Ημέρα παγκόσμιας και πανανθρώπινης, αλλά και εθνικής των Ελλήνων παλιγγενεσίας.
Πρώτον, έχουμε το μήνυμα του αρχαγγέλου για τη γέννηση του Μεσσία και λυτρωτή του κόσμου και του πανανθρώπινου και δεύτερον έχουμε τον ιστορικό ξεσηκωμό των Πανελλήνων κατά της οθωμανικής αυτοκρατορίας, δηλαδή την έναρξη του αγώνα μιας χούφτας ραγιάδων που είχαν ως όραμα και προσδοκία τη λευτεριά του γένους από τον οθωμανικό ζυγό.
Τα γεγονότα τρέχουν παράλληλα και αποτελεσματικά και για τον κόσμο ολάκερο και για το γένος των Ελλήνων.
Ο Ευαγγελισμός της Παναγίας είναι το μήνυμα του ουρανού για την αναγέννηση και την αναδημιουργία του σύμπαντος κόσμου, παγκόσμια παλιγγενεσία. «Ιδού η Παρθένος τέξεται υιόν και καλέσουσιν το όνομα αυτού Ιησούν, αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών».
Το λάβαρο της λευτεριάς του γένους που υψώνει ο Παλαιών Πατρών Γερμανός με λίγους αποφασισμένους να μπουν στη φωτιά του πολέμου, της επανάστασης για τη λευτεριά του γένους, κάνοντας πράξη το τραγούδι του Ρήγα «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερης ζωής παρά σαράντα χρόνια σκλαβιάς και φυλακής».
Είναι το άλλο μήνυμα που αφορά την εθνική μας παλιγγενεσία.
Και τα δυο μηνύματα είναι αχώρητα στο νου του ανθρώπου αν δεν είναι αδύνατον να καταννοηθούν λογικά και πιο αδύνατο να ερμηνευτούν πραγματοποιούμενα.
Μια ομάδα ανδρειωμένων αλλά χωρίς καμιά κρατική στήριξη, χωρίς καμιά στρατιωτική οργάνωση, χωρίς χρήματα και με απόλυτη φτώχεια επιχειρούν μια πράξη και μια πρακτική υπέρβασης αν όχι και παραλογισμού.
Ξέρετε γιατί; Γιατί σηκώνουν πολεμικό κεφάλι απέναντι σε μια αυτοκρατορία με ισχυρή οργανωμένη πολεμική μηχανή, με πολυάριθμο στρατό και πολλές πολεμικές συμμαχίες σχεδόν σε όλα τα παράλια της Μεσογείου.
Κανένας πολεμικός αναλυτής δεν μπορεί να μας εξηγήσει με κάποια λογικά επιχειρήματα αυτή τη στρατιωτική επιχείρηση από μέρους των Ελλήνων, γι’ αυτό και συχνά πυκνά γίνεται λόγος για το θαύμα της επανάστασης του 1821.
Για το άλλο επίσης της πανανθρώπινης αναδημιουργίας δεν είναι λίγο, είναι όμως έργο του Θεού και «όπου ο Θεός βούλεται νικάται ποίσεως τάξις».
Γι’ αυτό επιμένουμε να σοβαρολογούμε ότι η επανάσταση του 1821, φυσικά είχε βαθύτατες ρίζες στην εθνική ταυτότητα των Ελλήνων, το ηρωικό φρόνημα των αιώνων από τους 300 του Λεωνίδα ως τη Μάχη του Μαραθώνα και τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, τον εξευτελισμό των περσικών κατακτητικών δυνάμεων που ορέχτηκαν την πατρίδα μας.
Πλέον τούτων οι πρόγονοί μας του καιρού εκείνου είχαν υπερανεπτυγμένο το εθνικό φρόνημα και είχαν ανεβάσει το επίπεδο της λευτεριάς ως τα ύψη του ουρανού και δεν δίσταζαν να τραγουδούν ότι πολεμούν «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία».
Μέσα σε αυτό το περίγραμμα υπάρχει το μυστικό των επιτυχιών τους τα πρώτα χρόνια της επανάστασης.
