Μια αληθινή όαση στο χωριό του “Κάστρο”

Με αφορμή έναν παλιό νερόμυλο στο χωριό, δίπλα από τον ποταμό με τα αιωνόβια και χιλιόχρονα πλατάνια, που παρέμενε μετά το 1960 σε εγκατάλειψη, επανερχόμαστε σήμερα για να μάθουν οι νεότεροι και να θυμηθούν οι παλιοί εκείνες τις αγνές εποχές.
Τα Πλεμενιανά ανήκουν στα ορεινά χωριά της ενδοχώρας της τέως επαρχίας Σελίνου και είχαν δική τους Κοινότητα, Δημοτικό Σχολείο και αρκετό πληθυσμό σε όλες τις γειτονιές. Στα χρόνια, όμως, της μεταπολίτευσης, άρχισε το δεύτερο… κύμα εγκατάλειψης του χωριού με τους πιο πολλούς να φεύγουν προτιμώντας να ζήσουν στην πόλη ή σε παραθαλάσσιες περιοχές. Σ’ αυτό το χωριό γεννήθηκε και ο ´Κάστρο´, όπως άρεσε ν’ αποκαλούν τον Ανδρέα Αρχοντάκη, γιατρό όλης της επαρχίας Σελίνου, προστάτη της φτωχολογιάς, οι χωριανοί και οι φίλοι του.
Ο μύλος -Μουσείο- αλλά και ταβέρνα μαζί, εξαιτίας του νοικοκυρέματος της περιοχής από τον τέως Δήμο Καντάνου και τον σημερινό ένοικο, είναι που μας έκανε εντύπωση για να σταματήσουμε να βγάλουμε αρκετές φωτογραφίες και να μάθουμε την ιστορία του όπως μας την αφηγήθηκε ο νοικοκύρης ταβερνιάρης Νίκος Μανωλακάκης: «Οταν ήμουν παιδί ερχόμουν εδώ με όλα τα χωριανάκια και βλέπαμε τη διαδικασία αλέσματος του καρπού στον μύλο που λειτουργούσε με κινητήρια δύναμη το νερό. Ολες οι οικογένειες τότε έσπερναν στάρι και άλλα δημητριακά. Τα Πλεμενιανά είχαν πολλούς κατοίκους και ήταν ένα πλούσιο χωριό σε παραγωγή λαδιού, αλλά μείναμε λίγοι, αφού το κράτος δεν στηρίζει την αγροτιά. Αποφάσισα, λοιπόν, να νοικιάσω το κτήριο αυτό πριν από λίγα χρόνια και με δικά μου έξοδα να καθαρίσω τον ποταμό και να κάνω γέφυρα και παιδικές χαρές για να λειτουργήσω ως ταβέρνα. Στον ποταμό υπάρχουν χέλια, τα οποία φωτογραφίζουν οι επισκέπτες μαζί με την ομορφιά της περιοχής των πανύψηλων και βαθύσκιωτων αιωνόβιων πλάτανων. Εχω φτιάξει και μεγάλα κλουβιά με παγώνια και πάπιες. Με τη στάση για ξεκούραση οι μετακινούμενοι γνωρίζουν καλύτερα το χωριό μας, το οποίο, να σημειωθεί, έχει βγάλει μεγάλες προσωπικότητες. Μεταξύ αυτών και του γιατρού Ανδρέα Αρχοντάκη, γνωστού ως ´Κάστρο´, που έδινε την ψυχή του για τη φτωχολογιά όλης της επαρχίας και όχι μόνο. Πριν από λίγα χρόνια στήθηκε ανδριάντας του στο χωριό με την οικονομική υποστήριξη, αλλά και ιδέα, αδελφικών του φίλων, της Νομαρχίας, του Δήμου, συγγενών και χωριανών».