Δυσοίωνες προβλέψεις για τον πλανήτη

Του ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΕΚΟΥΡΑ
ΑΠΕ – ΜΠΕ
«Τα θεμελιώδη δικαιώματα σε αυτούς τους μειούμενους πόρους, όπως ο καθαρός αέρας και το καθαρό νερό καθώς και η υγιεινή τροφή» κάλεσε τις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν ο πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, Μιγκέλ ντ’ Εσκότο, στις 22 Απριλίου του 2010. Σε εκείνη τη συνεδρίαση ο Οργανισμός υιοθέτησε την πρόταση του προέδρου της Βολιβίας, Εβο Μοράλες, και καθιέρωσε την 22α Απριλίου ως ´Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας Γης´.
Η φετινή Ημέρα της Γης βρίσκει τον πλανήτη τραυματισμένο. Το μέλλον του είναι δυσοίωνο. Η κρίση στην παγκόσμια οικονομία της αγοράς, στην ´οικονομία – καζίνο´, όπως τη χαρακτηρίζει ο Αμερικανός συγγραφέας και αρθρογράφος, στο Time, παλιά και σήμερα στο Vanity Fair, Κουρτ Άντερσεν, θέτει προτεραιότητες που παραμερίζουν την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Της διαδικασίας συμβίωσης του ανθρώπου με το περιβάλλον.
«Πλέον, μέρα με τη μέρα, οι επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι το πρόβλημα είναι μπροστά μας και δεν υπάρχουν θετικές προοπτικές για την αντιμετώπισή του», επισήμανε στο ΑΜΠΕ ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στις διεθνείς κλιματικές συνομιλίες, Δημήτρης Λάλας.
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η Γη δεν γνωρίζει εθνικά σύνορα. Είναι, ωστόσο, σώφρον να φροντίζει ο καθείς τα του οίκου του. Η ελληνική γη πληγώνεται από τα παιδιά της συστηματικά και οι διαπιστώσεις τριών από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές οργανώσεις δεν αφήνουν περιθώρια για αισιοδοξία.
«Αυτό που πληγώνει το ελληνικό κομμάτι της Γης είναι, πρώτα απ’ όλα, η παντελής απουσία βούλησης να αρθούν τα πολλαπλά προβλήματα που αφορούν το περιβάλλον», δηλώνει στο ΑΜΠΕ ο Αχιλλέας Πληθάρας του WWF Ελλάς. «Δυστυχώς, στις μέρες μας επικρατεί ένας απόλυτος πανικός και οι επιλογές που προτείνονται από τους σημερινούς πολιτικούς και από αυτούς που θέλουν αύριο να είναι ηγέτες είναι επιλογές πανικού», λέει ο Νίκος Χαραλαμπίδης του Ελληνικού Γραφείου της Greenpeace.
«Η οικονομία είναι μέρος του οικοσυστήματός μας και όχι το οικοσύστημα μέρος της οικονομίας μας», υπογραμμίζει η Δήμητρα Σπασαρίδου του Δικτύου Μεσόγειος SOS. Εκτιμά ότι οι πολιτικές που προωθούνται σήμερα δεν είναι βιώσιμες. Ποιες είναι αυτές οι πολιτικές, ποια είναι τα πλήγματα που καταφέρονται στο σώμα της «Ελληνίδας Μάνας Γης»;
Στα αυθαίρετα και τη διαδικασία νομιμοποίησής τους, αλλά και στην απλοποίηση των διαδικασιών περιβαλλοντικής αδειοδότησης που δεν συνοδεύεται από τη λήψη ισοδύναμων μέτρων που θα αποτρέψουν την επιβάρυνση του αντικειμένου που προστατεύεται, στέκεται ο Αχιλλέας Πληθάρας του WWF Ελλάς.
ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ
Η παραμέληση του Πράσινου Ταμείου, το νέο χωροταξικό, η μη βιώσιμη διαχείριση των παράκτιων ζωνών, η εκτροπή του Αχελώου που σημαίνει μη βιώσιμη διαχείριση των υδατικών πόρων, απαριθμεί στο ΑΜΠΕ, ως πλήγματα η Δήμητρα Σπασαρίδου του Med SOS.
