Τα όσα εξελίσσονται εδώ και χρόνια στα Χανιά σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του προβλήματος των αδέσποτων ζώων μοιάζουν με θέατρο του παραλόγου. Ενα πρόβλημα που όφειλε με βάση την ισχύουσα νομοθεσία να αντιμετωπιστεί συστηματικά και οργανωμένα από τον Δήμο Χανίων, έχει άτυπα “μετατεθεί” στις πλάτες των φιλοζωικών οργανώσεων οι οποίες καλούνται να σηκώσουν το βάρος της περίθαλψης, στείρωσης και προσπάθειας υιοθεσίας των αδέσποτων, βασιζόμενες -κυρίως- στον εθελοντισμό και σε δωρεές.
Και ναι, πράγματι, τα καταφύγια ζώων που υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα στον Δήμο Χανίων και στον υπόλοιπο Νομό δεν έχουν τις προδιαγραφές που απαιτούνται από τον νόμο. Δεν έχουν τις άδειες που χρειάζονται, δεν έχουν τις υποδομές που θα έπρεπε.
Και βεβαίως οι Υπηρεσίες οφείλουν να κάνουν τη δουλειά τους. Να βεβαιώσουν αυθαιρεσίες και να εφαρμόσουν τον νόμο.
Ομως, αλήθεια, οι διατάξεις που μιλάνε για τις υποχρεώσεις της Αυτοδιοίκησης σε σχέση με τα αδέσποτα πότε θα εφαρμοστούν; Πότε ο Δήμος Χανίων θα αναλάβει τις ευθύνες του και θα φροντίσει για την επίλυση του προβλήματος;
Τα όσα ανέφερε σε ανοιχτή επιστολή της η πρόεδρος του Συλλόγου “Κιβωτός του Νώε” και διαχειρίστρια του καταφυγίου αδέσποτων στα Νεροκούρου Κωστούλα Σούπη (βλ. “Χ.ν.” 12/1/2021, “Κοροϊδία τέλος”), μαρτυρούν πως απέχουμε πολύ ακόμα από τη λύση του προβλήματος. Μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή, ας φροντίσει τουλάχιστον ο Δήμος να κάνει το έργο των φιλόζωων λιγότερο βασανιστικό.
Στο 37ο επεισόδιο, μαθαίνουμε ότι όλα… έγιναν σωστά στο δημοτικό γηροκομείο Χανίων, μιλάμε για τα αδέσποτα στα Χανιά, «μπαλώνουμε» το φράγμα Βαλσαμιώτη και τρώμε στα κρυφά σάντουιτς με μπριζόλα στο ταξίδι Λονδίνο – Άμστερνταμ.
