Αχρονος χρόνος…

Το πήρε πια απόφαση πως ο χρόνος δεν σταματά, ούτε γυρίζει πίσω, αν αφήσεις το ρολόι σου στο παραπέντε που τ’  άφησε εκείνος!
Τότε που ο χρόνος σας μαζί, όλο και λιγόστευε…
Το πήρε πια απόφαση να κατεβάσει τα σταματημένα τα ρολόγια, να τους βάλει μπαταρίες και να  τ’ ανέχεται μέρα-νύχτα, να σέρνουν γοργά ή αργά τους δείκτες τους, στον τωρινό τον χρόνο.
Άσχετα αν κάποιοι ισχυρίζονται πως δεν υπάρχει αυτός, αλλά είναι μια ανθρώπινη επινόηση μόνο…
Για να δεσμεύονται, να δειλιάζουν και να ματαιοπονούν οι άνθρωποι!
«Χρόνος δεν υπάρχει!»  λένε, μα αν τον θες εσύ να είν’ εδώ, και δεν κάνεις χώρια του, μην τον αφήνεις να σε κουμαντάρει!
Να διογκώνεται, να παγώνει και να σταματά ολότελα…
Άλλες φορές πάλι να σε τρέχει μπρος-πίσω!
Και πάντα να σε ξεγελά ποικιλοτρόπως, και να σε βασανίζει!
Εξάλλου στα ίδια μέρη που πήγε εκείνος θα φτάσεις κι εσύ κάποτε!
Είτε αργά βαδίζεις, είτε γρήγορα…
Αστα λοιπόν τα ρολόγια, τα σταματημένα να μπουν σε λειτουργία!
Να μετρούν ασταμάτητα  την ουτοπία τ’ άχρονου χρόνου…
Κι όπου σε βγάλει…