Αχίλλειος πτέρνα

Είναι πολιτικό λάθος η υιοθέτηση από μια παράταξη και η αποδοχή ενεργειών κάποιου βουλευτή, τις οποίες χρειάζεται για κομματική εκμετάλλευση; Οι βουλευτές, που εκλέγονται ως μέλη μιας κοινοβουλευτικής ομάδος με κριτήρια το πρόγραμμα του κόμματος, την ικανότητα και την εντιμότητά τους, δεν έχουν την πολυτέλεια μεταξύ δύο πολιτικών αναμετρήσεων, να μετακινούνται από ένα κομματικό χώρο σε άλλο, προκειμένου να ικανοποιήσουν την απαίτηση της πλειοψηφίας ή της μειοψηφίας να εκλεγεί ή όχι, ένα πρόσωπο στην ανώτατη πολιτειακή βαθμίδα του τόπου.
Δικαίωμα του κάθε βουλευτή είναι, να μην δέχεται να τον εκμεταλλεύεται το κόμμα και να του επιβάλλει -αντίθετα με τη θέλησή του στην ελεύθερη κρίση του- εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας. Σε περίπτωση σύγκρουσης απόψεων το θέμα παίρνει ηθικές διαστάσεις και η αποχώρηση επιβάλλεται με ταυτόχρονη παραίτηση εκ του βουλευτικού αξιώματος, που απέκτησε υπό άλλες προϋποθέσεις.
Απ’ τη στιγμή, που η πολιτική στη χώρα μας είναι μονοδιάστατη, η “οικειοθελής” μετακίνηση χαρακτηρίζεται κατακριτέα. Η προσπάθεια να παρουσιασθεί η εκλογή προέδρου από την κυβερνώσα παράταξη ως έχουσα απόλυτη και ξεχωριστή σημασία στις παρούσες συνθήκες, κατά την ίδια λογική μπορεί και η αντιπολίτευση, να ισχυρισθεί για τη μη εκλογή του, που προκαλεί βουλευτικές εκλογές. Εδώ βλέπουμε, ότι η εκλογή προέδρου Δημοκρατίας εμπλέκεται στην κομματική αντιπαράθεση της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι η “αχίλλειος πτέρνα” της συνταγματικής νομοθεσίας, που λιμοκτονεί το πολιτικό σύστημα, χορταίνοντας την πείνα του, με το να τρώγονται μεταξύ τους οι βουλευτές του. Και όταν λέμε πολιτικό σύστημα, δεν εννοούμε τους ψηφοφόρους που όλα τα δεινά υπόκεινται, αλλά την προνομιούχα τάξη των κατεχόντων σημαντικές θέσεις στον κομματικό μηχανισμό, που ευνοιοκρατικά εκλέχθηκε ή διορίστηκε. Κάποιος απ’ αυτούς ύστερα λέει, ότι διαθέτει τα εχέγγυα και τα φτερά να κάνει και αρχηγική εμφάνιση.
Με βάση αυτή την πρακτική κάθε τόσο, που γίνεται μια “μετακίνηση”, παρουσιάζεται και ένας αρχηγίσκος, που προσπαθεί να επιπλεύσει ενοχοποιώντας αυτούς που τον ανέδειξαν. Μέχρι τώρα σπανίως συνέβη ένας αρχηγίσκος, να φθάσει ψηλά, εάν δεν περιεβάλλετο από ικανούς και προσγειωμένους συνεργάτες, πολιτικούς όχι τεχνοκράτες. Στην Ελλάδα όλοι οι αρχηγοί έκαναν χρήση αυτής της ιδιαιτερότητος. Οποιος δεν είχε αυτή την ικανότητα επιλογής των καταλλήλων, κατέληγε σε αλγεινές και δυσάρεστες καταστάσεις για τον ίδιο και τη  χώρα.
Αυτή η μεθόδευση της εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας λειτουργεί με απάθεια, άνευ ενδιαφέροντος για τους χειμαζόμενους Ελληνες πολίτες. Εχει γι’ αυτούς ένα καλό, ότι συνειδητοποιούν, ότι όλοι οι “αριστοκράτες” τους οποίους έχουν επιλέξει και που παίζουν με την ψήφο τους, είναι οι πιο βλαβεροί να τους εκπροσωπούν.
Αν η ΝΔ δεν αυτοκαταστραφεί, ας φροντίσει την άλλη φορά, να αποστασιοποιηθεί από το συνεχές άγχος της επιβεβαίωσης της υπάρξεώς της δια της εκλογής του προέδρου της Δημοκρατίας. Οσον αφορά την επικείμενη εκλογή, μπορεί να συμπληρωθούν οι 180. Θα υπάρξουν μερικοί μετακινούμενοι. Δικαίωμά τους. Θα εκφρασθούν ελεύθερα(!) είτε θεωρηθούν “αποστάτες” ή όχι. Οπως και ο ελληνικός λαός ελεύθερος θα είναι να βγάλει τα συμπεράσματά του.