«Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση όπου μπήκε τώρα ο καπιταλισμός, κι έτσι είναι κάτι το καινούργιο και παλιό μαζί. Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς και ο πιο δόλιος καπιταλισμός».
Μπ. Μπρεχτ
Hταν πριν από 72 χρόνια όταν η Ιστορία σφραγίστηκε από το κόκκινο του αίματος. Από το χρώμα του δίκιου και της αλήθειας. Από το κόκκινο της σημαίας με το σφυροδρέπανο.
Με αυτό το «μελάνι» γράφτηκε η Ιστορία στην αναμέτρηση του ανθρώπου με το τέρας και με το έγκλημα. Με την απανθρωπιά και την κτηνωδία. Ήταν 9η Μάη 1945. Ήταν η ημέρα που η σημαία που ήδη κυμάτιζε στο Ράιχσταγκ, η σημαία του στρατού των εργατών, των αγροτών, των κολασμένων της γης, επέφερε το οριστικό πλήγμα στο φίδι του ναζισμού. Πριν από 72 χρόνια ενώπιον του στρατάρχη Γκιόργκι Κονσταντίνοβιτς Ζούκοφ, η ναζιστική Γερμανία υπέγραφε την άνευ όρων συνθηκολόγησή της.
Η νίκη του Ανθρώπου εναντίον του Φασισμού, η Αντιφασιστική Νίκη των Λαών ήταν γεγονός. Αυτό το πανανθρώπινο επίτευγμα σφραγίστηκε με το ίδιο εκείνο κόκκινο χρώμα που δέσποζε στα οδοφράγματα της Παρισινής Κομμούνας. Με το χρώμα το βγαλμένο από το ηφαίστειο της ελπίδας που εξερράγη τον Οκτώβρη του 1917 στην Πετρούπολη.
Σε αυτή η Νίκη – σταθμό, που κατορθώθηκε με τις ανείπωτες θυσίες εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, χωρίς προηγούμενο υπήρξε η συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης και του Κόκκινου Στρατού.
• Σ’ ένα μέτωπο, το μήκος του οποίου κυμαινόταν από 3,000 έως 6.200 χιλιόμετρα, ο Κόκκινος Στρατός έδωσε ενάντια στην ναζισμό αδιάλειπτα μάχες για 1.418 μερόνυχτα.
• Κάθε λεπτό του πολέμου, η Σοβιετική Ένωση θρηνούσε κατά μέσο όρο 9 νεκρούς. Κάθε ώρα 507 νεκρούς. Κάθε μέρα 1.400 νεκρούς.
• Σε έναν πόλεμο που η Βρετανία θρήνησε 375.000 νεκρούς και οι ΗΠΑ περίπου 400.000, η ΕΣΣΔ προσέφερε πάνω από 20 εκατομμύρια παιδιά της.
• Πάνω από 10 εκατομμύρια οι ανάπηροι και οι τραυματίες με τον ανθό του σοβιετικού λαού να φράζει με τα στήθια του το Στάλινγκραντ, το Λένινγκραντ, τη Μόσχα, το Κουρσκ, τη Σεβαστούπολη.
• Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στοίχισε στην ΕΣΣΔ σε υλικές ζημιές το κολοσσιαίο ποσό των 485 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μεγαλύτερο απ’ αυτό που κατέβαλαν ΗΠΑ, Αγγλία και Γαλλία μαζί.
• Πάνω από 1.700 πόλεις, πάνω από 70.000 χωριά, πάνω από 30.000 βιομηχανικές επιχειρήσεις, πάνω από 100.000 συνεταιριστικές μονάδες; αμέτρητες χιλιάδες νοσοκομεία, σχολεία, βιβλιοθήκες έγιναν στάχτη στο έδαφος της ΕΣΣΔ από τους ναζί.
Έτσι γράφτηκε η Ιστορία μέχρι τις 9 Μάη. Αυτά πρόσφεραν οι κομμουνιστές στον πόλεμο κατά του φασισμού. Αυτή είναι η «σχέση» του σοσιαλισμού και των κομμουνιστών με το φασισμό: «Σχέσεις» που το έχουμε τονίσει και θα το επαναλάβουμε: Τις χωρίζει αίμα! Το περισσότερο αίμα που χύθηκε ποτέ στην ανθρωπότητα!
Η Ιστορία γράφτηκε:
Την πιο σκληρή, την πιο ανιδιοτελή, την πιο καθοριστική μάχη για τη νίκη κατά του φασισμού την έδωσε στην ανθρωπότητα το πρώτο εργατικό κράτος στην Ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Παρόντες, πρωτομάρτυρες και πρωταγωνιστές αυτού του αγώνα ήταν οι κομμουνιστές. Παντού. Και στην Ελλάδα. Είναι εδώ, στην πατρίδα μας, που η 9η Μάιου:
• Είναι μια Μέρα που περνάει μέσα από την αθάνατη ψυχή των 200 της Καισαριανής, της Ηλέκτρας, του Μπελογιάννη, του Πλουμπίδη, του Χαρίλαου, του Άρη, του αντάρτη που έστειλε περήφανο χαιρετισμό από τον Γοργοπόταμο στην Αλαμάνα.
