«Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου»
Πάντοτε σύμφωνα με το τυπικό της λειτουργικής τάξης της εκκλησίας μας, η προηγιασμένη θεία λειτουργία τελείται κάθε Τετάρτη και Παρασκευή στις πρώτες έξι εβδομάδες της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και είναι εσπερινή λειτουργία και επίσης τελείται Μ. Δευτέρα, Μ. Τρίτη, Μ. Τετάρτη πρωί της Μεγάλης Εβδομάδας. Πρόκειται για λειτουργία που χρησιμοποιείται, αγιασμένος άρτος, βουτηγμένος στο άγιο αίμα του αγίου ποτηρίου της λειτουργίας της προηγουμένης Κυριακής, γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται η λειτουργία προηγιασμένη. Είναι η προηγιασμένη Θεία Λειτουργία με τη λιτότητα των ύμνων της και της μουσικής της, με τις σιωπηλές λειτουργικές κινήσεις ένα είδος μυστικής συμφωνίας του ανθρώπου με τον Θεό, της γης με τον ουρανό, του πρόσκαιρου με το αιώνιο.
Μια μορφή νοεράς προσευχής που κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά είναι η μητέρα όλων των αρετών, νοερά και σημαντική προσευχή.
Ένα είδος χαροποιού πένθους και εργαλείο της εξομολόγησης στον βαθμό που να ξεχνούμε ακόμα και να φάμε. Στην προηγιασμένη θεία λειτουργία περισσότερο και από το στόμα μιλεί η καρδιά, ο νους, η ψυχή, τα έγκατα της ανθρώπινης ύπαρξης. «Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου». Η φωνή μας ως αρωματικό θυμίαμα από τη γη προς τον ουρανό με τα χέρια μας ανοιχτά προς τα πάνω είναι σαν να ψάχνουμε να αγκαλιάσουμε τον ίδιο τον πλάστη και δημιουργό μας και να αφήσουμε τη ζωή μας στα χέρια του για την ασφαλή φύλαξη και διαχείρισή της.
Ανήκει στην διακριτική μας προσέγγιση με τον Θεό και παραπέρα συμβίωσή μας στους κόλπους της τριαδικής θεότητας χωρίς τυμπανοκρουσίες και αλλαλαγμούς, σιωπηλά μυστικά, απλά και ταπεινά κινούμαστε στη γραμμή της θεϊκής πορείας και διαδρομής, χωρίς επιφυλάξεις, χωρίς κανένα φόβο, με σιγουριά ότι βγαίνουμε στην πίστα απ’ όπου έχουμε πλήρη θέα του αθεάτου, με γυμνούς οφθαλμούς μπορούμε να παρατηρούμε και να διερευνούμε την ουράνια ευλογημένη βασιλεία του Θεού.
Όταν γνωρίζουμε τον Θεό, γνωρίζουμε και κυριαρχούμε στην αιωνιότητα και την αιώνια ζωή, καθόσον «αύτη εστίν η αιώνιον ζωήν ίνα γινώσκουσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν».
Με τη μετοχή μας στην προηγιασμένη θεία λειτουργία επιχειρούμε μια προσπάθεια να κάνουμε τα πρώτα βήματα στη στράτα της μυστικής θεολογίας, δηλαδή του μυστικού τρόπου άμεσης επικοινωνίας μας με τον ουράνιο πατέρα και δημιουργό μας και παραπέρα να συμβιώσουμε μέσα στην πατρική στοργή του Θεού για μας τον κάθε άνθρωπο όπου της γης.
Να θυμούμαστε πάντοτε τη Χαναναία την αλλοεθνή και αλλόδοξο εκείνη γυναίκα, που κέρδισε την εμπιστοσύνη του Χριστού, όχι τρώγοντας το ψωμί των παιδιών του, αλλά γλύφοντας τα κόκκαλα που θα έτρωγαν οι σκύλοι. Και το ίδιο να κάνουμε και με τη Σαμαρείτισσα γυναίκα, που βρήκε τη λύτρωση σε εκείνη τη συνάντησή της με τον Χριστό, στο πηγάδι του Ιακώβ όχι μόνο η ίδια, αλλά και οι συμπολίτες της όλοι. Επίσης να έχουμε στο νου μας το περιστατικό του ληστή πάνω στο σταυρό, που με το «μνήστιτί μου Κύριε» σώθηκε, βρέθηκε από εκείνη την ώρα στον παράδεισο. Να λογαριάζουμε την προηγιασμένη θεία λειτουργία τουλάχιστον ως ευκαιρία άμεσης και μυστικής επικοινωνίας μας με τον Θεό και ως ένα σημείο μπορούμε να μιλούμε με την καρδιά και να λέμε ό,τι θέλουμε υπέρ ημών των ιδίων, των παιδιών μας αλλά και παντός του λαού του σύμπαντος κόσμου.