Το ότι υπήρξαν παρατράγουδα μετά ταύτα δεν το αρνούμαστε, τα ‘χουμε στο αίμα μας. Αλλά και πέραν τούτων σε λιγότερο από δέκα έτη αποκτήσαμε το πρώτο οργανωμένο ελληνικό κράτος από το μηδέν.
Φυσικά διαμορφώθηκαν συνθήκες που συγκίνησαν και πολλούς Ευρωπαίους υπέρ των Ελλήνων. Δεν το αρνούμαστε αυτό, όμως οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν ήταν αποτέλεσμα των ηρωικών και υπερανθρώπινων κατορθωμάτων των αγωνιστών ανδρών και γυναικών.
Οι Ευρωπαίοι που μας βοήθησαν δεν μας βοήθησαν γιατί τάχα μας αγαπούσαν. Πράγματι συγκινήθηκαν π.χ. με τον χορό του Ζαλόγγου, την έξοδο του Μεσολογγίου και πολλά άλλα ηρωικά κατορθώματα των Ελλήνων και έβαλαν γι’ αυτό το χέρι τους γιατί ήλπιζαν και ήθελαν κάτι να πάρουν και πήραν πολύ περισσότερα από ό,τι πρόσφεραν.
Γι’ αυτό αυτοί που έχουν την άποψη ότι η λευτεριά του γένους ενισχύθηκε από τους Ευρωπαίους είναι εκτίμηση μακράν της αληθείας ευρισκομένη.
Οι πρόγονοί μας της κλασικής αρχαιότητας μας δίδαξαν και μας έμαθαν να αγαπούμε την πατρίδα μας, «μητρός τε και πατρός τε και των άλλων προγόνων απάντων τιμιότερον και σεμνότερον πατρίς εστίν». Και ακόμα «εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης».
Από το άλλο μέρος οι μάρτυρες και οι άγιοι της πίστης μας της ορθοδοξίας είναι αλήθεια ότι τροφοδοτούν το ηρωικό φρόνημα υπέρ της πατρίδας με αποτέλεσμα να αυξάνουν τη δύναμη των ανδρειωμένων οι οποίοι πολεμώντας τους κατακτητές αισθάνονται εν τη σαρκί αυτών ότι έχουν μαζί τους την Παναγία και τους αγίους που τους εμπνέουν και τους ενισχύουν και κερδίζουν τις μάχες.
Η παγκόσμια παλιγγενεσία, ο χριστιανισμός και κατεξοχήν η ορθοδοξία ανέτρεψαν τη σκοτεινή όψη της δημιουργίας και βοήθησαν το ανθρώπινο να αντικρίσει με ανοιχτά τα μάτια το ανέσπερο φως του Θεού, και βοήθησαν ώστε να αρθούν οι δυνάμεις του διχασμού των ανθρώπων, να κυριαρχήσει η ενότητα και η αγαπητική διάθεση μεταξύ πάντων εν Χριστώ Ιησού.
Και κάτι άλλο ακόμα πιο σημαντικό από τη δημιουργία ως την εν Χριστώ αποκάλυψη τα πάντα είναι καλά λείαν κατά την εκτίμηση του ίδιου του δημιουργού. Όμως ο ίδιος ο δημιουργός παραμένει όλο αυτό το χρονικό διάστημα στο άγνωστο, στο απρόσιτο, στο άπειρο και το ακατάλυπτο.
Με την εν Χριστώ αποκάλυψη και την εν πνεύματι αγίω φώτιση αποκτούμε εμπειρία του πατέρα και δημιουργού του ουράνιου Θεού και κυβερνήτη του κόσμου, «εγώ και ο πατήρ μου εν εσμέν» μας διαβεβαιώνει ο Χριστός και προσθέτει ακόμα «αύτη εστίν η αιώνια ζωή ίνα γινώσκωσί σε οι άνθρωποι τον μόνον αληθινόν Θεόν» και ταυτόχρονα με όλα αυτά πολλές φορές ο Χριστός αναφέρεται προς τον πατέρα επικαλούμενος την ευλογία του για το κοσμοσωτήριο έργο του όπως «πάτερ άγιε τήρησον αυτούς εν τη ενότητί του, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς» και προσθέτει «ους δέδωκας μοι ουδείς απώλετο ειμή ο υιός της απωλείας».
