Τα σπουδαία πράγματα δεν είναι ορατά με τα μάτια. Αυτά τα βλέπει μόνο η καρδιά. Για να δει ή να διαβάσει η καρδιά χρειάζεται φως. Άπλετο φως. Από πού θα πάρει φως; «Είμαστε υπόθεση φωτός» (Σεφέρης), τα πάντα εξαρτώνται απ’ το φως.
Τα μάτια δακρύζουν, μα η ψυχή πονάει γι’ αυτά τα ασήμαντα που δεν βλέπουν τα μάτια. Τα βλέπει μια φωτισμένη ψυχή. Τα ασήμαντα των ματιών είναι τα σπουδαία και τα μέγιστα της ψυχής. Οι τυφλοί δεν βλέπουν με τα μάτια τους, βλέπουν με την ψυχή τους, άρα αισθάνονται. Δεν είναι αρκετό να δούμε το πολύχρωμο και πολύμορφο μεγαλείο της φύσης.
Με το μέσα φως θα αισθανθούμε τη μαγεία του δημιουργήματος και του δημιουργού. Όταν εισπράττουμε ένα χαμόγελο με το μέσα φως, θα αισθανθούμε την αγάπη, την καλοσύνη και την ύπαρξη ενός ανθρώπου δίπλα μας. Τέρπονται τα μάτια μας στη θέα ενός πλουσιοπάροχου γεύματος. Αλλά με το μέσα φως αναμμένο θα νιώσουμε ευγνωμοσύνη για την τροφή που μας δόθηκε, που δεν θεωρείται πάντα δεδομένη. Από πού θα αντλήσουμε τόσο φως; Απ’ την ανεξάντλητη δεξαμενή που δεν είναι άλλη απ’ την αγάπη και την καθαρή σκέψη. Απαλλαγμένη από φόβους, ανησυχίες και οτιδήποτε μικρό και φθοροποιό.
