Αδεσποτία και άλλα… χανιώτικα ανέκδοτα

Δεν γνωρίζω σε πόσες και ποιες πόλεις της Δύσης και της Ανατολής, της Βόρειας Ευρώπης αλλά και της υποσαχάριας Αφρικής θα βλέπαμε να καθίζουν στο ίδιο τραπέζι βουλευτές, αντιπεριφερειάρχης, δήμαρχοι, τοπικοί παράγοντες, ανώτατοι αξιωματικοί της αστυνομίας για να συζητήσουν με ποιο τρόπο θα αντιμετωπιστούν μεμονωμένα άτομα τα οποία ευθύνονται για κρούσματα αδεσποτίας. Tο είδαμε να συμβαίνει την περασμένη Παρασκευή στα Χανιά.
Θα σκεφτεί ο αναγνώστης μας «ένα τόσο σοβαρό θέμα γιατί να μην συζητηθεί απο τους τοπικούς φορείς;».
Θα είχε μια βάση αυτό, αν ήταν κάτι πρωτόγνωρο που δεν γνωρίζουμε πώς θα το αντιμετωπίσουμε. Αλλά η αδεσποτία αποτελεί μάστιγα εδώ και χρόνια και παρά τον περιορισμό της κτηνοτροφίας σε περιοχές χωρίς πολλές γεωργικές εκμεταλλεύσεις (π.χ. Σφακιά) συνεχίζει να κάνει άνω-κάτω τις τοπικές κοινωνίες.
Δεκάδες συσκέψεις έχουν γίνει αυτά τα χρόνια, μέτρα έχουν αποφασιστεί αλλά από αποτέλεσμα; Αιτία η παντελής αδυναμία(;) του κρατικού μηχανισμού σε όλη του την αλυσίδα (Δήμοι, Περιφέρειες, Δικαστικές αρχές, ΟΠΕΚΕΠΕ, αστυνομικές αρχές) να εφαρμόσουν απλά τη νομοθεσία και του τι ακριβώς προβλέπει σε τέτοιες περιπτώσεις, προφασιζόμενοι πάντα δυσκολίες, προβλήματα, αδυναμίες του νόμου θέλοντας τις περισσότερες φορές να κρύψουν τη δική τους απροθυμία να κάνουν το αυτονόητο.
Τα αποτελέσματα της απροθυμίας αυτής τα βλέπουμε συχνά-πυκνά στις αστυνομικές ειδήσεις και στη συνέχεια στις αίθουσες των δικαστηρίων, αφού ένα μεγάλο ποσοστό των εγκλημάτων στην Κρήτη έχουν να κάνουν με διαμάχες μεταξύ κτηνοτρόφων, αντιπαραθέσεις για τα “σύνορα” των βοσκοτόπων και τις αγροζημιές, απειλές σε βάρος απλών καλλιεργητών κ.ά.
Οι συσκέψεις αυτές που μέχρι στιγμής δεν οδηγούν πουθενά, παρότι συμμετέχουν πάνω-κάτω οι ίδιοι εδώ και χρόνια, θα ήταν άξιες για κοινωνική σάτιρα αν τα αποτελέσματα της ανεξέλεγκτης αδεσποτίας δεν ήταν δεκάδες αιματηρά περιστατικά.