Σμηναγός (Ι) Ηλιάκης Κώστας, 6 χρόνια μετά

Γράφει ο Φίλιππος Ηλιάκης
Σήμερα στην Κάρπαθο, στον τόπο της θυσίας του και παρά τη βαθιά και πολύπλευρη κρίση που πλήττει τη χώρα αυτή την περίοδο, η Πολεμική  Αεροπορία με την ηγεσία της παρούσα, βοήθησε ουσιαστικά τους αδελφοποιημένους Δήμους Καρπάθου και Χανίων να συνδιοργανώσουν την τελετή τιμής και μνήμης του Σμηναγού Ηλιάκη, υπενθυμίζοντας τη ρήση ότι λαοί χωρίς ιστορική μνήμη δεν έχουν μέλλον.
Ανάμεσα στα διάφορα σχόλια για τη δυσχερή θέση που βρίσκεται η χώρα μας, κάποια αναφέρουν ότι χώρες με οικονομικά προβλήματα, έχουν και μειωμένη εθνική κυριαρχία. Είναι ψευδή και ανιστόρητα εφόσον είναι γνωστό ότι σε περιόδους επίπλαστης, όπως αποδεικνύεται σήμερα, οικονομικής ευμάρειας είχαμε περιστατικά έμπρακτης αμφισβήτησης, το 1992 στον Αη Στράτη με τη θυσία του υποσμηναγού Σιαλμά, το 1996 στα Ιμια με τους 3 ήρωες του ελικοπτέρου του ΠΝ Βλαχάκο, Καραθανάση, Γιαλοψό και το 2006  στον ουρανό με τον Σμηναγό Ηλιάκη και στη θάλασσα της Καρπάθου με όσα συνέβησαν κατά τη διάσωση του Τούρκου πιλότου που τον χτύπησε. Δυνατότητα να σχολιάζουν την κακή οικονομική μας κατάσταση δυστυχώς, τους δόθηκε. Δικαίωμα  να αμφισβητήσουν την εθνική μας κυριαρχία, δεν θα τους δοθεί.
Το θάρρος είναι η πρώτη ανθρώπινη αρετή γιατί από αυτό πηγάζουν όλες οι άλλες. Το είχε περίσσιο ο Σμηναγός Ηλιάκης όπως και οι συνάδελφοί του πρώτης γραμμής σε αέρα, στεριά και θάλασσα, διαχρονικά. Είναι ζητούμενο αυτή την κρίσιμη περίοδο από τους ηγέτες του πολιτικού μας συστήματος.
Έχουν γραφτεί και ειπωθεί τόσα πολλά για τον ήρωα Σμηναγό, το τραγικό εθνικό περιστατικό και την εθελοθυσία του, θα προσθέσω μόνο ότι η λέξη ´εγώ´ δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό του ούτε στην καθημερινή δραστηριότητά του. Μόνο το ´εμείς´, η ομάδα, το σύνολο.
Γνώριζε τις ικανότητές του, δεν τις επεδείκνυε και κοκκίνιζε με χαμηλά το κεφάλι όταν άλλοι μιλούσαν γι’ αυτές μπροστά του. Στην ιστορία, πάντα υπάρχει το ερώτημα για ένα τετελεσμένο γεγονός, γιατί έγινε όπως έγινε και ποια είναι η εξήγηση του.
Χρωστάμε απαντήσεις στη μνήμη του Κώστα και τη μεγάλη ψυχή του. Ηρωας μετά από σύγκρουση  δεν είναι λογική εξήγηση, είναι ανήθικος συμψηφισμός του θύτη με το θύμα.
Δάσκαλοι, καθηγητές, μαθητές και ενεργοί πολίτες ζητούν να μάθουν τι πραγματικά συνέβη, ποιος ήταν ο Κώστας, συζητούν στο μάθημα της Ιστορίας για το περιστατικό δίχως να έχουν τα πραγματικά στοιχεία.
Ο Κώστας δεν χάθηκε λόγω συνωστισμού στον ουρανό του Αιγαίου. Είναι χρέος της Πολιτείας να ανοίξει τον φάκελο και να διερευνήσει τα πραγματικά αίτια του τραγικού περιστατικού, στο αρμόδιο θεσμικό της όργανο, την Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας, ώστε να δοθεί καθαρή απάντηση για το τι πραγματικά συνέβη στις 23 Μάη 2006.
Η σιωπή επιτρέπει κάθε λογής παρερμηνείες και εκδοχές.
Πέρασαν 6 χρόνια που λείπει πάνω από το  Αιγαίο και τους ακρίτες του, όμως, δεν έφυγε ποτέ από την καρδιά και τη σκέψη μας.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του και παράδειγμα για τους νέους κυρίως (μια και η πλειοψηφία των παλαιότερων δεν διδάσκεται, τα γνωρίζει όλα, εξ ου και η σημερινή μας κατάσταση) η σεμνότητα, η συνεχής του εκπαίδευση και επιμόρφωση, η απλότητα, η προσήλωση στους στόχους και στις αρχές που είχε από μικρό παιδί, η προσφορά του στο καθήκον και στο επάγγελμα που συνειδητά επέλεξε, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο της ζωής του.