Άδειες καρέκλες

Είναι κρίσιμες τούτες οι ώρες με την πανδημία. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που πέθαναν από τον θανατηφόρο ιό ήταν γιοι ή κόρες, σύζυγοι ή γονείς, αδέλφια ή φίλοι. Και οι θέσεις στο τραπέζι των Χριστουγέννων θα είναι κενές: 5,5 εκατομμύρια άδειες καρέκλες.
Ας περιφρουρήσουμε, λοιπόν, τη ζωή μέχρι να κοπάσει η θύελλα της πανδημίας. “Έρχεται σαν θύελλα…” η παραλλαγή “όμικρον”, προειδοποιεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Ποια πολιτική είναι η σωστή; Ποιο παράδειγμα να ακολουθήσουμε; αναρωτιούνται οι πολλοί – εξαιρώ τους ιδεοληπτικά μοχθηρούς.
Ο ένας διαφωνεί με τη μία “λογική” των μέτρων, ο άλλος με την “άλλη λογική”.
Ο τόπος, όμως, πρέπει να κυβερνηθεί, πρέπει να ζήσει και να προχωρήσει.
Ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά. Πρέπει να λαμβάνονται γρήγορες αποφάσεις, ουσιαστικές και να έχουν ένα αντίκρισμα.
Αυτό το αντίκρισμα πρέπει, όμως, να περιμένουμε για να το δούμε. «Κλείστε τα όλα» ή «ανοίξτε τα όλα» είναι μια ζαριά, μια τυφλή κίνηση σε πειραματικό στάδιο.
Δεν είμαι ειδικός, δεν ομφαλοσκοπώ, δεν έχω να προτείνω λύσεις. Ξέρω όμως ότι ο θάνατος προκαλεί πόνο.