Ο Βρετανός ευρωβουλευτής, Nigel Farage, πολύ συχνά τάσσεται υπέρ της Ελλάδος, ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια και σε κάθε περίπτωση εξαπολύει μύδρους κατά των επικεφαλής της Ε.Ε. για τις μεθοδεύσεις τους κατά της χώρας μας και για τις αποφάσεις για… μνημόνια και δανειακές συμβάσεις που μας βάζουν να υπογράφουμε με το… πιστόλι στον κρόταφο!
Τούτη τη φορά, με αφορμή την πρόταση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών να τοποθετηθεί ένας επίτροπος στην Αθήνα, ξανά ´επιτέθηκε´ τόσο κατά του προέδρου της Ε.Ε., Χέρμαν Βαν Ρομπάι, όσο και του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, που ήταν παρόντες στην αίθουσα συνεδριάσεων του Ευρωκοινοβουλίου.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ωστόσο, έχει η αναφορά του κ. Farage στη λέξη ´γκαουλάιτερ´ που χρησιμοποιεί για να παρομοιάσει τον Γερμανό επίτροπο και η αναφορά ενός… Πάλμερστον, ο οποίος στα μέσα του 19ου αιώνα είχε πρωταγωνιστήσει σε μια απίστευτη ιστορία, ώστε το φτωχό τότε νεοσύστατο κράτος να βρεθεί κυριολεκτικά από το πουθενά να χρωστάει σε έναν μεγαλοτραπεζίτη!
Στο παρόν δημοσίευμα πέρα από την ενδιαφέρουσα τοποθέτηση του κυρίου Farage, την οποία μπορεί κάποιος να δει διαδικτυακά στο http://www.youtube.com/watch?v=REwyFlLETTM, παραθέτουμε κάποια πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για τον… ´γκαουλάιτερ´ και την πολύ ενδιαφέρουσα άγνωστη σε πολλούς ιστορία με τον Πάλμερστον και τον ρόλο που διαδραμάτισε αυτός σε μια περίεργη υπόθεση που έμεινε γνωστή ως Υπόθεση Πατσίφικο…
Ορισμός της λέξης ´Γκαουλάιτερ´
Ο Γκαουλάιτερ (γερμ. Gauleiter) ήταν, επί ναζιστικού καθεστώτος, ο επικεφαλής μιας διοικητικής περιφέρειας (Gau). Η λέξη παράγεται από το Gau (γερμ. Περιφέρεια, πληθ. Gaue) και το leiter (γερμ. ηγέτης, αρχηγός). Η διοικητική διαίρεση σε Γκάου υπήρχε από την εποχή του Μεσαίωνα στη Γερμανία, αλλά έκτοτε δε χρησιμοποιήθηκε εκ νέου, μέχρι το 1926, οπότε την επανέφερε σε χρήση, με σχετικό νομοθετικό διάταγμα, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ. Γνωστότερος Γκαουλάιτερ ήταν ο υπουργός Προπαγάνδας της κυβέρνησης του Χίτλερ, ο Γιόζεφ Γκέμπελς, ο οποίος ήταν επικεφαλής του Γκάου του Βερολίνου. Αλλοι Γκαουλάιτερ που έμειναν στην Ιστορία για τη σκληρότητά τους ήταν ο Γιόζεφ Τερμπόβεν (αρχικά Γκαουλάιτερ της Εσσης, μετέπειτα κομισάριος του Ράιχ στη Νορβηγία), ο Εριχ Κοχ (Erich Koch) (Ανατολική Πρωσία) κ.λπ.
πηγή: WIKIPEDIA
Η δήλωση του Farage
´(Τι ήταν) οι προτάσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών το Σαββατοκύριακο; Πρότεινε ένας επίτροπος της Ε.Ε. να επανδρώνει, να καταλαμβάνει ένα μεγάλο κτήριο στην Αθήνα και να αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας… ως ένας γκαουλάιτερ… Θα πρέπει να είναι ανέκδοτο! Είναι αδιανόητο αυτό! Ακόμη και γι’ αυτήν την Ε.Ε. (η Ελλάδα) δεν θα μπορούσε να βουλιάξει σε αυτά τα δάνεια!