• Είναι η μέρα που η Κοκκινιά και η Καλογρέζα, η Βιάννος, το Κοντομαρί, ο Μαλάθυρος, ο Κακόπετρος, η Κάνδανος, ο Αλικιανός, ο Λιβαδάς, ο Καλλικράτης και ο Χορτιάτης, γίνονται ένα με το Μανιάκι και το Μεσσολόγγι.
• Είναι η Μέρα που οι Αρματολοί και οι Κλέφτες στήνουν χορό με τους μαχητές του ΕΛΑΣ, με τους αδούλωτους της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης της δεκαετίας του ‘40.
• Είναι η Μέρα που η Γκουέρνικα και το Δίστομο, τα Καλάβρυτα και η Ακροναυπλία, η Μακρόνησος, το Στάλινγκραντ και η Αθήνα του Μεγάλου Δεκέμβρη, γίνονται τραγούδι στα χείλη του Ρίτσου και του Μπρεχτ, του Νερούδα και του Λειβαδίτη, του Μίκη και του Σοστακόβιτς, γίνονται κραυγή στα χέρια του Πικάσο και του Φαρσακίδη.
Όταν ο στρατιώτης του Κόκκινου Στρατού κάρφωνε τη σημαία της Επανάστασης στην καρδιά του ναζισμού, στα Ράιχσταγκ, σφράγιζε για πάντα και με την πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο την Ιστορία. Αυτή την αλήθεια δεν θα καταφέρουν ποτέ να τη «σβήσουν» από την Ιστορία εκείνοι που βουτάνε την «πένα» τους στην «κοιλιά» του Γκαίμπελς για να ξαναγράψουν και να ξεγράψουν την Ιστορία. Για τους «δεξιούς» και τους «αριστερούς», για τους φιλελεύθερους και τους σοσιαλδημοκράτες υπηρέτες των «Κρουπ» και των «Ροκφέλερ», για τους «δημοκράτες» της άθλιας θεωρίας των «δυο άκρων» που με όχημα την ΕΕ προσπαθούν να συσχετίσουν το ναζισμό και το φασισμό με τον κομμουνισμό, η ιστορική αλήθεια είναι αμείλικτη. Απέναντι στη φρίκη του ολοκαυτώματος, στην απανθρωπιά του ρατσισμού, στο ναζιστικό εσμό που γεννιέται και εκτρέφεται στα ταξικά χαμαιτυπεία των μονοπωλίων, θα υπάρχει αυτή η ημερομηνία, θα υπάρχει αυτή η φωτογραφία – παράσημο της Ανθρωπότητας στον αγώνα ενάντια στην κτηνωδία, που θα θυμίζει στους αιώνες:
Οι κομμουνιστές δεν συνθηκολόγησαν ποτέ με τα φίδια. Η 9η Μάη 1945 είναι η ημερομηνία που -όσο υπάρχουν άνθρωποι- θα αποτελεί την διαρκή υπόμνηση: Οι κουκουλοφόροι του δοσιλογισμού, οι «κράτα Ρόμελ» του μαυραγοριτισμού, οι «Χίτες» του χτες και οι εγκληματικές συμμορίες του σήμερα, ο υπόκοσμος, οι ταγματασφαλίτες, οι Μεταξάδες και οι Ρουφογάληδες του συστήματος που γέννησε το ναζισμό, θα επιστρέφουν πάντα εκεί που ανήκουν οι «Καιάδες»:
Στα καταγώγια των (…αρίων) υπανθρώπων. Η 9η Μάη 1945 είναι το φωτεινό ορόσημο μιας Ιστορίας που γράφεται κάθε μέρα. Που γράφεται χωρίς «ρεαλιστικές» υποχωρήσεις. Χωρίς απαράδεκτους συμβιβασμούς.
Χωρίς υπόκλιση στις αυταπάτες. Χωρίς «διαπραγματεύσεις» και «επαναδιαπραγματεύσεις» με όσους επωάζουν τα φίδια, στον κόρφο τους. Η 9η Μάη μεταφέρει το -παρά ποτέ- επίκαιρο μήνυμα:
«Ο Φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον, καινούριο κάτι τάχα να μας φέρει/ τι κρύβει μες στα δόντια του το ξέρω, καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι/ Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν και χάνονται βαθιά στα περασμένα/ οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν, μα όχι και το μίσος του για σένα/ Ο Φασισμός δεν έρχεται από μέρος που λούζεται στον ήλιο και στ’ αγέρι/ το κουρασμένο βήμα του το ξέρω και την περίσσια νιότη μας την ξέρει. Μα πάλι θε’ ν’ απλώσει σαν χολέρα, πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου και δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα, αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου/ Τον Φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον! Δε θα πεθάνει μόνος τσάκισέ τον» (Φώντας Λάδης).
*Ο Σπύρος Δαράκης είναι π. κοινοτάρχης Μαρτυρικής Μαλαθύρου, π. Δήμαρχος Μηθύμνης, Ιδρυτικό μέλος του Δικτύου Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών της Ελλάδας Περιόδου 41 – 45 “Ελληνικά Ολοκαυτώματα”
