«Αδιέξοδες οι διαπραγματεύσεις»

Την πεποίθησή της ότι διαφαίνεται αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους θεσμούς εξέφρασε από τα Χανιά η βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, η οποία παρευρέθηκε και μίλησε σε εκδήλωση – συνεστίαση, το βράδυ της Κυριακής στον πολιτιστικό χώρο του Συλλόγου Γυναικών στο Μάλεμε. Την εκδήλωση διοργάνωσε η ιστορική εφημερίδα “Αλήθεια”.
Στο περιθώριο της εκδήλωσης μιλώντας στου δημοσιογράφους η κα Κανέλλη τόνισε ότι «είναι ξεκάθαρο πλέον πως  τα πράγματα θα πάνε εκεί  που θα επιτρέψουμε να πάνε και θα συμβεί ότι αφήσουμε να μας συμβεί. Αρα ο λαός αποφάσισε να μην επιτρέψει να συμβούν πράγματα και είδε τη ζωή του σαν φυσικό φαινόμενο, που πρέπει να βρει μία ομπρέλα για να κρυφτεί από κάτω, τότε πήρε τον ήλιο στα “χέρια” του, για τον οποίο σε τελική ανάλυση δεν χρειάζεται και… Φ.Π.Α.».
Η κα Κανέλλη αναφορικά με τη ρήξη με τους δανειστές που ακούγεται συχνά υπογράμισε ότι «όταν πηγαίνεις σε ρήξη, αλλά όχι με τους όρους σου και δεν είναι η ρήξη που έχει επιβάλει ο λαός, όταν παίζεις με θεσμούς απ’ τους οποίους πρέπει να διακρίνεις, ποια τάξη είναι που ευνοείται και αυτή δεν είναι ούτε η ελληνική ούτε η ευρωπαϊκή εργατική τάξη τότε τα πράγματα μόνο δυσάρεστα μπορεί να είναι. Ας πάρουμε τώρα το ενδεχόμενο της μη ρήξης ή αυτό της υποχώρησης ή όπως αλλιώς και να τη βαπτίσεις τρόικα – θεσμοί. Δεν θα τη βαπτίσεις συμφωνία και θα την πεις μνημόνιο, όπως και να την ονομάσεις είναι στη συνέχεια μίας σειράς από 450 – 500 μνημονιακούς νόμους που τσάκισαν δικαιώματα, που πατά στην ευρωπαϊκη πολιτική του Μάαστριχ και συμφωνιών του παρελθόντος».
Η κα Κανέλλη πρόσθεσε ακόμα ότι «ρίξτε μια ματιά γύρω, έγινε καλύτερη η ζωή των βαλκανικών λαών με τόσο αιματοχυσία; Οχι δεν έγινε! Εγινε η ζωή καλύτερη στη Μέση Ανατολή; Οχι δεν έγινε! Επομένως όταν εκτός από τη φτώχεια υπάρχει η αγωνία και η απογοήτευση τότε τι κάνεις; Υποχωρείς, μπερδεύεις την αντίδραση, με την αντίσταση. Μπερδεύεις την αλληλεγγύη με τη φιλανθρωπία των απελπισμένων. Πώς αντιμετωπίζεις μία τέτοια βαθιά κρίση που δεν είναι κρίση χρέους, αλλά υπερσυσσωρευμένα χρέη, που πρέπει να διατηρηθούν. Απλά για να γίνει αυτό πρέπει να μην έχεις δικαιώματα, να είσαι με σκυμμένο το κεφάλι, για να πάρεις αποφάσεις. Εντάξει επιμέρους μπορεί να καθίσουμε να συζητήσουμε  με τους δανειστές, και τις τοκογλυφικές τους απαιτήσεις, αν θα ιδιωτικοποιηθεί η Δ.Ε.Η. Μα όταν είσαι πάση θυσία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη ζώνη του ευρώ, δεν μπορεί παρά  να έχεις αποδεχθεί την απελευθέρωση της ενέργειας. Μιλάς για πυλώνες που τρίζουν,  στήθηκαν για μονοπωλιακά συμφέροντα, στήθηκαν για ιμπεριαλιστικά παιχνίδια με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και ο κόσμος δεν έχει αυτή την στιγμή απλώς ανάγκες, αλλά συσσωρευμένες ανάγκες, πάνω σε απώλειες πέντε χρόνων. Επομένως και η απογοήτευση θα έρθει πιο γρήγορα και η απελπισία και ο πόνος και θα δακρύσεις τελικά.
Γι’ αυτό κι εμείς επιμένουμε ότι πρέπει να χαρακτεί μία πολιτική που να ξαναγυρίσει τον πλούτο στην πηγή του. Δηλαδή στα χέρια των ανθρώπων που τον παράγουν, στην πλειονότητα του λαού».