Ο δρόμος προς Κάντανο
Για τη συγκεκριμένη κατάσταση και για ένα μεγάλο τμήμα της κεντρικής οδού από και προς την Κάντανο, δύο χιλιόμετρα παραπάνω από τις Βουκολιές, αναφερθήκαμε επανειλημμένα στα ´Χ.Ν.´, με πρώτη φορά στις 3 Μαρτίου ενώ για δεύτερη φορά στις 19 Απριλίου 2012 πλην, όμως, κανένας αρμόδιος δεν ενδιαφέρθηκε. Ευελπιστούμε να μην συμβεί κανένα δυστύχημα και ότι άμεσα θ’ αρχίσουν οι εργασίες αποκατάστασης της οδού η οποία, βέβαια, παρουσιάζει και σε άλλα σημεία της τέτοια φαινόμενα…
Ετοιμόρροπος τοίχος
Από καιρό έχει αρχίσει να κλίνει προς την πλευρά του κεντρικού δρόμου μέσα στο χωριό Δρομόνερο της Κισάμου ο εξωτερικός τοίχος μιας παλιάς οικίας. Η φωτογραφία που τραβήξαμε δείχνει την επικινδυνότητα που έχει για κάθε περαστικό όχημα που επιστρέφει π.χ. από την Κάντανο, αλλά και κάθε πεζό που περνάει από κάτω στην περίπτωση που ο τοίχος γκρεμιστεί.
Οταν οι πινακίδες… παίζουν κρυφτό!
Για τις πινακίδες και τη χρησιμότητά τους αναφερόμαστε τακτικά επειδή συναντάμε πολλές φορές άλλες να είναι κακοποιημένες από πυροβολισμούς και άλλες, με μπογιές ή από φυσιολογική φθορά εξαιτίας της πολυκαιρίας τους να έχουν ξεθωριάσει. Η συγκεκριμένη, βέβαια, δεν ανήκει σε μια εκ των προαναφερομένων κατηγοριών αλλά όπως έχει -στην κυριολεξία- κρυφτεί ανάμεσα στα φυλλώματα δεν προσφέρει καμία χρησιμότητα. Βρίσκεται στη γωνία των οδών Ηγουμένου Γαβριήλ και Χατζηδάκη, απέναντι από τη νότια πλευρά του 8ου Δημοτικού Σχολείου Αγίου Ιωάννου απαγορεύοντας την κυκλοφορία των οχημάτων στην οδό που είναι μονόδρομος.
Τεχνίτης με ταλέντο στις κρητικές κατσούνες…
Oπως όλοι σχεδόν οι εναπομείναντες έγγαμοι νέοι στη μαρτυρική Κάντανο προσπαθούν ποικιλιτρόπως ν’ αντεπεξέλθουν στις οικονομικές δυσκολίες της ζωής κάνοντας διάφορες εργασίες έτσι και ο Γιάννης Κατάκης εκτός από γεωργός και κτηνοτρόφος, διατηρεί μια μικρή επιχείρηση, ένα παραδοσιακό καφενείο, ενώ ταυτόχρονα ασχολείται και με την κατασκευή κατσουνών έχοντας τη φήμη του πρωτομάστορα της κωμόπολης. «Την τέχνη την έμαθα από μικρός φτιάχνοντας κατσούνες από αμπελιτσιά, που είναι οι καλύτερες σε ποιότητα. Απαγορεύτηκαν όμως από το συγκεκριμένο είδος ξύλου και όλοι οι κατσουνάδες πλέον τις φτιάχνουμε από άλλα δέντρα. Αποφάσισα να μείνω στον τόπο που γεννήθηκα και στην ηλικία σήμερα των 38 ετών είμαι πολύτεκνος με τέσσερα παιδιά. Πρέπει να ζήσουμε και κάνουμε ό,τι μπορούμε. Λίγο με τη γεωργία, λίγο με την κτηνοτροφία, με το καφενείο και τώρα τελευταία -αφού τα αγροτικά και κτηνοτροφικά μας προϊόντα δεν έχουν καλές τιμές- ασχολούμαι και με την κατασκευή κατσουνών. Προτιμώ τη μαύρη μουρνιά, το λότο ενώ καλές είναι οι κατσούνες από πρινάρια. Το ξύλο πρέπει να κοπεί τη λίγωση για να μείνει η κατσούνα… αιώνια. Μαζί με αυτές φτιάχνω και βουιδόψ…ες, ´μαστίγια´ από τη φύση του μοσχαριού, οι οποίες έχουν μεγάλη ζήτηση. Έχουν πολύ κόπο να φτιαχτούν από την ώρα που αρχίζω την επεξεργασία μέχρι να διατεθούν για πώληση».
Σπίτια με πανέμορφα λουλούδια
Για την αγάπη που έχουν πολλοί άνθρωποι, γυναίκες και άνδρες στα Χανιά μα και σε όλα τα χωριά του Νομού μας έχουμε αναφερθεί και προβάλλει επανειλημμένα εικόνες με πανέμορφους ανθόκηπους έχοντας σκοπό την επέκταση της βράβευσής τους, πέρα από τον Δήμο Χανίων και σε άλλους Δήμους. Ενδεικτικά προβάλλουμε σήμερα τρεις ανθόκηπους από τα χωριά Πάνω Βουλγάρω Κισάμου και Αλιγούς, τους οποίους φωτογραφίσαμε την ώρα που οι ιδιοκτήτες πότιζαν τα αγαπημένα τους λουλούδια. «Από μικρή είχα πάθος με τα άνθη και πάντα είχαμε στο σπίτι μας πολλά και όμορφα λουλούδια. Έφτιαξα και πρωτομαγιάτικο στεφάνι αν και δεν χρειαζόταν, αφού ολόγυρα το σπίτι μου είναι κυκλωμένο με τριανταφυλλιές, φυτά και διάφορα άλλα είδη λουλουδιών», υπογράμμισε η κα Παρασκευή Χριστοφοράκη.
Στους Αλιγούς Σελίνου η νοικοκυρά Αλεξία Ηλιάκη δήλωσε: «Και μένα αλλά και του άνδρα μου αρέσουν οι κήποι, τους οποίους διατηρούμε ποτίζοντας με τσακίστρες ακόμα ό,τι φυτεύουμε και όχι με λάστιχο όπως κάνουμε στα λουλούδια μας επειδή δεν γίνεται διαφορετικά. Με χαρά και ας έχει κόπο κάνουμε αυτό που μας αρέσει ομορφαίνοντας μαζί με όλους τους χωριανούς μας περισσότερο τους Αλιγούς».
Και ο Γιάννης Παπαδογιωργάκης στο ίδιο χωριό, στους Αλιγούς, έχει μεράκι με τα λουλούδια τα οποία περιποιείται ιδιαίτερα όλες τις εποχές του χρόνου. Απαντώντας στο ερώτημά μας τι ήταν αυτό που τον έκανε να μείνει στο χωριό είπε: «Η ζωή στο χωριό προικίζει την αγροτική οικογένεια με υγεία για πολλά χρόνια. Αυτό, όμως, δεν μπορούν να το αντιληφθούν οι περισσότεροι νέοι και προτιμούν να ζήσουν στην πόλη».
