Η επιδημία της COVID-19 είχε σημαντικό αντίκτυπο στη λειτουργία πολλών σημαντικών τομέων της παγκόσμιας οικονομίας, μεταξύ των οποίων και της αυτοκινητοβιομηχανίας. Η αύξηση της περιόδου παράδοσης καινούριων αυτοκινήτων, η επιβράδυνση της παραγωγής, η έλλειψη πρώτων υλών και η αύξηση των τιμών των αυτοκινήτων, αποτελούν βασικά ζητήματα του κλάδου.
Το μέγεθος των ατόμων που ασχολείται με την αυτοκίνηση είναι τεράστιο και η οικονομία που δημιουργείται γύρω από αυτήν παίζει σημαντικό ρόλο στο ΑΕΠ πολλών χωρών. Η παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία απασχολεί 14 εκατομμύρια ανθρώπους μόνο στην Ευρώπη, άλλα 8 εκατομμύρια στις ΗΠΑ και 5 εκατομμύρια στην Κίνα. Η οικονομία είναι έτσι δομημένη, όπου απασχολούνται και δραστηριοποιούνται πολλαπλάσια άτομα στις διάφορες βαθμίδες παραγωγής, πώλησης, συντήρησης και μεταφοράς εξαρτημάτων και ανταλλακτικών γύρω από το αυτοκίνητο.
Οι περιορισμοί λόγω της πανδημίας είχαν ως αποτέλεσμα το κλείσιμο αρκετών εργοστασίων, σημαντικές καθυστερήσεις στις παραδόσεις και οικονομικές ζημίες σε πολλές εταιρείες που μέχρι τώρα ήταν εύρωστες οικονομικά. Η αυτοκινητοβιομηχανία στη Μ. Βρετανία για παράδειγμα συρρικνώθηκε έως και 29% σε μόλις ένα χρόνο, ενώ σύμφωνα με ορισμένες αναλύσεις, η αγορά αυτοκινήτου στην Ευρώπη θα χρειαστεί πολλά χρόνια για να φτάσει στο μέγεθος του 2019.
Αντίθετα, η αυτοκινητοβιομηχανία στην Κίνα σημείωσε μικρότερες απώλειες, με ρυθμό παραγωγής 48,9 αυτοκινήτων ανά λεπτό. Στις Ηνωμένες Πολιτείες το ποσοστό παραγωγής είναι 20,7 αυτοκίνητα και στη Γερμανία 8,9 αυτοκίνητα. Ως εκ τούτου, η κύρια πρόκληση για τα επόμενα χρόνια θα είναι η αναδιοργάνωση της παραγωγής, καθώς η πανδημία έχει αφήσει βαθύτερο σημάδι στις προσδοκίες και τη συμπεριφορά των καταναλωτών.
Η πιο προφανής επίδραση της πανδημίας στις μεγάλες πόλεις ήταν η μαζική μετατόπιση από τα δημόσια μέσα μεταφοράς στο ιδιωτικό αυτοκίνητο, μοτοσικλέτα ή ποδήλατο. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, καθώς η χρήση μεμονωμένων μέσων μεταφοράς δημιουργεί πολύ μικρότερο κίνδυνο μόλυνσης. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της McKinsey, η μικροκινητικότητα είναι μια πολύ αναπτυσσόμενη τάση για την παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία, η οποία θα συνεχίσει να αναπτύσσεται τα επόμενα χρόνια.
Σε σχέση με το πρόβλημα της αυξανόμενης κυκλοφορίας και των επιπέδων εκπομπών CO2 στις αστικές περιοχές, μια σημαντική πρόκληση στην μετά-κορονοϊό εποχή, είναι η επέκταση του δικτύου φόρτισης των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο στόχος της μείωσης των εκπομπών CO2 κατά 50% έως το 2030, είναι εφικτός εάν υπάρξουν περίπου 6 εκατομμύρια σημεία φόρτισης σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επί του παρόντος, υπάρχουν λιγότερα από 225.000 σημεία φόρτισης, με το 70% των σημείων να βρίσκονται σε τρεις μόνο χώρες. Την Ολλανδία, τη Γαλλία και τη Γερμανία.
Λαμβάνοντας υπόψη τα πιο πρόσφατα δεδομένα σχετικά με την πρόοδο που έχουν σημειώσει οι χώρες που συμμετέχουν στην «Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία», το μέσο επίπεδο εκπομπών που παράγονται από τα νέα επιβατικά αυτοκίνητα ταξινομημένα στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να μειωθεί κατά 37,5% έως το 2030, σε σύγκριση με το 2021. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αναθεωρηθούν και να εφαρμοστούν νέα μέτρα για να επιταχυνθεί η στροφή προς την ηλεκτροκίνηση, όπως η δημιουργία ενός νέου, οικολογικού βιοκαυσίμου που θα συμβάλλει στην μείωση των ρύπων(όπως για παράδειγμα αυτό που μπορεί να παραχθεί από φύκια).
Τέλος, δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε και την προσπάθεια των αυτοκινητοβιομηχανιών για αύξηση της χωρητικότητας των μπαταριών, μείωση της τιμής των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, αλλά και μείωση του συνολικού βάρους τους. Ο τελευταίος παράγοντας θα έχει ως συνέπεια την μείωση των εκπομπών ρύπων και την αύξηση της αυτονομίας. Έτσι τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα θα γίνουν περισσότερο προσιτά και θα εναρμονιστούν στην σύγχρονη λογική, που επιτάσσει μεγαλύτερο σεβασμό όλων προς το περιβάλλον.
