«Το βιβλίο μου “Χρόνος Διάφανος” είναι οι μικρές ιστορίες που υφαίνονταν καθημερινά στις προβολές»
«Τα Χανιά είναι οι εικόνες και οι λέξεις της παιδικής μας ηλικίας»,
λέει στις “διαδρομές”, ο πολιτικός μηχανικός, λογοτέχνης και επί σειρά ετών υπεύθυνος του Δημοτικού Κινηματογράφου “Κήπος”, Λεωνίδας Κακάρογλου.
Αφορμή για τη συνέντευξη με τον Λεωνίδα Κακάρογλου αποτέλεσε το νέο του βιβλίο: «Χρόνος Διάφανος: 40 χρόνια κινηματογράφος 1979-2019. Χώροι – Ανθρωποι – Εικόνες» (εκδόσεις: Ραδάμανθυς). Ενα βιβλίο ντοκουμέντο για την κινηματογραφική ιστορία των Χανίων, μέσα από το οποίο παρουσιάζονται γεγονότα που εκτυλίχθηκαν κατά την κινηματογραφική διαδρομή του κ. Κακάρογλου στην πόλη αλλά και συναντήσεις με τους: Θόδωρο Αγγελόπουλο, Εμίρ Κουστουρίτσα, Σαββίνα Γιαννάτου, Ιρίνα Βαλεντίνοβα, Χρήστο Βακαλόπουλο, Μπομπ Ράφελσον, Θοδωρή Παπαδουλάκη, Νίκο Λυγγούρη, Μπομπ Ράφελσον.
Ξεχωρίζει, μεταξύ άλλων, το διήμερο του 1982 στον Δημοτικό Κινηματογράφο με τις ζωντανές παρουσίες του Παντελή Βούλγαρη και του Μάνου Χατζιδάκι. Ο Μάνος Χατζιδάκι ήρθε σε αντιπαράθεση με επικριτές του ενώ μια ομάδα μοίρασε κείμενο εναντίον του συνθέτη το οποίο δημοσιεύεται στο βιβλίο.
Το βιβλίο αποτελεί “ταξίδι” σε στιγμές του δημοτικού κινηματογράφου “Κήπος”. Ποιες ήταν οι πιο έντονες στιγμές από όλα αυτά τα χρόνια;
Αν διαβάσετε προσεκτικά τον τίτλο του βιβλίου μου θα δείτε ότι οι έντονες στιγμές δεν ήταν μόνο στον Κήπο αλλά και στα Ολύμπια, στο Φιρκά και στο Ωδείο. Οι έντονες στιγμές στον Κήπο απλά ήταν πιο πολλές.
Το βιβλίο μου «Χρόνος Διάφανος» είναι οι μικρές ιστορίες που υφαίνονταν καθημερινά στις προβολές αυτών των χώρων. Τον Αύγουστο του 1982 έγινε μια από τις περισσότερες σημαντικές εκδηλώσεις στον «Κήπο». Η εκδήλωση αφορούσε την μουσική του Μάνου Χατζιδάκι στον κινηματογράφο.
Προσπάθησα να θυμηθώ τις εκδηλώσεις, συναντήσεις και ειδικά ότι μας χάρισε χαρά σε αυτούς τους χώρους. Επειδή αρχίσαμε με τον Χατζιδάκι, στο βιβλίο αναφέρεται διεξοδικά το διήμερο της εκδήλωσης. Την πρώτη μέρα όλα ήταν μαγικά και η ομιλία του Χατζιδάκι υπέροχη.
Η ταινία που προβλήθηκε με μουσική του Χατζιδάκι ήταν το φιλμ “Blue” ή με τον ελληνικό του τίτλο “Βρώμικα παλληκάρια» σκηνοθεσίας Sylvio Nariziano.
Την επόμενη μέρα ήταν η ταινία «Μεγάλος Ερωτικός» του Παντελή Βούλγαρη που ήταν και πρεμιέρα της ταινίας γιατί οταν πρωτοπροβλήθηκε στο «ΣΤΟΥΝΤΙΟ» στην Αθήνα η ταινία βρέθηκε μέσα στα γεγονότα του Πολυτεχνείου κι έτσι η προβολή ματαιώθηκε και η ταινία κατασχέθηκε.
