Αδαής και αμαθής όχλος;

Στην Γερμανία έζησα 25 χρόνια σε μια για γερμανικά δεδομένα μικρή πόλη ( 300 000 κάτοικοι), από τους οποίους όμως ήταν οι 70 000 φοιτητές, η πόλη είχε το τρίτο μεγάλο Πανεπιστήμιο της Γερμανίας. Εκεί ήταν και τα δικαστήρια της περιφέρειας και όλες της οι υπηρεσίες. Επίσης υπήρχαν πέντε μεγάλα νοσοκομεία, ένα από αυτά το πανεπιστημιακό. Μουσεία, δημόσια συνέδρια, εκθέσεις και μεγάλα γεγονότα χωρίς τέλος. Βιομηχανία δεν υπήρχε, άρα ούτε πολλοί απλοί εργάτες. Το μορφωτικό επίπεδο ήταν λοιπόν πάρα πολύ ψηλό. Ταυτόχρονα υπήρχαν δυνατότητες για διασκέδαση, σε σχέση με τον πληθυσμό, όσες ίσως σε καμία άλλη πόλη της Γερμανίας και σίγουρα πολύ περισσότερες από αυτές στα Χανιά. Υπήρχαν αμέτρητα καφέ, μπαρ, εστιατόρια σε όλες τις γειτονιές της πόλης. Στην όχθη του ποταμιού που περνούσε μέσα από την πόλη, το καλοκαίρι δημιουργούσαν με άμμο τεχνητές παραλίες όπου πήγαινε χιλιάδες κόσμος. Όταν ο καιρός ήταν καλός (κάτι που δεν είναι τόσο μπάνιο όσο νομίζουν πολλοί για την Γερμανία) γέμιζαν οι πεζόδρομοι και άλλοι ελεύθεροι χώροι (κοινόχρηστοι και μη) με χιλιάδες τραπεζοκαθίσματα. Ποτέ δεν άκουσα να υπάρχει θέμα διαμαρτυρίας από πεζούς ή από όποιους άλλους. Η χαρά της ζωής ήταν μέρος της κουλτούρας αυτής της πόλης όπως και η μόρφωση. Αρχές ου 2000 πήρε αυτή η πόλη το πρώτο παγκόσμιο βραβείο για την πόλη με την πιο ψηλή ποιότητα ζωής στην κατηγορία της (σχετική με τον πληθυσμό) Αν λοιπόν κάποιος ισχυρίζεται πως στα Χανιά υπάρχει λίγη μόρφωση, πρέπει να ξέρει πως σε αυτό σίγουρα δεν φταίνε τα έρημα τα τραπεζοκαθίσματα αυτής της πόλης. Χωρίς αυτά δεν θα είμαστε ούτε δράμι πιο μορφωμένοι, αλλά απλά πιο φτωχοί σε χρήμα, σε χαρά, και σε ομορφιά της πόλης. Σκέφτηκα έναν έναν τους Χανιώτες που γνωρίζω για να δω ποιον θα κατατάξω στον όχλο, πραγματικά δεν βρήκα κανέναν, ο κάθε άνθρωπος με τον τρόπο του είναι ένα θαύμα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, και ο καθένας έχει να αντιμετωπίσει δυσκολίες που δεν τις γνωρίζουν οι άλλοι, γι΄αυτό λοιπόν να είμαστε προσεχτικοί όταν κρίνουμε άλλους ανθρώπους. Εγώ πάντα εκτιμώ τους ανθρώπους κυρίως με την καρδιά και δεν με ενδιαφέρει αν έχουν γνώσεις ή μόρφωση.

Εκεί που γράφει μπάνιο εννοούσα βέβαια σπάνιο.