…Αλλά φυσικά (η πρόταση) ήταν μια διαπραγματευτική τοποθέτηση! Και τώρα τι έχουμε στην Ελλάδα; Μια διπλωματία με την απειλή του όπλου… Είναι το είδος που ο Πάλμερστον χρησιμοποίησε εναντίον της Αθήνας τον 19ο αιώνα! Κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί σήμερα ότι η Ελλάδα είναι ακόμη μία αποικία. Και όλα αυτά είναι ένα τρομακτικά μεγάλο λάθος. Η Ελλάδα δεν είναι μια χρεωκοπημένη θυγατρική εταιρεία, που τα κεντρικά γραφεία πρέπει να έρθουν να αναλάβουν τον έλεγχο. Η Ελλάδα είναι ένα έθνος, με ψυχή, με περηφάνεια, με Ιστορία… Για όνομα του Θεού αυτοί οι (Ελληνες) «εφηύραν» τη Δημοκρατία!
(Στην Ελλάδα) υποφέρουν όλοι! Εχουν 50% ανεργία των νέων.
(Αναφερόμενος προς τον παρόντα πρόεδρο της Ε.Ε. Χέρμαν Βαν Ρομπάι).
Εξηγήστε μας κύριε Ρομπάι -επειδή (η Ελλάδα) είναι στην Ε.Ε.- (αφού)
εσείς είστε αυτοί που προκαλέσατε την αθλιότητα σε αυτές τις χώρες… λέγοντας ότι θα δημιουργήσετε θέσεις εργασίας και ανάπτυξη…
Τίποτα από αυτά δεν θα συμβεί!
Θυμηθείτε, αυτοί οι άνθρωποι έχουν οδηγηθεί στην εξαθλίωση και στην απόγνωση… Και απεγνωσμένοι άνθρωποι κάνουν απεγνωσμένες πράξεις!
Και είμαι βαθιά προβληματισμένος για ό,τι συμβεί στην Ελλάδα, αν συνεχίσουμε αυτή την τρελή πορεία και φυσικά όπως ο κ. Μπαρόζο ανακοίνωσε ακολουθεί η Πορτογαλία…!´.
Σημ.: Τα εντός παρενθέσεως
είναι του συντάκτη.
Υπόθεση Πατσίφικο
Ο Δαυίδ Πατσίφικο γεννήθηκε στο Γιβραλτάρ το 1784, το οποίο, αν και πορτογαλικό έδαφος βρισκόταν υπό Αγγλική κατοχή. Ετσι ο Πατσίφικο λόγω Αγγλικής κατοχής του Γιβραλτάρ, έλαβε αυτομάτως και Αγγλική υπηκοότητα.
Ως πρόξενος της Πορτογαλίας εγκαταστάθηκε στην Αθήνα από το 1836 ως το 1842 οπότε και εκδιώχθηκε από τη θέση του συνεπεία καταχρήσεων. Μετά την καθαίρεσή του δεν αποχώρησε από την Ελλάδα, αλλά έζησε για κάποιο διάστημα με βοηθήματα της Δουκίσσης της Πλακεντίας. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με το εμπόριο και κυρίως την τοκογλυφία. Είχε εγκατασταθεί τότε στη συνοικία του Ψυρρή.
