Στις 26 Σεπτεμβρίου με πρωτοβουλία του προεδρείου του Εμπορικού Συλλόγου Χανίων έγινε ανοικτή συζήτηση με συναδέλφους εμπόρους για τη νέα φοροκαταιγίδα που έρχεται. Συζητήθηκε η πραγματική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον εμπορικό κόσμο αλλά και τρόποι αντίδρασης που μπορούμε να έχουμε. Συζητήθηκε τι πραγματικά Εμπορικό Σύλλογο θέλουμε αλλά και τι μπορούμε. Στην επίθεση που δεχόμαστε, δεν μπορούμε εμείς να μιλάμε για δήθεν δράσεις (υγιούς επιχειρηματικότητας) ή στην καλύτερη να θέλουμε να μετατρέψουμε τον Σύλλογο σε εργολαβικό φορέα δήθεν επιμόρφωσης. Γενική ήταν η εκτίμηση ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μετά την καλοκαιρινή περίοδο και μετά τις κάλπικες εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ για τον ακατάσχετο λογαριασμό ή την κεφαλαιοποίηση των οφειλών στον ΟΑΕΕ, μας βρίσκει εμάς τους μικρούς εμπόρους αλλά ιδιαίτερα τους α/α στον χώρο του εμπορίου σε μια “νέα” πιο δύσκολη κατάσταση.
Τις συνέπειες των φοροληστρικών μέτρων του προηγούμενου διαστήματος τις έχουμε δοκιμάσει για τα καλά στο πετσί μας παρά τις διαβεβαίωσεις της κυβέρνησης ότι θα τις καταργούσε και ότι θα έπαιρνε μέτρα ανακούφισης.
Η συγκυβέρνηση έχει οργανώσει μια τρομακτική προσπάθεια παραπληροφόρησης πατώντας στην πεπατημένη των προηγουμένων κυβερνήσεων εφαρμόζοντας το δικό της 3ο μνημόνιο υλοποιώντας βήμα – βήμα τα συμφωνηθέντα. Παράλληλα συνεχίζει και στρώνει το έδαφος για τα νέα μέτρα που ετοιμάζεται να πάρει με την εκπλήρωση των προαπαιτούμενων για την αξιολόγηση του Οκτωβρίου. Οι αιτίες που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση έχουν και όνομα και ταυτότητα και σίγουρα δεν ήταν κάποιο επιδημικό φαινόμενο ή αρρώστια που θα έκανε τον κύκλο της και θα έφευγε χωρίς συνέπειες. Το όνομα λέγεται καπιταλιστική οικονομική κρίση και το επίθετο συσσώρευση τεράστιων κερδών σε όλο και λιγότερα χέρια στα μονοπώλια και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτές λοιπόν οι πολιτικές που εφαρμόζονται είναι κομμένες και ραμμένες για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Για να στηριχτεί και να ανακάμψει τα κέρδη του το μεγάλο κεφάλαιο θυσιάζοντας τις δικές μας ανάγκες και δικαιώματα. Είναι οι πολιτικές της Ε.Ε. που συνέβαλαν και συμβάλουν στην απελευθέρωση της αγοράς που στο όνομα του περιορισμού των κρατικών χρεών και ελλειμμάτων καλούν εμάς τους μικρούς όχι μόνο να φύγουμε από τα πόδια τους αλλά και να τους παραδώσουμε ό,τι με κόπο και θυσίες έχουμε αποκτήσει. Μας κουνούν το δάκτυλο και μας καλούν να πληρώσουμε για κάτι που δεν ευθυνόμαστε εμείς. Αυτοί που έχουν το δάκτυλο προτεταμένο, αυτοί χάριζαν απλόχερα προνόμια και επιδοτήσεις, αυτοί νομοθετούσαν φοροαπαλαγές και προνόμια για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτοί βάφτιζαν επιχειρηματικη εξωστρέφεια τη μετανάστευση επιχειρήσεων στο εξωτερικό. Αυτοί νομοθετούν τη δικιά μας εξαφάνιση. Η ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας δεν χωρά εμάς τους μικρούς, είναι το παραμύθι που δεν χωρά τις δικές μας ανάγκες. Για εμάς συνεχίζεται η ληστρική φορολόγηση από το πρώτο ευρώ, ο κεφαλικός φόρος του τέλους επιτηδεύματος, ο παράλογος ΕΝΦΙΑ, η αύξηση του ΦΠΑ, η αύξηση στα καύσιμα, οι πληστηριασμοί, οι κατασχέσεις. Η πραγματική εικόνα στην οικονομία είναι σκληρή επιβεβαιώνοντας με αριθμούς αυτά που βιώνουμε καθημερινά. Για πρώτη φορά είχαμε πτώση 6.1% του τζίρου στην αγορά τροφίμων, είχαμε πτώση της βιομηχανικής παραγωγής, μείωση των εξαγωγών, πτώση κατά 10% στον τζίρο των καλοκαιρινών εκπτώσεων, μεγάλωμα του ιδιωτικού χρέους προς τις τράπεζες και ασφαλιστικούς οργανισμούς, ήδη 51.000 από τις 105.000 έχουν αποβληθεί από την ρύθμιση των 100 δόσεων. Σ’ αυτό το οικονομικό περιβάλλον από πού αλήθεια περιμένει η κυβέρνηση να ανοίξει ο δρόμος της ανάπτυξης;
