Α’ ποιητική συλλογή Θανάση Πατεράκη

«Ενα ταξίδι είναι τελικά η ζωή!» σκέφτομαι καθώς φτάνω στην τελευταία σελίδα της Α’ ποιητικής συλλογής του αγαπητού μας Θανάση Πατεράκη,  στιχουργού και συγγραφέα κι ακούραστου εργάτη του λόγου, που χρόνια τώρα μοχθεί για την παράδοση και τον πολιτισμό.
Ενα ταξίδι που αρμενίζεις, άλλοτε σε γαλήνιες κι άλλοτε σε τρικυμισμένες θάλασσες πάνω στο μικρό σου πλεούμενο σαν και το ιστιοφόρο του εξωφύλλου της Συλλογής που πορεύεται μ’ ανοιχτά πανιά στο γαλάζιου του ουρανού και της θάλασσας της όμορφης  πατρίδας μας. Μίας πατρίδας πολυβασανισμένης, με τους ανθρώπους της να παλεύουν για επιβίωση και για μία καλύτερη ζωή και τους ανθρώπους των γραμμάτων να κάνουν κι αυτοί από το δικό τους μετερίζι ό,τι μπορούν.
Ο δραστήριος Πρόεδρος της “Ένωσης Στιχουργών Ν. Χανιών”, σ ’ετούτο εδώ το τέταρτο βιβλίο του θα μας θυμίσει σημαντικές στιγμές του τόπου, όταν με σύνθημα το “Ελευθερία ή Θάνατος” οι παππούδες κι οι προπάπποι μας, στο Αρκάδι, στα Σφακιά σ’ όλη την Κρήτη, στα δίσεκτα χρόνια της Κατοχής έδιναν τη ζωή του για την ελευθερία. Θα εξυμνήσει τις ομορφιές του νησιού μας, θα καταγγείλει τους άδικους και τις μεγάλες αδικίες των καιρών μας θα στηλιτεύσει τη νέα τάξη  πραγμάτων, την εκμετάλλευση του κάθε  αδύναμου. Νοσταλγός της όμορφης εκείνης εποχής που είχαμε λίγα, αλλά και τόσα πολλά -προπαντός αυτάρκεια, ανθρωπιά κι υπερηφάνεια- θα καταθέσει στο χαρτί πλήθος ανησυχίες και οράματα,  θα συμβουλέψει, θα νουθετήσει, θα περιγράψει μ’ ευαισθησία και συναίσθημα αυτά που μας πονούν σαν λαό, αλλά και τον καθένα ξεχωριστά, δεν θα παραλείψει να μιλήσει με το μεστό ποιητικό του λόγο για την μοναξιά και την αποξένωση των καιρών μας.
Με τις κεραίες πάντα ν’ ανιχνεύουν ολόγυρα και να συλλέγουν κάθε εικόνα και συναίσθημα ο αγαπητός μας συγγραφέας, πολλά έχει να μας πει: Συγκλονιστικά το βραβευμένο «Ολοκαύτωμα» και  το «Δίσεκτοι χρόνοι κατοχής», γραμμένα με  έγνοια για τον συνάνθρωπο το επίσης βραβευμένο «Παιδάκια, ξεχασμένα απ’ το Θεό», συγκινητικό το κομμάτι το αφιερωμένο στη «Μάνα», γεμάτο ευαισθησία κι αγάπη για τη φύση το «Η λίμνη του Κουρνά», φιλοσοφημένα, ενθαρρυντικά αρκετά κομμάτια που αφορούν τις ανθρώπινες επιθυμίες και προσδοκίες!
Τι να πρωτοδιαλέξει όμως, κανείς για να δώσει δείγμα γραφής απ’ το εκλεκτό αυτό βιβλίο;
Τρείς στίχοι απ’ το «Τοπολιανό φαράγγι» της σελίδας 14, νομίζω αρκούν για να μας δώσουν μια μικρή ιδέα: «…Διαβάτη σαν βρεθείς εδώ και σύ/ μη σε τρομάξει το ψιθύρισμα τ’ ανέμου,/ είναι αντίλαλος αδιάκοπου πολέμου,/ που λύτρωσε της Κρήτης το νησί./…Κι όπως κυλά το γάργαρο νερό/ κι οι ρεματιές όπως μοσχοβολούν θυμάρι,/ φέρνεις στο νου Σκαλίδη και Κριάρη/ στο δοξασμένο εκείνο τον καιρό./ Βαριά κι αυτή του Ψαρομήλιγκου η φωνή,/ Θαρρείς πως βγαίνει μέσα απ΄ τους αιώνες,/ όλους αυτούς που πέσαν στους αγώνες/ με το δικό της τρόπο να υμνεί./ Σ’ αυτόν τον τόπο ιστορία κι ομορφιά,/ πιασμένες χέρι-χέρι σαν δυο φίλοι,/ στον Ύψιστο ανάβουνε καντήλι/ κι ο κόσμος φαίνεται εδώ σαν ζωγραφιά.»!