ΕΝΑ ΤΥΧΑΙΟ ΓΕΓΟΝΟΣ…
Η τύχη ήθελε την περιφορά του Επιταφίου να περνά έξω από το σπίτι του Πατσίφικο. Αυτό από μόνο του δεν θα είχε δημιουργήσει κανένα πρόβλημα αν δεν είχαν συμβεί κάποια γεγονότα. Συγκεκριμένα, το 1849 η Κυβέρνηση είχε εκτάκτως απαγορεύσει εκείνη τη Λαμπρή, το άκρως δημοφιλές έθιμο της καύσης ομοιώματος του Ιούδα, υποχρεώνοντας τον λαό να το τελέσει τη Δευτέρα του Πάσχα στην Πλατεία Ηρώων του Ψυρρή. Αυτή η αναβολή του εθίμου έγινε λόγω της επισήμου επίσκεψης τη Μεγάλη Εβδομάδα στην Αθήνα του Γαλλοεβραίου μεγαλοτραπεζίτη βαρώνου Ντε Ροθσίλντ. Κατά την περιφορά του Επιταφίου όμως και προσπάθεια τελέσεως του εθίμου της καύσης Ιούδα, επενέβη η Αστυνομία λόγω της ισχύουσας απαγόρευσης. Ο όχλος αγρίεψε και είτε προκληθείς από τον Πατσίφικο είτε όχι, επιτέθηκε στην οικία του Πατσίφικο λεηλατώντας και καταστρέφοντάς την! Ο ίδιος για να σωθεί από τη μανία του πλήθους κατέφυγε στην αγγλική πρεσβεία ως Αγγλος υπήκοος. Μάλιστα οι Αγγλοι εθεώρησαν αρχηγούς της εξέγερσης τους γιους του τότε υπουργού στρατιωτικών, Σουλιώτη αγωνιστή, Κίτσου Τζαβέλλα. Ακριβώς το πρωί της επομένης του συμβάντος ο Αγγλος πρέσβης Σερ Εντμοντ Λάιονς προέβη σε διάβημα προς το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών για άμεση καταβολή αποζημιώσεως στον θιγέντα με το αστρονομικό για τα τότε δεδομένα ποσό των 886.736 δραχμών και 67 λεπτών.
Ανέλυε δε το ποσό ως εξής: 1) διαρπαγέντα χρήματα 9.800 δρχ. 2) καταστραφέντα έπιπλα αξίας 200.000 δρχ. 3) ψυχική οδύνη 12.500 δρχ. και δ) καταστραφέντα πορτογαλικά πιστωτικά έγγραφα… 665.000 δρχ..
ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΔΥΝΑΜΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΛΜΕΡΣΤΟΝ
Το εξωφρενικό αυτό ποσό ήταν πολλαπλάσιο της τότε αξίας των Ανακτόρων της Πλατείας Κλαυθμώνος. Η ελληνική κυβέρνηση βεβαίως αρνήθηκε θεωρώντας ότι το θέμα ανήκει στη Δικαιοσύνη, ενώ ο Βρετανός πρεσβευτής δήλωνε ότι ο Υπουργός Εξωτερικών Πάλμερστον ελάμβανε υπόψη του αποκλειστικώς και μόνο γνωμοδότηση του συμβουλίου νομικών του βρετανικού στέμματος, μη αναγνωρίζοντας δικαιοδοσία της ελληνικής δικαιοσύνης σε Βρετανό υπήκοο, δηλ. τον Πατσίφικο. Ηταν μία πραγματικά άτυχη συγκυρία λόγω της γενικής πολιτικής καταστάσεως στην Ευρώπη και των διαφόρων εύθραυστων ισορροπιών. Διότι η άρνηση της Ελλάδος να καταβάλει αμέσως το εξωφρενικό ποσό στον Πατσίφικο, προτείνοντας τη νόμιμη οδό των Δικαστηρίων, έδωσε την ποθουμένη ευκαιρία στον Αγγλο υπουργό Εξωτερικών Πάλμερστον να κάνει εκ του ασφαλούς, σε μία ανίσχυρη χώρα όπως την Ελλάδα, επίδειξη δύναμης και αποφασιστικότητος, στέλνοντας τον ναύαρχο Πάρκερ, στα τέλη του 1849, με τον πανίσχυρο Αγγλικό Στόλο Μεσογείου, να ταπεινώσει την Ελλάδα δίχως να προηγηθούν στοιχειώδεις ανακρίσεις ή έρευνες.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΙΟΦΟΡΩΝ
Η Ελλάδα έγινε πεδίον ανταγωνισμού των Μεγάλων Δυνάμεων λόγω της προηγουμένης Γαλλοφίλου κυβερνήσεως του Κωλέττη και γενικώς της αυξανομένης στην Ελλάδα Γαλλοφιλίας, την οποία η Βρετανία εξελάμβανε ως απειλή για τα συμφέροντά της. Εκτός αυτού, η Βρετανία ανεκίνησε τον Αύγουστο του 1849 θέμα ελληνικής κυριαρχίας επί των νήσων Ελαφονήσου (Λακωνικού κόλπου) και Σαπιέντζας (των Οινουσσών) ως δήθεν ανήκουσες στα νησιά του Ιονίου, τότε υπό Βρεταννική κατοχή.