Αγαπητέ κ. Γ. Κιαγιά,
ήταν μεγάλη η ευχαρίστησή μας που νοερά ταξιδέψαμε με το όμορφο και παραστατικό άρθρο σας σ’ όλη την πανέμορφη διαδρομή του μεγάλου Ρήνου ποταμού, με τις απίστευτες φυσικές ομορφιές [κάστρα κι ατέλειωτοι πανέμορφοι αμπελώνες και κάτω στα πόδια σου να στραφταλίζουν – λαμποκοπούν τα νερά του Ρήνου!..]
-ΩΣΤΟΣΟ, μάς δοκιμάζεις και κάνεις όμορφο κι έξυπνο τεστ να βρούμε εμείς οι άλλοι την προνομιούχο κι όμορφη πόλη της Γερμανίας: μάς δίνεις -ευτυχώς- αγαπητέ κ. Γιώργο, δύο- τρία πολύτιμα στοιχεία που θα βοηθήσουν τη λογική και τις όποιες γνώσεις μας για να βρούμε ποιά είναι, επιτέλους, αυτή. Τα στοιχεία – εφόδια είναι: Είναι α.- η ανεπτυγμένη πνευματική και πολιτιστική ζωή της πόλης αυτής με τους 70.000 φοιτητές. β.- Διαρρέεται από ποταμό και ο πληθυσμός της φτάνει τις 300.00 κατοίκους περίπου. Επειδή μού αρέσει και γνωρίζω αρκετά καλά την εν γένει Γεωγραφία, αλλά κι επειδή την “περπάτησα” πολλές φορές την Δυτ. Γερμανία [στα νιάτα μου εννοείται], το μυαλό μου πρωτοπήγε στην πανέμορφη, πρώην πρωτεύουσα της Δυτ. Γερμανίας [Ομοσπ.] Bonn [Βόννη].
Σίγουρα αποκλείονται όλες οι μεγάλες πόλεις που διαρρέονται από τον Ρήνο, όπως η Κολωνία [Coln- με τις τελίτσες πάνω στο o, δεν τα πάει καλά με τις ξένες γλώσσες – COLOGNE], βορειότερα το Dusseldorf -Ντύσελφορτ [και δύο τελίτσες πάνω στο u] και στη συνέχεια το Duisburg. Βορειοδυτικότερα, ο Ρήνος εισέρχεται στην Ολλανδία και διασχίζοντας με τους δύο παραποτάμους του το πανέμορφο και πλούσιο Ρόττερνταμ, δίκην λιμανιού [από τα μεγαλύτερα στον κόσμο]και διώρυγας 30
χιλιομέτρων εκβάλλει υπερήφανα στη Βόρεια Θάλασσα. Στο νου μου απομένουν δύο ή τρεις άλλες όμορφες και σπουδαίες πόλεις με παραπλήσιο πληθυσμό της Βόννης: Οι δύο γειτονικές πόλεις, το Wiesbaden [Βίσμπάτεν -να δείτε φυσική ομορφιά] και το ιστορικό Mainz [Μάϊντζ] με το ξακουστό Πανεπιστήμιο. Αν πάμε νοτιότερα, αλλά σε παραποτάμους του Ρήνου θα συναντήσουμε την Heidelberg [Χάϊδελβέργη] με τα ιστορικά και φημισμένα πανεπιστήμια και νοτιότερα την βιομηχανική πόλη της STUTTGART [Στουτγάρδη – Στουτκάρδη]. Η Στουτκάρδη αποκλείεται, διότι έχει πληθυσμό που περνά τις 600.000 πληθυσμό. Για τα φημισμένα Πανεπιστήμια της είναι γνωστή και η πόλη Τύμπιγκεν [αν το γράφω σωστά], όπου σπούδασαν διακεκριμένοι Έλληνες επιστήμονες: Συνακόλουθα, αγαπητέ Γιώργο, που μάς παίδεψες με απίστευτο χιούμορ, καταλήγω, πρωτίστως, στη Βόννη κι ύστερα στο Μάϊντζ ή Βίσμπάντεν. Για το Τύμπιγκεν, δεν γνωρίζω αν διαρρέεται από ποταμό. Έτσι, σε παρακαλούμε ικανοποίησε την περιέργειά μας και πλούτισε τις γνώσεις μας. Αγαπητέ κ. Γιώργο, είστε κοσμοπολίτης, υπέροχος άνθρωπος και… κάμποσο [!] τυχερός. Δόξα τω Θεώ να λέμε!… Με ειλικρινή φιλικά αισθήματα Γιώργος Καραγεωργίου, ΧΑΝΙΑ [Συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος]

