Βρισκόμουν κάπου, σε τόπο που μου ήταν ολότελα άγνωστος και σαν να έστεκα σε μια κατηφόρα, κυκλωμένη από σπίτια πολλά, σμιχτά κτισμένα.
Βροχή, κρύο, σκοτεινιά κι άνθρωπος…πουθενά! Άρχισα να βαδίζω, επιθυμώντας διακαώς να φτάσω στη πάνω γειτονιά, διότι καθώς μπορούσα να διακρίνω στο λίγο φως του φεγγαριού, η πόλη απλωνόταν, κι ανηφόριζε προς κάτι που έμοιαζε με σκεπασμένο πλάτωμα, όπου νόμισα πως θα ήμουν πιο ασφαλής…
Κι έτσι βάδιζα και βάδιζα, γλιστρώντας και παραπατώντας, για να το φτάσω…
Μα όλο κατιτί με σταματούσε! Ένας ψηλός τοίχος, ένα αδιέξοδο, δυο σπίτια κολλημένα εκεί που πριν υπήρχε κανονική έξοδος… «Δεν μπορεί;», σκεφτόμουν. «Πως πας απ’ το ένα σπίτι στο άλλο; Απ’ τη μια γειτονιά στην άλλη;
Πετώντας; Δε γίνεται! Κι έπειτα, σίγουρα ζουν άνθρωποι εδώ πέρα. Και μάλιστα πολλοί. Είναι νύχτα και κοιμούνται…Στην ανάγκη θα χτυπήσεις κάποια πόρτα και θα πεις πως χάθηκες…»
Η σκέψη μου έδωσε κουράγιο. Πισωγύριζα συνέχεια, είχα γίνει μουσκίδι κι έτρεμα σαν το φύλλο, μα δεν το έβαζα κάτω. Μετά από πολλά πήγαινέλα κατάφερα ν’ ανακαλύψω μερικά δρομάκια. Κάποια στιγμή, καθώς προχωρούσα μέσα στα νερά ενός ρυακιού, είδα απέναντι ένα φωτισμένο παραθύρι ν΄ ανοίγει και δυο κεφάλια να προβάλλουν. Πλησίασα και ζήτησα βοήθεια, μα έδειχναν να μην με ακούν! Να μη με βλέπουν… Σαν να μην υπήρχα! Αλλά κι οι επόμενοι που άνοιξαν τη πόρτα τους, μόλις είδαν τη κακομοιριά μου γύρισαν πλάτη και κλειδώθηκαν μέσα…
Σύντομα ωστόσο βρέθηκε και κάποιος που μ’ άκουσε! «Χάθηκα μέσα στη νύχτα και δεν ξέρω τη πόλη! Πως φτάνει κανείς στο …απάγκιο», του φώναξα μ’ απελπισία.
«Συνέχισε ν’ ανεβαίνεις…» είπε ψύχραιμα εκείνος. «Δεν είν΄ εύκολο να κυκλοφορείς σ’ αυτή τη πόλη που μοιάζει λαβύρινθος και μάλιστα τέτοια ώρα! Μα όλο και κάποια κονταρίδα ή κρυφό πέρασμα θα βρεις στο δρόμο σου. Πίστευε στον εαυτό σου και θα φτάσεις! Έλα όμως μέσα να πάρεις μια ανάσα…»
Έτσι μίλησε ο άγνωστος, αλλά πριν ολοκληρώσει τη κουβέντα…ξύπνησα! Και είχε φέξει και είχα δει έναν κακό εφιάλτη…!
Δύσκολο το όνειρο, δύσκολοι οι καιροί… Κουράγιο άνθρωπε! Η ζωή έχει κι αδιέξοδα, αλλά όχι παντού και πάντα! Προχώρα με πίστη και θάρρος και θα φτάσεις…
