Μόλις το νεογνό, είδε το φως του κόσµου, ξηµερώµατα Πρωτοχρονιάς, µια νεαρα Τύχη, πανέµορφη, παιχνιδιάρα και… αθυρόστοµη, το πήρε αµέσως καταχαρούµενη στην αγκαλιά της!
Του φίλησε γλυκά τα τριανταφυλλένια πατουσάκια, και του ψιθύρισε τρυφερά. Να ζήσεις! Να ζήσεις υγιής και να µεγαλώσεις ευτυχής και µερακλής και σεβνταλής!
Να µην φοβηθείς ποτέ την αγάπη, τη δουλειά και την ευθύνη! Όλα θα σου χρειαστούν για να πορευτείς γαλήνιος… Κι όταν η ζωή σε ζορίσει πολύ -γιατί θα γίνει κι αυτό- µε το που θα ξεστοµίσεις απηυδισµένος, «Γαµώ τη Τύχη µου γαµώ!…», εγώ στη στιγµή θα ‘ρθω κοντά σου, να δω τι τρέχει, και να σε βγάλω από το αδιέξοδο! Σου το υπόσχοµαι. Να µην το ξεχνάς.
Τώρα, εγώ, φεύγω. Να σ’ αφήσω να γευτείς κάµποση, από τη ζωή που σου ανήκει. Με τον πρώτο σου θηλασµό, και τον πρώτο σου ύπνο! Θα δεις πόσο γλυκά είναι και τα δύο. Γεια χαρά λοιπόν. Τα λέµε.
Α, και καλή χρονιά να περάσουµε…
Της ίδιας. Από την ανέκδοτη συλλογή, µε εικονολογικές διαθέσεις, και εικονοκλαστικές προθέσεις.
…Όπου να ‘ναι, ο Γενάρης αρχίζει να ποτίζει τον χρόνο µε τις ηµέρες του, κι ανοίγω το “πολιτιστικό αλµανάκι” µου, που το ‘χω παρέα και… σύµβουλο!
Να κάνω αναφορά µικρή, σε µεγάλες µορφές που άφησαν το χνάρι τους! Ονοµαστικά, και µε κάποιο τρόπο, τη σχέση τους µε τον µήνα. Ε, και δυο κουβεντούλες παραπάνω για τους αναγνώστες µας, αν θυµηθώ, να τις θυµηθούµε κι εκείνες! Όπως τη µορφή του Παπαδιαµάντη. Του Αγίου των Γραµµάτων µας, που υµνολόγησε τόσο αφοσιωµένος τα αναγκεµένα χρόνια των Ελλήνων κι έφυγε φτωχός, τόσο φτωχός… Κι ο λυρισµός του ∆ροσίνη, τέλος πια. Τα ‘κλεισε τα µατάκια του, όπως και η Ρούλα Κακλαµανάκη, πανάξια του θεατρικού κειµένου, µας αποχαιρέτισε, όπως και µια τόσο σηµαντική τραγωδός που άρθρωσε ενσυνείδητα την κατηγορία και την συνηγορία των τραγικών µας. Η Άννα Συνοδινού. Στα µισά του µήνα. Εξ’ άλλου, µια τραγουδίστρια, ερµηνεύτρια αισθαντική, φεύγει πρόωρα. Η Μαρία ∆ηµητριάδη, αφήνει συγκίνηση και δάκρυα… Όµως η γέννηση του Ν. Καββαδία εκεί κοντά, είναι µια ωραία ελπίδα, όπως και της Τζένης Καρέζη! Το 36. Αλλά και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Η τραγωδία όµως, είναι εδώ! ∆ολοφονείται νέος, ο “Νέγρος Θεός”!
Η αλκυόνα πρέπει να επωάσσει τα µωρά της και θέλει ήλιο! Ο Τσιτσάνης αναχωρεί την ίδια ηµεροµηνία γέννησης του, 18/1, κι ο Παύλος Μάτεσης, παρηγορεί τη “Θαλασσινιά” που κλαίει στο φευγιό του, η Ontrey κρατά την καρτούλα που της γράφει ο Μελ Φερέρ για τα µάτια της, ο Σκαρίµπας µας αφήνει τα εγκόσµια µε σαρκασµό, όπως και η ∆ώρα Στράτου δικαιωµένη, κι ο Ηλίας Ηλιού, αφήνει κενό που δεν αναπληρώθηκε ποτέ. Όχι, δεν ξεχνούµε την Κατερίνα ∆ασκαλάκη Ρουκ…
Τέλος, ένας αυτοδίδακτος, φιλεί τη λύρα του κι ακουµπά το δοξάρι της στις χορδές. Πρώτος έβγαλε τον ήχο της Νήσος εκτός, πρώτος έβαλε το δίσηµο και τα 7/8 εντός! Ο Κωστής ο Μουντάκης µάζεψε τα πιτσιρίκια, και τους έδειξε πώς να “σύρουν” µε ψυχή, το δοξάρι στις κόρδες του αχλαδόσχηµου σκάφους! Κοιµήθηκε στο χώµα του Ρεθέµνου. Την Αλφά. Είχε ο Γενάρης, 31 µέρες κλεισµένες. Αυτά τα ελάχιστα.
Α, και καλή χρονιά να περάσουµε.