Αγαπητέ κύριε Καραγεωργίου, η πόλη είναι το Münster in Westfalen. Το ποτάμι λέγεται Werse. Αλλά είναι λίγα αυτά που έγραψα για το Μ. Πρόκειται για μια πολύ παλιά πόλη με πολύ ιστορία. Εκεί υπογράφτηκε το 1648 η Ειρήνη της Βεστφαλίας που σφράγισε το τέλος του Τριακονταετούς Πολέμου. Το κέντρο της πόλης βομβαρδίστηκε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο από τις Συμμαχικές δυνάμεις και καταστράφηκε ολοσχερώς. Τα χτίρια ξαναχτήστηκαν και τους δόθηκαν οι προσόψεις όλων των ιστορικών χτιρίων, έτσι που το κέντρο της πόλης έχει πάλι την εικόνα που είχε τον Μεσαίωνα. Κοντά στο κέντρο υπάρχει μια μεγάλη τεχνιτή λίμνη που λέγετε Aasee, είναι τόσο μεγάλη που επιτρέπει και ιστιοπλωϊά. Στο τέλος της λίμνης υπάρχει ένας μεγάλος ζωολογικός κήπος, στον οποίο κανείς μπορεί να φτάσει παίρνοντας το καραβάκι από την πόλη και ταξιδεύοντας στην λίμνη. Υπάρχουν επίσης ένα τεχνιτό ποτάμι( Dortmund Ems Kanal ) που φτάνει ως την Βόρεια Θάλασσα. Το Μünster είναι επίσης η ίσως πιο σημαντική ποδηλατούπολη στον κόσμο. Στο Münsterland, την περιφέρεια γύρω από το Münster, έχει 45000 χιλιόμετρα χαρτογραφημένους ποδηλατόδρομους που περνάνε από πύργους με λίμνες, από μεσαιωνικά παλάτια, από δάση, από χωράφια με λαμπερούς ηλίανθους και πελάγοι από άλλα χρωματιστά άνθοι πολλών χρωμάτων. Πρόκειται γαι μυθική ομορφιά, που πραγματικά είχα την τύχη να απολαύσω, έκανα κάθε χρόνο περίπου 15 000 χιλιόμετρα ποδηλασία. Όταν σε κάποια πόλη του κόσμου σχεδιάζουν να κάνουν δίκτυο για ποδηλατόδρομους απευθύνονται στους ειδικούς του Münster. Σε αυτή τη πόλη σπουδάζουν άνθρωποι από όλο το κόσμο και έτσι έκανα φίλους από παντού. Όλα λειτουργούσαν ομαλά και πολιτισμένα σε αυτήν την πόλη χωρίς να υπάρχει αυστηρότητα, φυσικά επιβαλλόταν οι νόμοι αλλά καμιά φορά όταν παρανομούσες και έπεφτες σε αστυνομικό που είχε τα κέφια του θα σου έλεγε άντε φύγε τώρα και να μην σε ξαναδώ να το κάνεις, ανθρώπινα πράγματα, και στους δημόσιους χώρους δεν είδα ποτέ κανέναν με μεζούρα. Δεν ήταν παράδεισος το Μ., δεν υπάρχει παράδεισος πουθενά, ευτυχώς γιατί αυτό θα ήταν η κόλαση, αλλά ήταν μια όμορφη, πολιτισμένη και ανθρώπινη πόλη. Αυτό θα μπορούσαν να είναι και τα Χανιά αν είχαν τους σωστούς ανθρώπους να την διοικούν, αλλά δυστυχώς βγάζουν έναν στενόμυαλο επαρχιώτη δήμαρχο μετά τον άλλο, στέλνουν και τα ξαδέρφια τους και όλους τους αποτυχημένους παλιούς σύμβουλους στα συμβούλια και έτσι διαιωνίζεται το κακό. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια που συχνά γράφετε για μένα!