Είναι τόσο μεγάλη και σημαντική η προηγιασμένη θεία λειτουργία όσο μεγάλος και παντοκράτορας είναι ο Θεός, οπότε γίνεται καταννοητό ότι ανήκει σε μας που μετέχουμε σε αυτό το γεγονός το προνόμιο να ανακαλύπτουμε και να διεκδικούμε την αγάπη του Θεού για μας τους ίδιους και τον κόσμο.
«Σοφία ορθοί» λάβετε θέση μάχης, απέναντι στο πονηρό, το κακό και το θάνατο. Μόνιμα η θέση μας να είναι θέση ετοιμότητας, όχι εφησυχασμού και αδιαφορίας. Πρόκειται για λειτουργική προκήρυξη ανάνηψης και πλήρους ετοιμότητας, γίνεται αυτή η προκήρυξη ως διαβεβαίωση ότι έχουμε στη διάθεσή μας το φως του Χριστού που «φαίνει πάσιν».
Να ανοίξουμε τα μάτια μας αλλά και την καρδιά μας και την αγκαλιά μας να υποδεχτούμε αλλά και να γίνουμε ένα, μια αγκαλιά δηλαδή, με εκείνον που φέρνει το φως, του ουρανού, τον σωτήρα και λυτρωτή μας Ιησού Χριστό.
Είναι ανάγκη να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να γίνουμε λειτουργοί εν δυνάμη και χάρη του Θεού, να κινήσουμε γη και ουρανό, να ξεκαθαρίσουμε τον ορίζοντα και το περιβάλλον και να ζήσουμε χωρίς περιορισμούς την αγαπητική έγνοια του Θεού για το παρόν και το μέλλον, για την προσκαιρότητα και την αιωνιότητα και προπάντων για μας, τον κάθε άνθρωπο.
Δεν είναι προς βάσανο η προηγιασμένη θεία λειτουργία, αντίθετα είναι η ευλογημένη ώρα του Θεού που καλούμαστε να την αξιοποιούμε όχι υπέρ του Θεού, αλλά υπέρ ημών των ιδίων. Ο Θεός μας διαθέτει αυτή την ώρα και παρευρίσκεται μαζί μας ως «αι δυνάμεις των ουρανών συν ημίν αοράτως λατρεύουσιν και ιδού εις πορεύεται ο βασιλεύς της δόξης».
Τελικά η προηγιασμένη θεία λειτουργία είναι παραχώρηση του Θεού για μας δυο φορές την ίδια εβδομάδα να νιώθουμε και να δοκιμάζουμε την αύρα της θεϊκής πνοής και ζωής ύστερα από τη λειτουργία της Κυριακής.
Μεγάλο θεοδώρητο και θεόσδοτο δώρο όπως το αποδεχόμαστε επειδή προέρχεται άμεσα από τον Θεό αγιάζει και λυτρώνει και σώζει καθόσον η τελειότητα της πίστεως είναι θεϊκό χάρισμα, λουτρό παλιγεννεσίας και αφέσεως αμαρτιών, καθώς και ένδυμα αφθαρσίας.
Χαιρόμαστε όλα αυτά που προέρχονται από τον Θεό, τα αποδεχόμαστε, τα διαφυλάσσουμε ως όσια και ιερά, ιερή παρακαταθήκη και με αυτά ενδυναμωμένοι οδεύουμε με σταθερό βηματισμό και με σιγουριά προς το Πάσχα το Μέγα των πιστών, το Πάσχα του Κυρίου, της καταπάτησης του θανάτου «και τοις εν τοις μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος».