Στις ξεχωριστές στιγμές… του βιβλίου είναι οι αναφορές στις ζωντανές παρουσίες του Παντελή Βούλγαρη και του Μάνου Χατζιδάκι ο οποίος είχε έρθει σε αντιπαράθεση με επικριτές του. Μιλήστε μου για εκείνες τις βραδιές Τι είχε συμβεί;
«Το κείμενο της ομιλίας του Χατζιδάκι βρίσκεται στο βιβλίο «ΧΡΟΝΟΣ ΔΙΑΦΑΝΟΣ» που με σαφήνεια ο Χατζιδάκις αναπτύσσει το θέμα του. Την επόμενη μέρα υπάρχει μια αναστάτωση στον χώρο της εκδήλωσης κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να οξυνθούν οι καταστάσεις με επίφοβο γεγονός να σταματήσει και να διακοπεί η εκδήλωση. Στο βιβλίο περιέχεται και η προκήρυξη μιας αναρχικής ομάδας, εναντίον του Χατζιδάκι. Η προκήρυξη μοιράστηκε το δεύτερο βράδυ κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης.
Αλλες ξεχωριστές στιγμές που θέλετε να μοιραστείτε από εκδηλώσεις;
Σημαντική εκδήλωση ήταν η αφιερωμένη στην ταινία “Πολίτικη Κουζίνα” του Τάσου Μπουλμέτη, που έγινε στον «Κήπο» και παρέστησαν σεφ από τα Χανιά, οι οποίοι είχαν προετοιμάσει φαγητά που εμφανίζονταν στην προαναφερθείσα ταινία. Η προβολή είχε τεράστια επιτυχία και ο κινηματογράφος για άλλη μια φορά γέμισε ασφυκτικά.
Στο αφιέρωμα στον Παζολίνι το οποίο έγινε στον κινηματογράφο «Ολύμπια», παρευρισκόταν και ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μαυρίκιος, ο οποίος παρουσίασε μια ταινία μικρού μήκους η οποία αφορούσε τους Ελληνόφωνους πληθυσμούς της Κάτω Ιταλίας, όπου στα γυρίσματα της βρισκόταν και ο ίδιος ο Παζολίνι.
Ομως στον Κήπο είχαν δοθεί και εξαιρετικές συναυλίες, όπως με τη Σαβίνα Γιαννάτου…
Η συναυλία της Σαβίνας έγινε σε συνεργασία με την πιανίστα Ιρίνα Βαλεντίνοβα με θέμα τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Η επιτυχία της ήταν μεγάλη και ο κινηματογράφος γέμισε ασφυκτικά.
Πώς “βλέπετε” το κινηματογραφικό τοπίο τότε σε σύγκριση με την εποχή μας;
Με την ανάπτυξη του “κινηματογράφου της οθόνης” οι θεατές έχουν ένα πολύ μεγάλο αριθμό ταινιών να επιλέξουν. Η επιλογή είναι η πιο δύσκολη στο κινηματογραφικό τοπίο που ζούμε. Βρισκόμαστε στη φαντασίωση ενός νέου κινηματογράφου η καλλίτερα στην αρχή ή στο Νεορεαλισμό του τέλους.
Βέβαια και τα Χανιά έχουν αλλάξει στο πέρασμα των χρόνων. Στην ποιητική σας συλλογή: Οι μέρες πριν τα χρόνια, η οποία κυκλοφόρησε το 2007, στο ποίημά σας: Η Νεραντζιά, νεραντζιά χαρακτηρίζετε τα Χανιά. Μιλήστε μου για αυτή τη νεραντζιά και τις αλλαγές που εσείς παρατηρείτε.
Τα Χανιά είναι οι εικόνες και οι λέξεις της παιδικής μας ηλικίας. Αυτές οι εικόνες που μάθαμε να κολυμπάμε μέσα τους μέχρι να ανακαλύψουμε πως το τέλος είναι στην αρχή.
