Ήρθαν και φέτος στα Ασηγωνιώτικα χώματα οι αδελφικοί μας φίλοι οι Μανιάτες.
Κατέφθασε και φέτος πολυάριθμη αποστολή Μανιατών με επικεφαλής τον βουλευτή και υφυπουργό Εθνικής Αμύνης κ. Θανάση Δαβάκη και τον Δήμαρχο Ανατολικής Μάνης κ. Πέτρο Ανδρεάκο.
Σκοπός τους ήταν να επισκεφθούν τον τόπο θυσίας στο Αγριμοκέρατο τσ’ Ασηγωνιάς και να αποτίσουν φόρο τιμής στο μέρος που πότισαν με το άλικο αίμα τους τα Μανιατόπουλα εκεί στα ξεψυχίσματα της μεγάλης Επανάστασης του 1866-68, τον Δεκέμβρη του 1868. Ήταν τότε που η Κρήτη αιμορραγούσα, φώναζε γοερά “βοήθεια”!
Άκουσαν την κραυγή της από απέναντι! Αμέσως ο Πετροπουλάκης δεν έχασε καιρό. Άδραξαν τα άρματά τους, μπαρουτοκαπνισμένα όπως ήταν, και έσπευσαν να βοηθήσουν τους Κρητικούς, να σκοτώσουν και να σκοτωθούν!
Όμως αν και οι Κρητικοί και οι Μανιάτες πολέμησαν με γενναιότητα, η Επανάσταση αυτή -αν και χύθηκε ποταμός το αίμα- δεν είχε αίσιο τέλος! Όσοι από τους Μανιάτες έμειναν ζωντανοί, ξαναγύρισαν στην πατρίδα τους. Αρκετούς όμως απ’ αυτούς τους αγκάλιασε το Κρητικό χώμα.
Τέσσερα ή έξι Μανιατόπουλα “κοιμούνται” από τότε στο Αγριμοκέρατο τσ’ Ασηγωνιάς.
Από τότε τ’ αγκάλιασε με αγάπη το λιγοστό χώμα τσ’ Ασηγωνιώτικης Μαδάρας. Πιστεύω πως από κείνη την εποχή οι ψυχές τους έχουν κουρνιάσει και αναπαύονται σε κάποιο βαθούλωμα κάποιου βράχου και περιμένουν με αγωνία κάθε χρόνο να αντικρίσουν τους συμπατριώτες τους Μανιάτες, και να ακούσουν να βροντούν τ’ άρματά τους!
Ήρθαν επίσης εφέτος τα αδέλφια μας οι Μανιάτες, για να κάνουν τα αποκαλυπτήρια μιας πλάκας, στην κεντρική πλατεία του χωριού. Την πλάκα αυτή θα την διαβάζουν τ’ Ασηγωνιωτάκια και θα είναι ένα εμπόδιο λησμονιάς για τη θυσία των αδελφών μας από την μακρινή Μάνη.
Νομίζω όμως πως δεν ήλθαν μόνο για τους δυο αυτούς λόγους. Ήρθαν γιατί στα χρόνια που έρχονται και στη συνέχεια πάμε κι εμείς για να πάρουμε μέρος στις εκδηλώσεις της έναρξης της Επανάστασης, στις 17 Μαρτίου 1821, έχουν δημιουργηθεί δυνατές φιλίες μεταξύ μας και έχουν αναπτυχθεί δυνατοί δεσμοί. Νομίζω πως η αιτία αυτής της σύνδεσης είναι το κοινό DNA της Δωρικής Ράτσας που πιστεύω πως έχουν στο αίμα τους Μανιάτες και Κρητικοί. Eχουν επίσης εκείνο που ξανάγραψα και είχε εύστοχα περιγράψει ένας κοινός μας φίλος, ο συγγραφέας Λη Φέρμορ: «Εχουν κάτι από τα ανήμερα αγριοκάτσικα και πουθενά στην Ελλάδα δεν είναι τόσο ξεκάθαρη η λεβεντιά».
Την ημέρα που διάλεξαν οι φίλοι μας οι Μανιάτες να επισκεφθούν την Ασή Γωνιά, γιορτάζαμε τον Άι Γιώργη τον Μεθυστή.
Είναι μια από τις πιο σημαντικές γιορτές της Ασηγωνιάς. Είναι η δεύτερη γιορτή του Άι Γιώργη που τον λογαριάζουμε “δικό μας άνθρωπο”. Κάτι σαν χωριανό μας.
Την ημέρα αυτή οι Ασηγωνιώτες βοσκοί θα σφάξουν από βραδίς τα τασιμάρια που σε κάποια δύσκολη στιγμή τα τρυπάφτισαν και τα έταξαν στον Άγιο! Θα καλέσουν φίλους και συγγενείς και θα γίνει ένα μικρό γλέντι στο σπίτι.
Την επομένη, την ημέρα της χάρης Του, θα γεμίσει η νοικοκυρά του σπιτιού ένα σακούλι με βραστό και θα το φέρει στον Άγιο για να εκπληρώσει το τάμα.
Αυτό το έθιμο ίσως να έρχεται από τα βάθη των αιώνων τότε που στην περιοχή μας λατρευόταν ο τραγοπόδαρος Πάνας, ο προστάτης των βοσκών και η Άρτεμις.
Αυτούς ίσως να αντικατέστησε ο λεβέντης Άγιος και οι προσφορές – τασιμάρια να είναι οι παλιές θυσίες.
Ήταν μια όμορφη εκδήλωση που οργανώθηκε άψογα, χάρις στην υπερπροσπάθεια του Πολιτιστικού Συλλόγου και του προέδρου του κ. Στέλιου Νικολακάκη μα και χάρις στην αθρόα προσφορά των Ασηγωνιωτών.
Πολλές ευχαριστίες οφείλουμε στον μεγαλοξενοδόχο της Γεωργιούπολης, πτέραρχο ε.α. κ. Γεώργιο Παπαδάκη, που εντελώς αφιλοκερδώς προσεφέρθη να φιλοξενήσει τους καλεσμένους μας στο ξενοδοχείο του. Απέδειξε για άλλη μια φορά πως είναι ΔΥΝΑΤΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΑΣΗ ΓΩΝΙΑΣ.
Μιας φιλίας παλιάς που συνέδεε τους παλιούς Ασηγωνιώτες βοσκούς με τον πατέρα του Παπαδολάμπη, όπως τον έλεγαν, που νοίκιαζε χειμαδιά στους φίλους του Ασηγωνιώτες.
Υ.Γ. Αναμάζωξα πάλι ούλες τσοι “Ιστορίες τσ’ Ασηγωνιώτικης Ρίζας” για να γίνουν ένα νέο βιβλίο, το 4ο της σειράς, με τίτλο “Μαδαρίτικα αναστορήματα”.