Και πέραν όλων αυτών πιο σημαντικά ακούγεται η ίδια η φωνή του δημιουργού στον Ιορδάνη και στη Μεταμόρφωση, «ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός».
Όλα αυτά υπερβαίνουν τις ενδείξεις της υπάρξεως και αγγίζουν την αλήθεια των αποδείξεων ώστε κανένας να μην μπορεί να πει «ουκ έστι Θεός» παρά μόνον ένας «άφρων». «Είπεν άφρων εν τη καρδία αυτού ουκ έστιν Θεός».
Χαιρόμαστε καθώς νιώθουμε τη μεγάλη ευλογία του Θεού στο πρόσωπό μας, τιμούμε και εορτάζουμε την κατά κόσμο και την κατά γένος ημών παλιγγενεσία.
Η σημερινή ημέρα της 25ης Μαρτίου φυσικά είναι η μέρα που ανήκει στην οικουμένη, αλλά ταυτόχρονα ανήκει και στην Ελλάδα.
Στο γένος των Ελλήνων αξιολογούμε και τιμούμε τον παγκόσμιο πολιτισμό ιδιαίτερα στα σημεία που έχει επιδράσει πάνω του ο χριστιανικός πολιτισμός. Περηφανευόμαστε όμως για το δικό μας τον ελληνικό και ορθόδοξο πολιτισμό των αιώνων που αποτελεί το επιστέγασμα και την κορωνίδα όλων των πολιτισμών της οικουμένης, όχι μόνο σε έργα πολιτισμού αλλά και ήθους και φιλίας και επικοινωνίας και καταλλαγής και ενότητας όμοιων και διαφορετικών.
Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα κρυφό υπό τον ήλιον. Είναι όλα φανερά, φωτεινά, ολόλαμπρα και λειτουργούν με απόλυτη αρμονία σε αυτή τη λυτρωτική συνάντηση Θεού και ανθρώπου.
«Του απ’ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις».
Η παρουσία του Θεού εν Χριστώ Ιησού και πνεύματι αγίω είναι πια χειροπιαστή πραγματικότητα.
Ζούμε όχι μόνο ως παιδιά του Θεού που κουβαλάμε την εικόνα του και έχουμε χρέος να την προχωρήσουμε στο καθ’ ομοίωσιν, ζούμε και ως φίλοι και οικείοι του Θεού με πλήρη επικοινωνία και αναστροφή χωρίς μεσάζοντες «εν ενί στόματι και μία καρδία».
Γνωρίζουμε πια ότι είμαστε η αγάπη και η στοργή του Θεού, θεοδώρητοι, ευλογημένοι και έχουμε όλες τις προϋποθέσεις για να δεχθούμε τη χάρη και τις ευχές του, τον αγιασμό και τη λύτρωση.
Ακόμα είμαστε πεπεισμένοι για την αλήθεια του Θεού και την πληρότητα της αγάπης του για μας. Το βεβαιώνει ο ίδιος «ο συναίδιος λόγος του προανάρχου πατρός μη χωριστείς των άνω νυν επέστη τοις κάτω δι άκραν ευσπλαχνίαν οίκτον λαβών του καθ’ ημάς ολισθήματος πτωχείαν αναλαβών εμορφώθη το αλλότριον».
Τιμούμε και χαιρετίζουμε από την ανθρώπινη πλευρά την Παναγία που δέχθηκε το ουράνιο μήνυμα της του κόσμου ζωής και σωτηρίας και τη χαρακτηρίζουμε κεχαριτωμένη και ευλογημένη εν γυναιξί.
Για την εθνική μας παλιγγενεσία τιμούμε και χαιρετίζουμε τους ηρωικούς εκείνους άνδρες πολεμάρχους υπέρ της ελευθερίας της πατρίδος που σήκωσαν το λάβαρο της επανάστασης και ύψωσαν το ανάστημά τους μπροστά στο γίγαντα κατακτητή και τελικά παρά τις όποιες δυσκολίες κέρδισαν τη λευτεριά της πατρίδας.
«Των υπέρ πατρίδος ηρωικώς πεσόντων, αιωνία η μνήμη».