Αγαπητέ, κ. Γ. Κιαγιά,
εκφράζω τις ευχαριστίες μου [μας] για όλες τις γνώσεις, αλλά και τις κοσμοπολίτικες “γεύσεις” που δώσατε σε μάς αφειδώλευτα. Το Μύνστερ, συνεπώς, είναι στη Βόρεια ιστορική Βεστφαλία! Ούτε που πήγαινε ο νους μου εκεί, παρότι γνωρίζω την ιστορία της περιοχής από τα πιο παλιά χρόνια. Όμως, τόση φυσική ομορφιά, ηρεμία και πράσινο πολύ παντού. Θαρρώ κ. Γιώργο, ότι οι ατελείωτες εμπειρικές σας γνώσεις προσθέτουν στο αληθινό κι ανθρώπινο πρόσωπό σας μιαν αξεπέραστη, μοναδική θα έλεγα μόρφωση και καλλιέργεια πνευματική, ανεκτίμητης κοινωνικής αξίας. Προσωπικώς, χαίρομαι και θαυμάζω την φυσική ομορφιά, όπου γης, ωστόσο, βυθίζομαι κι απολαμβάνω τις φυσικές ομορφιές από παιδί ακόμη, όταν φτωχό αγροτόπαιδο στον Ημαθιώτικο κάμπο έψαχνα τα βήματά μου κι αργότερα [μετά τις νομικές και οικονομικές σπουδές μου στην Ελλάδα] αλώνισα κυριολεκτικά όλην την κεντρική και βόρεια Ευρώπη, όπου εργαζόμουν σε βαριές χειρωνακτικές εργασίες [μέχρι και στις τουλίπες και τις αγελάδες της Ολλανδίας], για τη συγκέντρωση χρημάτων για τις περαιτέρω σπουδές μου και στην Αγγλία. Δύσκολοι, πολύ δύσκολοι καιροί, αλλά πάντα χαρούμενος, αισιόδοξος κι ευτυχισμένος να συγχρωτίζομαι με όλους τους συνανθρώπους μας -ανεξαρτήτως των διαφορετικών μας υπαγωγών – καταβολών- μέσα στην πανέμορφη φύση της Ευρώπης [Ελβετία, Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Γαλλία, Αγγλία]
ΜΟΛΑΤΑΥΤΑ, το Μύνστερ είναι πανέμορφο και ο ποταμός του Werse σημείο αναφοράς, που εκβάλλει -αυτόνομος, δεν είναι παραπόταμος κανενός άλλου μεγαλύτερου- πάνω πολύ Βόρεια, σχεδόν στα σύνορα Ολλανδίας και Γερμανίας. Έζησα και στο Aachen [Άαχεν] την ιστορική κι όμορφη πόλη, την πάλαι ποτέ πρωτεύουσα της μεγάλης Αυτοκρατορίας του Κάρλομάγνου.
Σάς ευχαριστώ θερμά και συγγνώμη που σας υποχρεώσαμε να μπείτε στον κόπο. Αλλά, πολύ σωστά, πρόβλεψα, αγαπητέ κ. Γιώργο, ότι είστε και …κάμποσο τυχερός άνθρωπος: και πώς να μην είστε με τέτοιον θαυμάσιο πλούτο εμπειριών και σπουδαία κοινωνική πορεία στη ζωή σας -το ψυχανεμίζομα,ι που λένε οι δικοί μας οι Κρητικοί-. Φιλικά Γ. Καραγεωργίου ΧΑΝΙΑ.