Αδικαιολόγητη καθήλωση των τιμών ελαιολάδου στην Ελλάδα!

Οπωσδήποτε η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην αγορά ελαιολάδου της χώρας αρχίζει να αποκτά δραματικές διαστάσεις, ενώ ελαιοπαραγωγοί άλλα και άλλοι εμπλεκόμενοι, για μια σειρά από λόγους, βρίσκονται ουσιαστικά ανήμποροι αντιδράσουν.
Έτσι, το κλίμα που διαμορφώνεται δημιουργεί στους ελαιοπαραγωγούς όχι μόνο πικρία και απογοήτευση αλλά και πολλά ερωτηματικά για την αδυναμία του πολιτικού κόσμου να εξετάσει και να αντιμετωπίσει την κατάσταση
Σε μια χρονιά κατά την οποία η Ελλάδα και ιδιαίτερα η Κρήτη έχουν την τύχη να έχουν μια όχι μεγάλη, άλλα πάντως εξαιρετική ποιοτικά παραγωγή, οι τιμές του υψηλής ποιότητας ελαιολάδου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλές ώστε να φέρουν τους ελαιοπαραγωγούς σε απόγνωση και αρκετούς από αυτούς στη μη συλλογή της φετινής παραγωγής!
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του Δελτίου τιμών του Σ.Ε.ΔΗ.Κ., οι τιμές παραγώγου στην Ελλάδα (2,50-2,70€/κ) είναι χαμηλότερες κατά -25% από τις αντίστοιχες τιμές Ισπανίας (3,45€/κ), κατά -45% από τις τιμές Ιταλίας (4,90€/κ), άλλα τελευταία και από τις τιμές της… Τυνησίας!
Και όλα αυτά την στιγμή που οι συνθήκες προσφοράς – ζήτησης, μετά και την πρόσφατη μείωση της παραγωγής της Ισπανίας, δείχνουν ότι η συνολική παραγωγή στις κύριες ελαιοπαραγωγικές χώρες να είναι γενικά μειωμένη, ενώ η παγκοσμία κατανάλωση συνεχίζει και με την πανδημία να είναι ίδια ή και μεγαλύτερη!
Επομένως είναι σαφές πλέον ότι το βασικό πρόβλημα εντοπίζεται στην δομή και λειτουργία της ελληνικής αγοράς με κύρια αίτια τον κατακερματισμό της προσφοράς και την διάθεση του προϊόντος εν αγνοία των παραγωγών.
Η προσφορά, όπως έχει επισημανθεί πολλές φορές, τελευταία γίνεται από ένα αριθμό πάνω από 2500 ελαιοτριβεία, μεσίτες και μεσάζοντες, οι οποίοι, εκτός ολίγων εξαιρέσεων, φαίνεται ότι διαθέτουν το προϊόν εν αγνοία των παραγωγών ενδιαφερόμενοι κυρίως για την πραγματοποίηση της πώλησης και όχι για την τιμή.
Επομένως, είναι σαφής, προφανής και άμεση η ανάγκη πολιτικού σχεδιασμού για ριζική αναδιάρθρωση της αγοράς και λήψη κατάλληλων μέτρων όπως ήδη γίνεται στην Ισπανία και Ιταλία.
Και ο σχεδιασμός αυτός ασφαλώς θα πρέπει, μεταξύ άλλων να στοχεύσει στην δημιουργία όχι πολλών και μικρών, όπως γίνεται μέχρι σήμερα, άλλα λιγότερων και δυναμικών Συν/κών και ιδιωτικών μονάδων οι οποίες να διεισδύσουν αποτελεσματικά στις ξένες αγορές για τη διάθεση τυποποιημένου, ενώ παράλληλα θα διαθέτουν το ατυποποίητο με πλειοδοτικούς διαγωνισμούς!