Αδικαι-οσύνη

Η απόφαση του Δικαστηρίου στην υπόθεση Κορκονέα είναι άδικη. Και είναι άδικη, γιατί είναι λανθασμένη. Για ποιο λόγο, όμως, μπορεί να είναι λανθασμένη;
Στον Κορκονέα αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου. Να σημειωθεί εδώ ότι με την πρόσφατη τροποποίηση του ποινικού κώδικα, ο όρος πρότερος «έντιμος» βίος (που απαιτούσε ενεργό θετική κοινωνική και οικογενειακή ζωή) αντικαταστάθηκε από τον όρο πρότερος «σύννομος» βίος, ορθά κατά την γνώμη μου, καθώς είναι επιεικέστερος.
Ναι μεν, λοιπόν, ο Κορκονέας δεν είχε καταδικαστεί στο παρελθόν για κάποιο έγκλημα, οπότε, με βάση το τροποποιημένο άρ.84παρ.2 του Ποινικού Κώδικα, θα δικαιούτο καταρχήν το ελαφρυντικό αυτό.
Ωστόσο, υπάρχει κατά την γνώμη μου μια μεγάλη διαφορά. Δεν μπορεί ο φορέας κρατικής εξουσίας και μάλιστα εκείνος που δύναται νόμιμα να προσάγει, συλλαμβάνει, οπλοφορεί και υπό προϋποθέσεις να κάνει χρήση του όπλου του, να εξομοιωθεί με οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο που ΔΕΝ έχει την ιδιότητα αυτή. Εκ της ιδιότητας του ο αστυνομικός είναι υποχρεωμένος να ενεργεί σύννομα, διαφορετικά θα έχει πειθαρχικές, μισθολογικές και ενδεχομένως ποινικές κυρώσεις. Ενώ αντίθετα, ο μέσος πολίτης που δεν εγκληματεί και εφόσον δεχτούμε την θεωρία της ‘ελεύθερης βούλησης’ για την τέλεση ενός εγκλήματος, θεωρία που είναι η κρατούσα στον δυτικό κόσμο, αυτός πράγματι θα πρέπει τύχει ευνοϊκότερης ποινικής μεταχείρισης, σε αυτόν πράγματι θα πρέπει να αναγνωριστεί το ελαφρυντικό αυτό, γιατί παρά τις αντίξοες συνθήκες αυτός επιλέγει και διάγει σύννομο βίο.
Άρα, ο Κορκονέας ΔΕΝ είχε την ελεύθερη βούληση να διάγει σύννομο βίο, αλλά είχε την θεσμική, υπηρεσιακή και ιδιαίτερη νομική υποχρέωση. Διαφορετικά δεν θα μπορούσε να είναι αστυνομικός ή θα είχε παυθεί. Κατά συνέπεια, με βάση την ιδιότητα του, λανθασμένα και μη νόμιμα του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό αυτό και λανθασμένα ‘έσπασαν’ τα ισόβια.
Το ζήτημα αυτό μπορεί να λυθεί μόνο στον Άρειο Πάγο. Πολύ φοβάμαι, ωστόσο, ότι ούτε ο Εισαγγελέας της έδρας ούτε ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου θα ασκήσουν αναίρεση υπέρ του νόμου. Θα δούμε.
Αυτό που καταδεικνύει, τέλος, η απόφαση αυτή με τη μη νόμιμη αναγνώριση του ελαφρυντικού που οδηγεί τον Κορκονέα εκτός φυλακής, δεδομένου ότι κάθε δικαστική απόφαση έχει και έναν ‘παιδευτικό’ ρόλο, είναι το εξής : Παρόλο που είναι σωστό οι σοβαρές ποινικές δίκες να διεξάγονται σε αρκετά μεταγενέστερο χρόνο, προκειμένου οι Δικαστές και οι ένορκοι να δικάζουν με νηφαλιότητα, χωρίς φόβο και πάθος, το γεγονός ότι η συγκεκριμένη υπόθεση τελεσιδίκησε μετά από έντεκα χρόνια και ενώ όλο το αποδεικτικό υλικό ήταν διαθέσιμο από τις πρώτες μέρες, πολύ φοβάμαι ότι επηρέασε την διάθεση του Δικαστηρίου για ορθή εφαρμογή του Νόμου, ατονίζοντάς την. Με αυτόν τον τρόπο υπερτονίστηκε το εν ευρεία εννοία πολιτικό μήνυμα της απόφασης. Και τούτο, δεδομένου ότι η πολιτική ιδεολογία, βρίσκεται στην ‘κρυφή ατζέντα’ κάθε ποινικού συστήματος.
Το μήνυμα της συγκεκριμένης απόφασης είναι, κατά την γνώμη μου, ότι Νόμος ίσον δημόσια τάξη. Έννοιες, ωστόσο, που δεν είναι ταυτόσημες.
Η δημόσια τάξη, λοιπόν, (αυτή), δεν ανέχεται τους ‘Γρηγορόπουλους’. Τους βαφτίζει ‘ταραξίες’ τους κατηγορεί για ‘ανάρμοστη συμπεριφορά’ (υπερασπιστικός ισχυρισμός Κορκονέα) και τους κόβει τις ‘μαγκιές’.
Τέτοιους ‘εχθρούς’ χρειάζεται να κατασκευάζει η κάθε δημόσια τάξη για να επιβάλλεται σε όλους μας. Μόνο που την επόμενη φορά οι ‘Γρηγορόπουλοι’ μπορεί να είμαστε εμείς ή τα παιδιά μας.