«Στην προσπάθεια της έρευνας για την αλήθεια, είναι ανάγκη να αµφιβάλουµε για το κάθετι, όσο µπορούµε περισσότερο».
Καρτέσιος
Η αµφιβολία είναι η µεγάλη βοήθεια του Θεού προς εµάς. Η αµφιβολία είναι η κινητήριος δύναµη κάθε έρευνας της σκέψης. Γιατί αµφιβάλλοντας, είναι ο µόνος τρόπος και ο µόνος δρόµος ο οποίος µπορεί να οδηγήσει στην αλήθεια.
Αν αµφιβάλλω, υποστηρίζει ο Καρτέσιος, σκέφτοµαι, και εάν σκέφτοµαι υπάρχω. Οι εσωτερικές συγκρούσεις οι οποίες αυτή τη στιγµή κατακλύζουν την ανθρωπότητα τόσο σε προσωπικό, αλλά επίσης και σε συλλογικό επίπεδο είναι απαραίτητες για να αποκτήσουµε απόλυτη ενέργεια σε σχέση µε όλα τα άλυτα ερωτήµατα που έχουµε µέσα µας. Αλλά είναι απαραίτητο να έρθουµε σε αµφιβολία και σε σύγκρουση µε τον εαυτό µας, για να αρχίσουµε έτσι να σκεφτόµαστε σωστά, θέτοντας ερωτήµατα που χρειάζονται τη δική µας απάντηση.
Κάποιες φορές δηµιουργείτε φαινοµενικά η εντύπωση, ότι δεν υπάρχει πια Θεός ή ότι έχει χάσει την δύναµη του απέναντι στον αντίπαλο του. Αυτή η αντινοµία οφείλετε στην ελευθερία της βούλησης αυτό το θεικό νόµο που στο τέλος µιας εποχής σαν την δική µας θα παίξει τεράστιο ρόλο αφού θα αναπτυχθεί ως προς τη µία ή ως προς την αντίθετη κατεύθυνση. Οι γραφές λένε.. «θα βιώσετε ακόµη πράγµατα που θα σας κάνουν να αµφιβάλετε για Μένα και για τον Λόγο Μου». Η καθηµερινότητα της ζωής µας το επιβεβαιώνει και το προωθεί αυτό και µάλιστα στο µέγιστο βαθµό. Η κρίση της εκκλησίας και του επιτελείου της βοηθά επίσης, καθώς και η ανάγκη για µια επιβίωση η οποία δεν αφήνει ανεπηρέαστους τους περισσότερους ανθρώπους.
Σε περιόδους δε σαν κι αυτήν που διανύουµε, οι άνθρωποι χαµένοι εντελώς και µπερδεµένοι, χάνουν τη δυνατότητα της σκέψης και της διάθεσης για περισσότερη γνώση και σταµατούν τα πάντα, παραµένοντας έρµαια των δύσκολων καταστάσεων. Παύουν να αµφιβάλλουν και να αναρωτιούνται και λειτουργούν σαν αυτόµατα, χωρίς σκέψη, χωρίς συναίσθηµα αλλά περισσότερο χωρίς τον κοινό νου. Οι περισσότεροι άνθρωποι δέχονται, ακόµα και να θυσιάσουν ελεύθερα τον εαυτό τους στη γενική καταστροφή, νοµίζοντας ότι δεν υπάρχει ούτε άλλος δρόµος, ούτε άλλος τρόπος, να ζήσουν την ζωή τους.
Αυτά τα χρόνια τα γεµάτα σύγχυση, όταν γύρω µας έχει απλωθεί το πέπλο της µοιρολατρίας και της απαισιοδοξίας, η αναζήτηση της αλήθειας προυποθέτει την εγκατάλειψη οποιασδήποτε βεβαιότητας, οποιασδήποτε γνώσης που έχει µεταβιβαστεί, οποιασδήποτε προκατάληψης, οποιασδήποτε τεκµηριωµένης ιδέας. Η ανακάλυψη που κάνει ο άνθρωπος, της ίδιας της ύπαρξης του, του εαυτού του ως όντος που αµφιβάλλει και σκέφτεται, κατορθώνει να φτάσει – σύµφωνα µε τον Καρτέσιο – στην ιδέα του Θεού και στην απόδειξη της ύπαρξης του. Ο Καρτέσιος απέδειξε ότι εάν θέλουµε να φτάσουµε στην αλήθεια χρειαζόµαστε την αµφιβολία.
Οι θέσεις του ήρθαν ως απελευθέρωση του ανθρώπου της εποχής, που καταπιεζόταν από όσα όριζε το παρελθόν γι’αυτόν. Ο Ντεκάρτ είχε πει ότι µπορούµε να αµφιβάλλουµε για όλα τα πράγµατα, που µας περιβάλλουν αλλά και για όλα όσα σκεφτόµαστε. Καθιστώντας έτσι την αλήθεια ¨σκέφτοµαι άρα υπάρχω¨ , τόσο γερή και σταθερή που καµιά άλλη υπόθεση δεν ήταν ικανή να την κλονίσει.
Εάν επιτέλους, καταφέρουµε χρησιµοποιώντας τη σκέψη µας να αµφιβάλλουµε και να αρνηθούµε αυτό που βρίσκετε µπροστά µας, ίσως αρχίσουµε σιγά σιγά, να ανακαλύπτουµε την αλήθεια.
Αν ήταν εύκολο να εξουσιάζει κανείς τις ψυχές, όπως τις γλώσσες και τις απόψεις που εκφράζουν θα βασίλευε με ασφάλεια για πάντα.
Είναι αδύνατον η ψυχή του ανθρώπου να εξαρτάται απολύτως, από το δικαίωμα ενός άλλου ανθρώπου.
Κανένας δεν μπορεί να μεταβιβάζει στον άλλον το φυσικό του δικαίωμα, την ικανότητα να σκέφτεται και να κρίνει.
Γι’αυτό και η εξουσία ,ακόμα και δογματισμοί θεωρούνται βίαιες μορφές ,όταν επιχειρούν να επιβληθούν στις ψυχές ,οι οποίες επηρεάζουν την σκέψη, τα συναισθήματα και εφόσον η αίσθηση του ανθρώπου πλησιάζει το μηδέν, έχουν πετύχει τον σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από την χειραγώγηση του πνεύματος, κάτι το οποίο είναι προσωπική υπόθεση, αρκεί να κατανοούμε πώς σκεφτόμαστε καλά, όταν σκεφτόμαστε ελεύθερα.