Η πρωτόγνωρη για τα παγκόσμια χρονικά ενέργεια της διαταγής να προβεί ο Αγγλικός Στόλος σε ναυτικό αποκλεισμό των Ελληνικών λιμένων τον Ιανουάριο του 1850 και να κατασχεθούν πολεμικά κι εμπορικά πλοία, αν δεν αποζημιωνόταν εκβιαστικά δίχως δίκη ο Πατσίφικο, έμεινε γνωστή στην ιστορία ως Πολιτική των Κανονιοφόρων και ειδικά για την Ελλάδα τα γνωστά Παρκερικά. Από τότε, διπλωματία των κανονιοφόρων ονομάζουμε κάθε ωμή, εκβιαστική, βίαιη ενέργεια, με χρησιμοποίηση πολεμικών μέσων, προκειμένου να επιτευχθούν πολιτικοί κυρίως στόχοι όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση φιλοβρετανική πολιτική ή μεταβολή συμμαχιών ή γενικά αμφισβήτηση κυριαρχίας ανεξαρτήτου κράτους. Μέσω κανονιοφόρων, με αφορμή τον Πατσίφικο, ο Πάλμερστον προσπάθησε αφενός να υποσκάψει τη βασιλεία του ανεπιθυμήτου και μισητού απ’ αυτόν Οθωνα και αφετέρου να προσδέσει την Ελλάδα πλήρως στην Αγγλία, μεταβάλλοντας επιχειρουμένη ελλαδική προσέγγιση με τη Γαλλία και με τη Ρωσία.
ΟΙ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ
Ο αποκλεισμός ελληνικών λιμένων ήταν άμεσος στις αρχές του 1850 και ταυτόχρονα ο Αγγλικός Στόλος άρχισε τις κατασχέσεις εμπορικών – πολεμικών πλοίων. Κατασχέθηκαν τα καλύτερα πολεμικά σκάφη του Στόλου. Συγκεκριμένα τα ´ΟΘΩΝ´, ´ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ´, ´ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ´, ´ΚΑΝΑΡΗΣ´, ´ΚΡΙΕΖΗΣ´, ´ΤΟΜΠΑΖΗΣ´, ´ΜΕΘΩΝΗ´, ´ΝΑΥΤΙΛΟΣ´, ´ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ´, ´ΣΦΑΚΤΗΡΙΑ´, ´ΤΣΑΜΑΔΟΣ´, ´ΜΙΑΟΥΛΗΣ´, ´ΚΑΣΤΩΡ´.
Σημειωτέον ότι δεν κατεσχέθησαν τα πλοία τα οποία έφεραν τιμητικώς, ονόματα Αγγλων, δηλαδή τα ´ΚΟΧΡΑΝ´, ´ΑΣΤΙΓΞ´ και το ´ΜΑΤΘΙΛΔΗ´, όνομα της αδελφής της βασιλίσσης της Αγγλίας, Βικτωρίας. Τότε η ελλαδική κυβέρνηση κατέθεσε στο όνομα του Βρετανού πρεσβευτού Γουάις ποσόν 250.000 δραχμών ως εγγύηση καλής θελήσεως για άρση των αποκλεισμών και τερματισμό των κατασχέσεων και επεκαλέσθη την προστασία των άλλων εγγυητριών δυνάμεων.
Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΓΑΛΛΙΑΣ
Οι Ρωσία και Γαλλία, ως εγγυήτριες Δυνάμεις, επενέβησαν δραστικά απαιτώντας απόσυρση των Αγγλικών κανονιοφόρων, άρση του αποκλεισμού και απόδωση των κατασχεθέντων πλοίων στην Ελλάδα. Οι σχέσεις των δυνάμεων αυτών με την Αγγλία έφθασαν σε οριακό σημείο και ο Γάλλος πρέσβης στο Λονδίνο απεχώρησε απειλώντας με διακοπή σχέσεων.
Στην Αγγλία τότε το θέμα συζητήθηκε στη Βουλή των Λόρδων όπου τελικώς καταδικάσθηκε η ενέργεια του Πάλμερστον, ενώ η Βουλή των Κοινοτήτων αναίρεσε την απόφαση αποκλεισμών – κατασχέσεων. Τα κατασχεθέντα πλοία, έως το τέλος του Απριλίου 1850, είχαν επιστραφεί στην Ελλάδα.
Εκ μέρους της Ελληνικής Κυβερνήσεως ορίσθηκε επιτροπή διαιτησίας, η οποία και επεδίκασε τελικά στον Πατσίφικο το υπέρογκο ποσόν των 100.000 δρχ., ώστε να θεωρηθεί η υπόθεση λήξασα. Επιτροπή δε στη Λισσαβώνα υπό τον επιτετραμένο της Γαλλίας Louis Beclard κατόπιν επισταμένων ερευνών στα πορτογαλικά πιστωτικά έγγραφα, επεδίκασε τον Αύγουστο του 1851 στον Πατσίφικο 3.750 δραχμές ή 150 λίρες Αγγλίας (αντί των 665.000 δραχμών ή 26.000 λιρών που υποστήριζε ότι έχασε ο Πατσίφικο).
Τέλος, ο πρεσβευτής Γουάις επέστρεψε 150.000 δραχμές της εγγυήσεως.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΗΘΙΚΗ
Η Ελλάδα, όμως, υπέστη αρκετά μεγάλη οικονομική απώλεια από αυτήν την υπόθεση, ηθικά όμως όχι. Ο λαός επέδειξε σθένος, καρτερία και ψυχραιμία, ο Οθωνας βρέθηκε πιο λαοφιλής και η κοινή γνώμη στην Ευρώπη έδειχνε συμπαράσταση στην Ελλάδα. Ακόμη και το αγγλόφιλο κόμμα υποστήριξε τον Οθωνα. Η σκαιά συμπεριφορά του Πάλμερστον είχε αντίθετα αποτελέσματα από τα αναμενόμενα απ’ αυτόν. Ο Πάλμερστον, με κλονισμένο πλέον κύρος, υπερασπίστηκε τις ενέργειές του όχι μόνο για τη συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά για τη γενικότερη εξωτερική πολιτική του, που υιοθετούσε την υπεράσπιση οποιουδήποτε Βρετανού πολίτη με όλα τα μέσα, με μια ομιλία πέντε ωρών γνωστή ως Civis Romanus sum (Είμαι Ρωμαίος πολίτης) συγκρίνοντας τη Βρετανική με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Δήλωσε με παρρησία την άποψη ότι η Αγγλία έχει δικαίωμα να υποκαθιστά τα ξένα δικαστήρια προς υπεράσπιση πολιτών της.
Η Βασίλισσα Βικτωρία της Αγγλίας απέστειλε σχετικό έγγραφο στον πρωθυπουργό Ράσσελ θεωρώντας τον Πάλμερστον ως κύριο υπαίτιο της εις βάρος της Αγγλίας αποδιδομένη διεθνή δυσφορία, αλλά και κοινοποιώντας την απαγόρευση πλέον οποιασδήποτε ενεργείας επί εξωτερικών σχέσεων χωρίς την προηγούμενη έγκρισή της.
Πηγή: WIKIPEDIA
