Τα βιβλία του Αριστείδη Αρχοντάκη αποτελούν «ένα λογοτεχνικό και συνάμα αμιγώς προσωπικό ταξίδι που αξίζει».
Με αυτά τα λόγια, η φιλόλογος Γιούλα Κανιτσάκη, αναφέρθηκε στα βιβλία του Αριστείδη Αρχοντάκη: “Το ασήκωτο άχθος μιας Αλήθειας “, “Φίλοι Άφυλοι “, “Η εντελέχεια ενός ποιητή“, που παρουσιάστηκαν το βράδυ της Δευτέρας στο Νεώριο του Μόρο (Ιστιοπλοϊκός Ομιλος).
Τα βιβλία παρουσίασε η Γιούλα Κανιτσάκη ενώ η εκπαιδευτικός Αργυρώ Τζαγκαράκη διάβασε βιβλιοπαρουσίαση της Ρούλας Βουράκη που απουσίαζε για προσωπικούς λόγους.
Η Γιούλα Κανιτσάκη έκανε λόγο για «βιβλία που έχουμε ανάγκη να διαβάσουμε, από εκείνα που επιλέγουν να σχολιάσουν περιοχές του εσωτερικού και κοινωνικού γίγνεσθαι τις οποίες κατά κανόνα επιλέγουμε να αφήνουμε, ασχολίαστες, ανεξερεύνητες, αφώτιστες.
Γιατί είναι πράγματι, κάποια ζητήματα που προτιμάμε να τα ξεχνάμε, να απαρνιόμαστε την ύπαρξή τους, που τόσο βολικά επιλέγουμε να τ’ αποκρύπτουμε και να τ’ αφήσουμε να λανθάνουν κάτω από τον τάπητα. Γιατί; Γιατί απλούστατα η αλήθεια τους μας θλίβει, μας φοβίζει, μας πονάει, γιατί συχνά, το άλγος, το άχθος της φαντάζει ασήκωτο. Και κάπου εδώ, κάνει την εμφάνισή της η τέχνη, και εν προκειμένω η λογοτεχνία, για να επιτελέσει το αναμφίβολα δύσκολο, αλλά τόσο αναγκαίο έργο της. Να μας αφυπνίσει, να μας ανοίξει τους οφθαλμούς, να μας υπενθυμίσει την ατελή ανθρώπινή μας υπόσταση, ενίοτε να μας κλονίσει ή να μας σοκάρει, εν τέλει λυτρωτικά να μας οδηγήσει στην κάθαρση!».
Η ίδια υπογράμμισε ότι «στο “Ασήκωτο άχθος μιας αλήθειας” από τις εκδόσεις “Σμίλη”, το τέταρτο κατά σειρά συγγραφικό του πόνημα, ο συντοπίτης μας συγγραφέας Αριστείδης Αρχοντάκης, γνωστός και από την τακτική αρθρογραφία του στον τοπικό Τύπο, επιτυχαίνει ακριβώς αυτό. Αντιμετωπίζει με τόλμη, ειλικρίνεια και πρωτίστως περισσή ευαισθησία και σεβασμό το μείζον ζήτημα της ψυχικής υγείας και κατ’ επέκταση της ψυχικής ασθένειας.
Ο συγγραφέας επιλέγει μια γραμμική αφήγηση των γεγονότων, με χρονική αφετηρία το 1986, χρονιά κατά την οποία ο ήρωάς του εισέρχεται στο πανεπιστήμιο, με τα νεανικά του όνειρα και τις φιλοδοξίες να προσκόπτονται , έστω και μερικώς, από την εμφάνιση και την σταδιακή επιδείνωση της ψυχικής νόσου. Αφορμή για την εκδήλωσή της η δολοφονία διακεκριμένου καθηγητή του πανεπιστημίου Κρήτης, στο Ηράκλειο τον Νοέμβρη του 1990».
«Η λογοτεχνική φωνή του δημιουργού διακριτή και βαρύνουσα. Πρωτοπρόσωπη αφήγηση, εξομολογητικός τόνος, λόγος ποιοτικός, συστατικά αναγκαία για μια σύγχρονη γραφή που δεν στερείται στιγμών φιλοσοφικής και στοχαστικής εμβρίθειας, ιδιαίτερα στα “εμβόλιμα” κεφάλαια, όπου διακόπτεται ουσιαστικά η ευθύγραμμη αφήγηση και ο ήρωας απευθύνει τις σκέψεις του στο αγαπητό ημερολόγιο. Εκεί, η εξωτερική δράση παραχωρεί αβίαστα το λόγο στην εσωτερική. Και είναι ακριβώς αυτές οι καταχωρήσεις ημερολογίου σε πλαγιογραφή, οι οποίες θα προσφέρουν στον αναγνώστη το κλειδί για την βαθύτερη κατανόηση του εν λόγω ήρωα του Αρχοντάκη και της μετάβασής του από το συμβατικά λογικό στο συμβατικά παρ- άλογο, από την αίσθηση στην παραίσθηση και από αυτήν πάλι πίσω στην συναίσθηση και στην ενσυναίθηση».
