Φτάσαμε και εμείς και κατεβήκαμε κάτω. Μετά από πολύ μεγάλη αναζήτηση βρήκαμε το σώμα της. Δυστυχώς δεν είχαμε προλάβει. Οι συνθήκες ήταν φρικτές. Από τη ζέστη πέθανε και ο σκύλος της ΕΜΑΚ. Από τις πιο άσχημες στιγμές της ζωής μου».
Μετά το περιστατικό αυτό η Νομαρχία τοποθέτηση προειδοποιητική σήμανση και έφτιαξε και μια δεξαμενή με νερό.

ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ
Οι πιο πολλές διασώσεις στη χώρα!
Στατιστικά πρώτα σε διασώσεις είναι τα Χανιά εξαιτίας του ιδιαίτερου ορεινού όγκου τους. «Σε λίγους μήνες εγώ θα συνταξιοδοτηθώ. Θα είμαι βέβαια στη διάθεση της Υπηρεσίας όποτε με χρειαστεί θα παραμείνει ο Σταύρος, υπάρχει και ο Δήμητρης ο Μαλινδρέτος πιο νέος αυτός αλλά από τους καλύτερους. Όμως απαιτείται να προμηθευτούν τα παιδιά με δορυφορικό τηλέφωνο. Θα μας έδινε τεράστιες λύσεις γιατί μέσα στα φαράγγια δεν πιάνουν τα κινητά τηλέφωνα. Επίσης και άλλος εξοπλισμός, όπως ρούχα. Όσο για τους ανθρώπους που ανεβαίνουν στα βουνά μας είναι καλό να έχουν ένα GPS, να μην κινούνται σε περιοχές που δεν έχουν σήμανση και να έχουν υπόψιν τους πάντα τον αριθμό το 112», τονίζει ο έμπειρος διασώστης. Μαζί με τον Σταύρο Μπλυμάκη προχώρησαν στην ψηφιακή χαρτογράφηση σχεδόν όλων των Λευκών Ορέων προσφέροντας μια ανεκτίμητη υπηρεσία ζωής σε ορειβάτες, επισκέπτες. Στη χαρτογράφηση υποδεικνύονται τα σημεία που υπάρχει νερό, τα επικίνδυνα περάσματα, τα μονοπάτια.
Σε αριθμούς
2 – 3… ζευγάρια άρβυλα θέλει κάθε καλοκαίρι.
150… οι διασώσεις που έχει κάνει.
3… ημέρες συνεχές περπάτημα, η πιο κουραστική διάσωση το 2007.
56… ετών αλλά με πόδια 25χρονου.
1996… από τη χρονιά αυτή ξεκίνησε τις διασώσεις.