Ευλογημένος από τον Θεό ο τόπος του Αποκόρωνα, πλούσιος σε υδάτινο δυναμικό, αποτέλεσε στο πέρασμα των αιώνων πόλο έλξης για κατοίκηση λόγω του εύφορου κάμπου του, αλλά και στόχο λογής -λογής κατακτητών. Με την αποχώρησή τους άφησαν πίσω πολυάριθμα Μνημεία, τα περισσότερα από αυτά αριστουργήματα αρχιτεκτονικής και χαρακτηριστικά δείγματα του πολιτισμού τους. Τώρα πια, αφημένα στον αδηφάγο χρόνο και την αδιαφορία των ανθρώπων, αργοσβήνουν, περνώντας σιγά – σιγά στη λήθη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Βενετσιάνικος νερόμυλος του Στύλου. Αναπαλαιώθηκε σχεδόν μία δεκαετία πριν με συγχρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Leader+ και Εθνικούς πόρους και τη συνεργασία του τότε Δήμου Αρμένων και του ΟΑΔΥΚ. Αναστηλώθηκε, καθαρίστηκε και διαμορφώθηκε εν μέρη ο περιβάλλων χώρος και μπήκαν τα “θεμέλια” για περαιτέρω αξιοποίησή του. Και μέχρι εκεί… Μετά από τότε, καθαρίστηκε ελάχιστες φορές κυρίως με εθελοντική προσφορά των ντόπιων κατοίκων και των Τοπικών Συμβουλίων. Τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση (όπως μαρτυρούν οι φωτογραφίες) με τα καλάμια και τους κισσούς να έχουν σκεπάσει το μισό κτήριο και τα βάτα να εμποδίζουν ακόμα και την είσοδο εντός του μύλου.
Η μόνιμα ανοιχτή πόρτα επιτρέπει την είσοδο των ζώων στον εσωτερικό χώρο, αλλά και των ανθρώπων, κάποιοι από τους οποίους δεν έχουν και τις καλύτερες προθέσεις. Τις προηγούμενες μέρες μια πολυπληθής ομάδα φωτογράφων απ’ τα Χανιά, οργάνωσε μία πεζοπορική επίσκεψη στην παρόχθια διαδρομή του ποταμού Κοιλιάρη με σκοπό να γνωρίσει τις ομορφιές του τόπου και τα Μνημεία του. Η εικόνα που αντίκρισαν ήταν αποκαρδιωτική. Πόσο ερασιτέχνες τελικά είμαστε στην ανάδειξη του πολιτισμού μας και πόσο ανίκανοι να προβάλουμε και να “πουλήσουμε” το “προϊόν” ενός τόπου το οποίο τον αναδεικνύει! Σπαταλούμε με μεγάλη ευκολία εθνικό και ευρωπαϊκό χρήμα και γυρίζουμε την πλάτη, όταν έρθει η ώρα να πάρουμε τα ηνία στα χέρια μας. Δεν θα αργήσει εκείνη η μέρα που θα ακουστούν φωνές για “ιδιωτικοποιήσεις” Μνημείων. Εμείς τι θα έχουμε τότε να βάλουμε μπροστά; Την αγάπη μας προς τα Μνημεία ή τη φροντίδα που τους προσφέραμε τόσα χρόνια; Αλλωστε το ξεπούλημα της ιστορικής μνήμης μας έχει ξεκινήσει… Εμείς θα το επιτρέψουμε;