Αναφερόμενη στο βιβλίο: “Ενδελέχεια ενός ποιητή”, η κα Κανιτσάκη υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ότι «ο δημιουργός επανέρχεται με άλλο έναν άρρενα ήρωα, τον Νίκο, συνδυασμό μυθοπλασίας, αλλά και συρραφή πραγματικών προσώπων-ιστοριών, ο οποίος αναμφίβολα καθρεπτίζει αρκετές πτυχές του αντίστοιχου χαρακτήρα του Αβάσταχτου άχθους. Στην περίπτωση αυτή, ψυχικά τραύματα και απωθημένες παιδικές αναμνήσεις έρχονται στην επιφάνεια, συχνά υπό την μορφή ονείρων, έπειτα από μια σημαντική απώλεια. Η όποια συνακόλουθη ψυχική δυσκολία αντιμετωπίζεται με δύο όπλα, αφενός την ψυχανάλυση και αφετέρου την ποίηση. Στόχος και των δύο διεργασιών, η προσπέλαση της ενδελέχειας».
“ΦΙΛΟΙ ΑΦΥΛΟΙ”
Στο κείμενό της το οποίο διαβάστηκε από την εκπαιδευτικό Αργυρώ Τζαγκαράκη, η φιλόλογος Ρούλας Βουράκη σημειώνει ότι «στο τοπίο των σχέσεων, βραχώδεις εκείνες που αντέχουν, σμιλεύονται από τον χρόνο λείες, αλμυρές και διψασμένες κάτω από τον ήλιο που κάθε περιττό πετάει – ακόμα και το φύλο – γνήσιες να λιάζονται στο φως, ελεύθερες απ’ ό,τι τις βαραίνει, διάφανες απ’ ό,τι τις χωρίζει να ξεχωρίζουν μονάχα ανάμεσά τους φίλοι αληθινοί – φίλοι άφυλοι. Το ομώνυμο βιβλίο του Αριστείδη Αρχοντάκη από τις εκδόσεις Σμίλη, περισσότερο από μια συλλογή ηθοπλαστικών διηγήσεων είναι ένα κάλεσμα ψυχής σε δείπνο αναμνήσεων… Και όλοι εμείς που λίγο ως πολύ αναγνωρίσαμε κάτι από τον εαυτό μας στους χαρακτήρες του βιβλίου και συγκινούμαστε ή μειδιούμε με τη συγγραφική του προέκταση, δεν νιώθουμε τίποτα λιγότερο από βαθιά τιμή γι’ αυτή τη θέση που τρυφερά μας δένει στον κάβο της λογοτεχνίας, να ζούμε δεύτερη ζωή. από της πένας την καρδιά στο διαρκές. Οι φίλοι μοιάζουν με τις μπανανιές δίπλα στις φυτείες του καφέ προσφέροντας τη σκιά και το νερό τους στο πιο ευπαθές φυτό. Με αυτήν την αναλογία που δανείζεται εν μέρει από τον κολομβιανό Χουάν Γκάμπριελ Βάσκες θέλησε ο συγγραφέας – αφηγητής θέλησε να εξηγήσει τον ευεργετικό ρόλο των δικών του φίλων στην ψυχή του, αλλά και στην έμπνευση του βιβλίου του: “Φίλοι Άφυλοι”. Κι ενώ το μικροκλίμα των φυτειών μάς μεταφέρει εικονοπλαστικά στο αντίστοιχο των φίλων, η από ψυχής κατάθεση του Αριστείδη Αρχοντάκη στο Επίμετρο του βιβλίου δεν αποσυμβολοποιεί απλώς, τα συσχετιζόμενα αλλά κυριολεκτικά μας αιχμαλωτίζει».
Ο ίδιος ο Αριστείδης Αρχοντάκης μάς είπε ότι και τα τρία βιβλία γράφτηκαν τα τρία τελευταία χρόνια της πανδημίας: το ‘20, το ‘21 και το ‘22.
«Ο εγκλεισμός ήταν μια αιτία που οδήγησε στην περισυλλογή, στο διάβασμα και το γράψιμο».
Ο συγγραφέας σημείωσε ότι «το “Ασήκωτο άχθος μιας Αλήθειας” είναι ένα αυτοβιογραφικό αφήγημα, βιωματικών καταστάσεων, το “Φίλοι Αφυλοι” αναφέρεται σε φίλους που μου έλειψαν την περίοδο της καραντίνας και τους σκεφτόμουν αρκετά συχνά και αφορμή για το γράψιμο του “Φίλοι Αφυλοι” ήταν το διάβασμα, ταυτόχρονα, των 7 τόμων του Προυστ:
“Αναζητώντας το χαμένο χρόνο”, του οποίου το ύφος και η θεματολογία με είχε συγκινήσει ιδιαίτερα. Και “η εντελέχεια ενός ποιητή” είναι μια νουβέλα, καθαρά μυθοπλαστική.
Στηρίζεται μόνο στη συρραφή τριών – τεσσάρων βιωματικών – πραγματικών ιστοριών».
Την εκδήλωση συντόνισε η φιλόλογος – εκπαιδευτικός και ραδιοφωνική παραγωγός, Ανδρονίκη Κοκοτσάκη, η οποία υπογράμμισε ότι «ο Αριστείδης Αρχοντάκης με το εμφυτο ταλέντο της συγγραφής. Βιώματα, μικρές ανθρώπινες ιστορίες, υπαρξιακά ζητήματα και πολλά άλλα κοινωνικά θέματα ντυμένα με το στοιχείο της μυθοπλασίας γεμίζουν τις σελίδες των βιβλίων του και μας προσκαλούν σε ένα απολαυστικό ταξίδι ανάγνωσης με ποικίλες προεκτάσεις».
