ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΕΔΩ ΑΛΙΒΕΡΙ! Με τον φίλο μου τον Τάσο, εκτός όλων των άλλων, μνημονεύουμε και Γεώργιο Δροσίνη, τον αγαπημένο ποιητή των παιδικών μου χρόνων. Δεν το βλέπω να πηγαίνουμε τελικά στον Πύργο του, που βρίσκεται στο χωριό Γούβες, στη Βόρεια Εύβοια. Παραείναι μακριά, γύρω στα 180 χλμ. η απόσταση. Αρκούμαστε, λοιπόν, στο να απαγγέλουμε ποιήματά του: Το ´Χώμα ελληνικό´, την ´Ανθισμένη αμυγδαλιά´ , την ´Πατρίδα´ και βέβαια το ´Μοιρολόι της όμορφης´…
ΠΟΝΟΣ ΨΥΧΗΣ. Σχεδόν ερείπια το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, λίγο έξω από το Αλιβέρι. Οι τσιμινιέρες του δεν καπνίζουν πια. Πάνε δέκα χρόνια περίπου που η μπουρού έπαψε ν? ακούγεται. Τελευταία ήρθε κι η κρίση… Ας είναι καλά οι συνταξιούχοι που επιμένουν να συντηρούν τα παιδιά τους. Οσο ζούνε…
ΜΙΣΘΟΙ Ισπανίας. Αυτό μας το έλεγαν στην αρχή. Μισθοί Ρουμανίας. Αυτό μας το έλεγαν αργότερα. Μισθοί Μπαγκλαντές. Αυτό μας το λένε τώρα. Ε, λοιπόν, το παραμύθι κάποτε πρέπει να τελειώσει. Πριν μας καταβροχθίσει ο δράκος. Αϊ Γιώργη βοήθα μας! Μα σειέτε κι εσείς τα πόδια σας!
ΠΡΩΤΟΝ Η αναξιοκρατία. Δεύτερον η επιδημία της διαφθοράς. Και τρίτον η μη έννομη τάξη. Τα τρία κακά της μοίρας του ελληνικού κράτους από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα. Αλλη υπόθεση οι εφτά πληγές του.
ΚΟΜΜΑΤΑ, παρακόμματα, υποκόμματα, αποκόμματα. Κάθε είκοσι άτομα κι ένα (παρα-, υπο-, απο-) κόμμα για την καλύτερη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και βεβαίως για τη σωτηρία της πατρίδας.
´ΕΒΑΛΑΝ, λέει, και κάποιο Αχιλλέα να φυλάει το φρούριο της Κόρθος (Κορίνθου). Λες και το φρούριο θα φύλαε το φρούριο´. Γυμνή την αλήθεια μας λέει κι εδώ ο Γιάννης Μακρυγιάννης στα ´Απομνημονεύματά´ του. Οπως και ο λαός άλλωστε. ´Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά´, λέει αυτός επί του προκειμένου. Εβαλαν τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Μια άλλη φράση του.
´ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ αντιπρόσωποι, την ύστατον την ώραν/ το χρέος εξωφλήσατε! Αλλως αλλάξτε χώραν!/ Ημείς, έως τας εκλογάς θα τρώγωμεν οπώρας/ μα υμείς θα φάτε ?κακκαλα? εις τας κρισίμους ώρας´. Ωραίος ο Αλιβιερώτης ποιητάρης Φωκάς Κανονίδης και με την καθαρεύουσά του (εφ. ´Πολίτης´ Μάρτης 2012).
ΠΕΡΙ ΟΝΟΝ σκιάς… Κάτι πρέπει να βρίσκουν για να μαλώνουν τα δύο λεγόμενα μεγάλα κόμματα. Χωρίς τον ξενοδόχο, ωστόσο. Βαρέθηκε να τους φιλοξενεί στον βαθμό που τους φιλοξενούσε.
ΝΤΕΜΗ ΘΕΕ, πάρε την ΠΑΕ! Η άποψη που έχει ο φ(θ)νατικός αεκτζής γείτονάς μου για τη σωτηρία της ομάδας μας. Δεν το βλέπω να γίνεται, Μήτσο…
ΕΔΩ ΣΤΙΣ Γούβες τις ´τρισεκλογητές´, όπως τις ονόμασε ο ίδιος ο Δροσίνης, γνώρισε στα νεανικά του χρόνια (φοιτητής ακόμη) τον πρώτο μεγάλο έρωτα της ζωής του. Εναν έρωτα ειδυλλιακό, με την όμορφη, ευγενική, ταπεινή και καλοσυνάτη χωριατοπούλα των Γουβών, τη Μορφούλα. Μαθαίνοντας ο ποιητής μετά από κάποια χρόνια τον πρόωρο χαμό της έγραψε το υπέροχο ποίημα ´Το Μοιρολόι της Ομορφης´. Με το χάρισμα της πένας ο θρήνος του ποιητή έκανε να ραγίσουν πολλές καρδιές, αφού ο σπαραγμός πέρασε κι έξω από τα σύνορα της πατρίδας μας, αφού μεταφράστηκε στη γερμανική και γαλλική γλώσσα (Πηγή: ´Σερβιτόρος της Εύβοιας´, μηνιαία εφημερίδα).
´Ποιος σε είδε νεραϊδόκορμη να πλένεις στο ποτάμι,/ με τις αγράμπελες σκεπή τις ροδοδάφνες φράχτη/ και δεν του κόπηκε η μιλιά, δε χάθηκε το φως του;/ Εγώ σε είδα και σώπασα να μην κοπεί η μιλιά μου/ και σφάλισα τα μάτια μου να μη χαθεί το φως μου./ Κι ουδέ ποτέ σου το ?μαθες κι ουδέ ποτέ σου το είπα/ Τώρα που δεν ακούς εσύ, το λέω στο μοιρολόι´.
´Από το ποίημα του Γεωργίου Δροσίνη ´Το Μοιρολόι της Ομορφης´.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)