Σχεδόν ένας μήνας συμπληρώνεται από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, όταν στις 24 Φεβρουαρίου 2022, ο Πούτιν αποφάσισε πως έτσι, κατά τη γνώμη του, χωρίς να ρωτήσει κανέναν, θα έπρεπε να γίνει. Να εισβάλλει, δηλαδή, στη γειτονική χώρα φοβούμενος Νατοϊκή στρατιωτική εγκατάσταση στα εδάφη της Ουκρανίας. Γνώριζε πολύ καλά ότι θα πάρει το τεράστιο ρίσκο ενός πολέμου με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Με αυτό τον τρόπο, της πολεμικής επίθεσης στην Ουκρανία, θα πετύχαινε αφενός μεν να διατηρήσει τα εδάφη της Κριμαίας, που έχει κατακτήσει από το 2014 και της Ανατολικής Ουκρανίας (Ντονέτσκ, Λουχάνσκ) και αφετέρου να δείξει πως είναι κατά κάποιον τρόπο «εγγυητής» της ουκρανικής επικράτειας. Ταυτόχρονα, να κατοχυρώσει την «ανεξαρτησία» της χώρας, επιδιώκοντας τη μη εισδοχή της στο ΝΑΤΟ, που με αυτόν τον τρόπο δεν θα είχε τον κίνδυνο της άμεσης επίθεσης της συμμαχίας, που υπερτερεί, φυσικά, στρατιωτικά της Ρωσίας. Το σχέδιο του Ρώσου ήταν και είναι, σήμερα, μετά από τόσες μέρες βομβαρδισμών και τυφλού σφυροκοπήματος της Ουκρανίας, να καταλάβει τη Μαριούπολη. Αυτή την όμορφη πόλη με το έντονο ελληνικό στοιχείο, το πιο σημαντικό λιμάνι της Αζοφικής θάλασσας, ώστε να έχει έτσι τον έλεγχο της περιοχής, καθιστώντας αυτή τη θάλασσα, στην πραγματικότητα, μια τεράστια ρωσική λίμνη! Επίσης, διεκδικεί και την Οδησσό, απ’ όπου θα έχει δυνατό ορμητήριο στη Μαύρη θάλασσα και δυτικά προς τη Μολδαβία. Η Μολδαβία, βέβαια, μια «χαψιά» για τους Ρώσους, είναι επόμενος στόχος της Ρωσίας, γιατί καταλαμβάνοντας την θα έχει πρόσβαση προς τη Ρουμανία, χώρα του ΝΑΤΟ. Από βορρά, βασικό σχέδιο του Πούτιν είναι η κατάληψη του Κιέβου, της πρωτεύουσας της Ουκρανίας, μια τεράστια πόλη, ώστε να εδραιώσει εκεί την παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων και να υψώσει με αυτό τον τρόπο τείχος αποτροπής νατοϊκών δυνάμεων και μελλοντικών σχεδίων της Δύσης. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως αυτός ο πόλεμος, ναι μεν έχει φοβερές επιπτώσεις, κυρίως στην Ευρώπη, κυρίως ενεργειακό κόστος, αφού η γηραιά ήπειρος εισάγει το 30% και πλέον του φυσικού αερίου και πετρελαιοειδών από Ρωσία και Ουκρανία. Ωστόσο, με τις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί, οι επιπτώσεις αρχίζουν να εμφανίζονται και στη Ρωσία με το οικονομικό, σκληρό εμπάργκο. Αν προσθέσει κάποιος και το κόστος των πολεμικών επιχειρήσεων, η Ρωσία θα περιέλθει σε οικονομική ύφεση και κατάρρευση. Γι’ αυτό τον λόγο θέλει σύμμαχους την Κίνα και την Ινδία, χώρες που μπορούν να βάλουν την «πλάτη» τους στην περίπτωση αυτή.
Παρόλα αυτά, στα πεδία των μαχών και των πολεμικών συγκρούσεων χάνονται, καθημερινά, πολλοί άμαχοι, κυρίως παιδιά στα καταφύγια, στα σχολεία, σε κοινωνικές δομές στις μεγάλες πόλεις της Ουκρανίας! Οι βομβαρδισμοί δεν έχουν τελειωμό σε έναν πόλεμο που θυμίζει τον 2ο Παγκόσμιο, με ερπυστριοφόρα και άρματα παλιά, με κανονιοβολισμούς, με τουφέκια παλιάς κοπής και τεχνολογίας (π. χ. καλάσνικο) και μάχες στα χαρακώματα! Οι εικόνες καταστροφής που βλέπουμε καθημερινά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα MEDIA, σοκάρουν και δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση ο πόλεμος αυτός να δικαιολογηθεί από τη διεθνή, κοινή γνώμη, ούτε μπορεί να έχει κανένα άλλοθι, αφού θα μπορούσαν δια της διπλωματικής οδού να λυθούν πολλά ζητήματα. Να μην καταστρέφεται μια χώρα για μια έπαρση και επίδειξη στρατιωτικής δύναμης και αλαζονείας, να μη σκοτώνονται αθώοι πολίτες, να μην ξεσπιτώνονται εκατομμύρια Ουκρανοί και να γίνονται πρόσφυγες από τη μία μέρα στην άλλη! Η ιστορία, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται με τον χειρότερο τρόπο, τον 21ο αιώνα! Ένας αιώνας που μπήκε με οικονομική κρίση, με πανδημία, με πολεμικές επιχειρήσεις κ.λπ. Θα περίμενε κανείς να υπάρχει μία πρόοδος προς την κατεύθυνση της ειρήνης και της ελευθερίας σ’ έναν κόσμο χωρίς ακρότητες και υστερίες, αλαζονικές συμπεριφορές, κάποιων που εκμεταλλεύονται την εξουσία και γίνονται απόλυτοι μονάρχες, με απολυταρχικά καθεστώτα. Σ’ έναν κόσμο που κάποιοι στέφονται μόνοι τους αυτοκράτορες και καταπιέζουν αφόρητα τον λαό τους, που αποκτούν με πολλούς τρόπους αμύθητα πλούτη, που ονειρεύονται αχανείς αυτοκρατορίες. Φαίνεται πως καθόλου δεν διδάχτηκαν από το παρελθόν, από τις αιματοχυσίες των τελευταίων δύο παγκοσμίων πολέμων, από τα λάθη των ιμπεριαλισμών, την προσάρτηση ξένων εδαφών. Αυτοκράτορες που καταπατούν κυριαρχικά δικαιώματα χωρών, που καταπατούν διεθνείς συνθήκες, που εισβάλλουν σε άλλες χώρες, είναι στη λίστα των εγκληματιών πολέμου, που έτσι κι αλλιώς το τέλος τους είναι αν μη τι άλλο οδυνηρό.
Τα διεθνή κινήματα ειρήνης και όλοι οι λαοί και ο ρωσικός λαός θα πρέπει πιο δυναμικά να βγουν στους δρόμους και να φωνάξουν με την πιο τρανταχτή φωνή που έχουν: ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ, ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ!
