Αχαρτογράφητα μονοπάτια

Οταν ο Γιώργος Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές, πήγε στους Ευρωπαίους ηγέτες και τους είπε ότι είμαστε μία διεφθαρμένη χώρα, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου για τα δεινά που επακολούθησαν.
Στη Ρώμη ο κ. Τσίπρας πρωτοτύπησε γιατί τα ίδια περίπου είπε, αλλά δημόσια.
Σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης δεν έχει βρεθεί πολιτικός να κατηγορήσει ευθέως την πατρίδα του ότι είναι διεφθαρμένη,  άσχετα εάν όντως έχουν προβλήματα διαφθοράς.
Αυτή η καταστροφική “λογική” των Ελλήνων πολιτικών να αυτομαστιγώνονται είναι κάτι που αδυνατώ να το καταλάβω, όπως επίσης το γεγονός πως μας οδηγούν σε αχαρτογράφητα μονοπάτια χωρίς να μας εξηγούν τι σημαίνει για τη χώρα μας ρήξη με τους Ευρωπαίους εταίρους και κατά επέκταση χρεοκοπία.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως στη διεθνή σκακιέρα δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί και πέρα από τις όποιες “ηρωικές” κορώνες που ακούγονται υπάρχει μία αμείλικτη πραγματικότητα, η χώρα έχει ανάγκη τα δάνεια των εταίρων μας και εάν εμείς θεωρούμε ότι εκβιαζόμαστε, πολύ πιθανόν το ίδιο να σκέπτονται και αυτοί.
Είναι πολύ εύκολο να λαϊκίσω όπως δυστυχώς γίνεται από τα μεγάλα Μ.Μ.Ε. που μιλούν και γράφουν για τον σούπερ σταρ κ. Βαρουφάκη που τα χώνει στους Ευρωπαίους κάνοντάς μας να νιώθουμε υπερηφάνεια.
Ομως αυτό είναι το θέμα ή τι θα γίνει τον Μάρτιο εάν δεν βρεθεί συμφωνία;
Ας μην έχουν αυταπάτες εκείνοι που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας μας πως, εάν οι Ελληνες βρεθούν σε πολύ χειρότερη μοίρα από τη σημερινή λόγω “ηρωικών αποφάσεων”, θα αντιμετωπίσουν την πρωτόγνωρη οργή του κόσμου.
Ας ελπίσουμε πως ο Θεός της Ελλάδας θα τους φωτίσει και αντιμετωπίζοντας ρεαλιστικά την πραγματικότητα θα βρουν  λύση ώστε ο κόσμος να πάψει να ζει στην αβεβαιότητα που σήμερα υπάρχει.
Βέβαια οι μόνοι που δεν ανησυχούν είναι εκείνοι που έχουν τα χρήματά τους εξωτερικό όπου μεταξύ αυτών είναι γνωστά ονόματα κορυφαίων πολιτικών (έχω αναφέρει σε προηγούμενα δημοσιεύματα ονόματα).
Τελειώνοντας θα κάνω μία ερώτηση στον αρμόδιο υπουργό Δημόσιας Τάξης με αφορμή την επίθεση το βράδυ της Παρασκευής από ομάδα αντιεξουσιαστών σε περιπολικό της Αστυνομίας όπου σαν από θαύμα δεν κάηκαν ζωντανοί οι αστυνομικοί, εάν στην προσπάθεια να σώσουν τη ζωή τους πυροβολούσαν, θα έμπλεκαν;
Ειλικρινά στη σημερινή πραγματικότητα δεν μπορώ να καταλάβω εάν η ανθρώπινη ζωή του αστυνομικού είναι αναλώσιμη απέναντι στους κάθε λογής αυτοαποκαλούμενους επαναστάτες ή αναρχικούς και σε τελική ανάλυση εάν θέλουμε μία φοβισμένη Αστυνομία ή όχι. Πάντα βέβαια μέσα σε δημοκρατικούς κανόνες.