«Βλέπουμε όλη αυτή τη συζήτηση για το ελληνικό ´Ελντοράντο´ το πετρέλαιο και τον χρυσό, που θα μας πλουτίσει, αγνοώντας ότι μια βλάβη του θαλάσσιου οικοσυστήματος από μια μεγάλη πετρελαιοκηλίδα θα επιβαρύνει την εθνική οικονομία για πολλά χρόνια, ίσως για δεκαετίες», τονίζει ο Νίκος Χαραλαμπίδης του Ελληνικού Γραφείου της Greenpeace.
Για το Med SOS, η εξερεύνηση για υποθαλάσσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων σημαίνει μια νέα είσοδο σε πολιτική εξάρτησης από ορυκτά καύσιμα. «Δεν κατανοούν ότι η Μεσόγειος είναι μια περίκλειστη θάλασσα, στην οποία οι επιπτώσεις των περιβαλλοντικών ατυχημάτων είναι πολύ μεγαλύτερες. Η επιλογή αυτή δεν μας δίνει τη δυνατότητα να χαράξουμε ενεργειακή πολιτική για τα επόμενα 50 χρόνια», επισημαίνει η κ. Σπασαρίδου.
Το πρόγραμμα ´Helios´, όμως, δεν σημαίνει στροφή στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας; «Δεν υπάρχει η δυνατότητα μεταφοράς ενέργειας από ένα τόσο μεγάλο πρόγραμμα. Επιπλέον, ενδέχεται να τοποθετηθούν εγκαταστάσεις ΑΠΕ σε εκτάσεις γης που είναι γεωργικά εκμεταλλεύσιμη. Σχεδιάστηκε βιαστικά και επιθυμούμε να υπάρξει πιο εκτεταμένη διαβούλευση», επιμένει.
Στον Αχιλλέα Πληθάρα, όλες αυτές οι πολιτικές επιλογές θυμίζουν τα καθρεφτάκια με τα οποία οι Ισπανοί κονκισταδόρες προσπαθούσαν να πείσουν τους ιθαγενείς της προκολομβιανής Αμερικής ότι «κάτι καλό πρόκειται να γίνει σ’ αυτή τη χώρα».
«Αυτό είναι που φοβόμαστε ότι θα συμβεί και εδώ, στη Ελλάδα», συνεχίζει και προσθέτει: «Έτσι χάνουμε το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα που έχει η χώρα: μια Φύση, η οποία, αν και έχει τρωθεί ποικιλοτρόπως, παραμένει σε καλά επίπεδα, μια σειρά από προστατευόμενα τοπία και περιοχές, μοναδικές σ’ όλη την Ευρώπη και σε παγκόσμιο επίπεδο, που χάνουν την αξία τους όσον αφορά την ενδεχόμενη αξιοποίησή τους για τουριστικούς λόγους ή για λόγους προβολής της χώρας στο εξωτερικό».
ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ;
Στον συννεφιασμένο ορίζοντα, οι εκπρόσωποι των τριών μεγάλων περιβαλλοντικών οργανώσεων δεν διακρίνουν, στη βάση των πολιτικών προγραμμάτων της προεκλογικής περιόδου, άνοιγμα για να περάσει αχτίδα ελπίδας. «Το περιβάλλον δεν βρίσκεται στην ατζέντα, οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς», λέει ο Αχιλλέας Πληθάρας. «Είναι μεγάλος ο κίνδυνος, στο όνομα της κρίσης και εξαιτίας του πανικού που διακατέχει την κυβέρνησή μας, την απερχόμενη και -πολύ φοβάμαι- την επόμενη, να παραμεριστεί το περιβάλλον», προειδοποιεί ο Νίκος Χαραλαμπίδης.
Είναι προφανές, πλέον, ότι το τετράστιχο που έγραψε, το 1912, ο Ισπανός ποιητής Αντόνιο Ματσάδο είναι κάτι παραπάνω από επίκαιρο: «Διαβάτη, είναι τα ίχνη σου/ ο δρόμος και τίποτ’ άλλο/ Διαβάτη, δρόμος δεν υπάρχει/ ο δρόμος φτιάχνεται περπατώντας».
Προς το παρόν, περιβαλλοντικές οργανώσεις, σ’ όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα, καλούν, την Κυριακή, σε δραστηριότητες, για να θυμίσουν την πρώτη υποχρέωση των ανθρώπων στη Μητέρα Γη όπως αναφέρεται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων της Γης, που συντάχθηκε στην Κοτσαμπάμπα, στη Βολιβία τον Απρίλιο του 2010: «Κάθε ανθρώπινο ον έχει την ευθύνη να σέβεται και να ζει αρμονικά με τη Μητέρα Γη».