Στ’ αλήθεια συντελείται τελευταία μια κοσμογονία από τους ανθρώπους των Χανίων με την τόσο σοβαρή και ευγενική διάθεση για να προσφέρουν σε πολλούς τομείς της ζωής μας αφιλοκερδώς σε κάθε περίσταση. Πρέπει να είναι περήφανοι οι Χανιώτες για τους εθελοντές των που προστρέχουν σε κάθε ανάγκη και πρόβλημα.
Στην αλληλοβοήθεια σε δύσκολες ημέρες για τα οικονομικά. Στην προσφορά αίματος, στην αναζήτηση χαμένων συνανθρώπων σε βουνά και κάμπους, μα και σε τόσες άλλες ανάγκες και κυρίως για την προστασία και καθαριότητα στο περιβάλλον μας, το ασύγκριτο σε ομορφιά.
Με πρωτοπόρους δημότες της πόλης και τον Δήμο μας, μα και σε άλλες περιοχές, πραγματοποιείται μια θαυμαστή προσπάθεια για τον καθαρισμό, δηλαδή για τον πολιτισμό. Γιατί, νομίζω, πρώτο στοιχείο του πολιτισμού είναι η καθαριότητα παντού και σ’ αυτό έπρεπε να επικεντρώσουν κατ’ αρχήν το ενδιαφέρον τους οι αξιόλογοι και αρκετοί, πολιτιστικοί σύλλογοι της υπαίθρου.
Ας μου επιτραπεί να θέσω υπ’ όψιν των εθελοντών αυτών και την πρόσκληση που τους κάνει η θαυμαστή Μαδάρα των Χανίων, τα Λευκά μας Ορη, που αποτελούν το διαμάντι όχι μόνο της Κρήτης μα και ίσως ολόκληρης της Ευρώπης. Συνήθειες όχι καλές από τα δύσκολα χρόνια όπου δεν υπήρχαν οι δρόμοι και τα μέσα για τα ψηλά υπάρχουν ακόμη και ας προσπαθήσουν κάποιοι εθελοντές να προσφέρουν και στις Μαδάρες τις πολύτιμες υπηρεσίες τους.
Στο μοναδικό και δίπλα στην πόλη μας φαράγγι του Θερίσου και το ίδιο το χωριό και την απαράδεκτη χωματερή, μετά τα τελευταία σπίθια προς Κεραμειά. Στο οροπέδιο του Ομαλού στο από δεκαετίες άχτιστο κτήριο που έχει μείνει στα μπετά, κοντά στο Ξυλόσκαλο και στο Μαχί όπου το κτήριο ντροπή. Μα και σε όλο το οροπέδιο.
Στις υπέροχες χαράδρες της Αποκορωνιώτικης Μαδάρας, τις Γούρνες (Άγιος Παύλος) και τις Χωσες (Άγιο Πνεύμα) όπου από χρόνια, σε υψόμετρο 1.000 – 1.300 μέτρα υπάρχουν πλαστικά, σκουριασμένα αντικείμενα και άλλα. Μα και όπου αλλού στα χωριά της Ρίζας.
Οι Δήμοι αυτών και των άλλων περιοχών θα έχουν την ευαισθησία οπωσδήποτε να διαθέσουν τα φορτηγά οχήματα που χρειάζονται για να απαλλαγούν οι Μαδάρες από τα σκουπίδια.
Ισως και κάποιοι κάδοι σε ορεινά σημεία που, έστω δύο – τρεις φορές τον χρόνο να αδειάζουν θα ήταν καλό.
Αντώνης Πλυμάκης