“Αδέσποτη”…

Πριν γράψω μερικές σκέψεις γνωρίζω εκ των προτέρων τον αντίλογο… «Γενικεύσεις», «άδικη» κριτική, «κινδυνολογίες»…

Τα ίδια και τα ίδια… το αστυνομικό δελτίο κάθε μέρα πλούσιο! Ναρκωτικά, συμπλοκές για κτηματικές διαφορές, τροχαία, «κούπες», «μαύρα πουκάμισα», καπετανιλίκια, τσαμπουκάδες και κουβέντα να γίνεται…

Λεβεντογέννα, «ξελεβεντογέννα», η Κρήτη φαίνεται… «αδέσποτη»! Σαν τη σφαίρα που ήρθε ουρανοκατέβατη σε μια ανυποψίαστη γυναίκα σε πόλη του νησιού…

Κάπως έτσι «αδέσποτοι» βαδίζουμε! Αν μας βρει, μας βρήκε! Σφαίρα ίσως, κάποιο αυτοκίνητο με μαύρα φιμέ τζάμια μπορεί, κάποια «κατσούνα», γιατί στραβοκοιτάξαμε;

Οι κοινωνίες πλέον συμπλέουν με τα «καπετανιλίκια». Στον δρόμο πρέπει να συμμορφώνεσαι με το δίκαιο της πυγμής των κουμπουροφόρων, στις κοινωνικές εκδηλώσεις να φοράς κράνος, στις παραλίες -ειδικά του νότου- κάνε τη βουτιά και φύγε, γιατί χαλάς την καταπατημένη παραλία και οι λεβέντες ετοιμάζονται για μπάρμπεκιου, στα κατειλημμένα πεζοδρόμια μη δείχνεις την ενόχλησή σου, γιατί ο βαρύμαγκας παραμονεύει να στην πέσει, γενικά ψάχνουμε να βρούμε ζωτικό χώρο, ώστε να μην εμπλακούμε με τους «καταληψίες» του πολιτισμού μας.

Και μην ξεχνάτε: Πίσω απ’ όλη αυτή την ασυδοσία οι γνωστές «πλάτες»! Το «μέσο», η «κουμπαριά», το «κόζι», ο «παράγοντας» και ο «προστάτης», που σε περίπτωση ανάγκης θα «καθαρίσει»! Μήπως κι αυτό «γενίκευση»; Μάλλον όχι! Κανόνας είναι και μάλιστα απαράβατος.

Πριν λίγο καιρό βρέθηκα σε κεντρικό κοσμηματοπωλείο και με έκπληξη βλέπω δίπλα μου μια νεαρή μητέρα να παραλαμβάνει περιχαρής το ολόχρυσο κολιέ με ένα… καλάσνικωφ(!!!) (είχα αναφερθεί σε παλιότερο άρθρο στο συμβάν). Δεν υπάρχει σωτηρία, φαίνεται! Κάπως έτσι θα βαδίζουμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα!

Με «κούπες», «αδέσποτες», «φυτείες», «κατσούνες» και όλα αυτά με υψηλή «προστασία», γιατί ο «πελάτης» έχει πάντα δίκιο!