Επιδίωξή της να επιταχυνθεί η εξαφάνιση μας, με τα χιλιάδες ειδοποιητήρια του ΚΕΑΟ, η έναρξη των κατασχέσεων ακόμα και στην πρώτη κατοικία, νομοθετεί το χάρισμα στις τράπεζες των κόκκινων δανείων, υποκείπτει στις απαιτήσεις των δανειστών και παίρνει πίσω τον ακατάσχετο λογαριασμό και βέβαια δεν παραλείπει να μας “στολίζει” σε κάθε ευκαιρία φοροφυγάδες, φοροκλέφτες στοχεύοντας έτσι να συγκαλύψει την πολιτκή που γιγαντώνει την νόμιμη μα και παράνομη φοροκλοπή και φοροαπαλλαγή των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Εύλογα γεννάται το ερώτημα απέναντι σε τέτοιες βάρβαρες πολιτικές ποια είναι η διέξοδος; Ποια είναι η δικιά μας απάντηση. Εμείς σαν διοίκηση του Ε.Σ.Χ. είμαστε κατηγορηματικοί ότι μπορούμε να ανακτήσουμε αρκετά από αυτά που έχουμε χάσει τα προηγούμενα χρόνια αλλά και να υπερασπιστούμε τις σύγχρονες ανάγκες μας. Βασική προϋπόθεση είναι η συμμετοχή του καθενός μας στη δράση του συλλόγου μας. Μπορούμε μέσα από οργανωμένο συλλογικό αγώνα να δώσουμε ελπίδα και προοοπτική. Η απομόνωση στους τέσσερις τοίχους του μαγαζιού μας, φέρνει μόνο απογοήτευση. Οι δε ατομικές λύσεις τις περισσότερες φορές είναι προσωρινές αλλά στο μέλλον οδηγούν σε αδιέξοδο. Η απογοήτευση και οι ατομικές λύσεις είναι το κυρίαρχο συστατικό του κυβερνητικού συνδικαλισμού δίνοντας θάρρος στο να παίρνονται όλο και πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Λέμε καθαρά ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να μας εξαπατήσει με ψεύτικες ελπίδες, ότι θα έχουμε μερτικό από την όποια ανάπτυξη έρθει το επόμενο διάστημα. Λέμε καθαρά ότι είναι ψέματα η διαπίστωση που κάνει η κυβέρνηση ότι τα δύσκολα πέρασαν και ότι αυτοί οι 5 μήνες που έρχονται είναι κρίσιμοι για το χρέος και την οικονομία. Λέμε καθαρά ότι τέτοιου είδους πολιτικές δεν μπορούν να δώσουν ελπίδα. Αντίθετα προσπαθούν να αποσπάσουν τη συναίνεσή μας ώστε να δεχτούμε όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα την εξαφάνισή μας. Πρόθεσή μας αλλά και επιλογή μας πρέπει να είναι η κοινή μας δράση με όλους αυτούς που θίγονται από τέτοιες πολιτικές όπως είναι οι εργαζόμενοι, οι μικροί αγρότες, οι συνταξιούχοι, η νεολαία, αυτός είναι ο μονόδρομος που πρέπει να ακολουθήσουμε. Μαζί μπορούμε να βάλουμε εμπόδια, να καθυστερήσουμε την εφαρμογή αυτής της βαρβαρότητας, να αποσπάσουμε μέτρα ανακούφισης.
Το προηγούμενο διάστημα αποκτήσαμε πολύτιμη πείρα από τη δράση του συλλόγου μας. Τα πράγματα για μας θα ήταν πολύ χειρότερα αν είχαμε καταντήσει χειροκροτητές των περήφανων διαπραγματεύσεων και των κοινωνικών διαλόγων. Θα αποδεχόμασταν στην ουσία αμαχητί τη σφαγή μας. Σίγουρα θα ήταν καλύτερα τα πράγματα αν ο συσχετισμός δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα (σε τοπικό αλλά και σε πανελλαδικό επίπεδο) δεν ήταν αρνητικός. Σοβαρό μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση έχουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Το απλόχερο μοιρασμένο ζεστό χρήμα μέσω προγραμμάτων που δίνεται από την Ε.Ε., το σίγουρο είναι ότι δεν δίνεται για την ανάπτυξη των μικρών εμπόρων ούτε βέβαια για να ανταγωνιστούμε τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Κατάφεραν να μετατρέψουν πολλά σωματεία σε εργολαβικούς φορείς δήθεν επιμόρφωσης. Κατάφεραν να εξαγοράσουν συνειδήσεις και να απαξιώσουν την έννοια της μαζικής συλλογικής δράσης. Κατάφεραν να κάνουν αρκετά σωματεία σφραγίδες. Κατάφεραν να αποπροσανατολίσουν από την ουσία και τις αιτίες του προβλήματος. Κατάφεραν να αφήσουν απροετοίμαστους τους μικρούς συναδελφους απέναντι στην επίθεση που μας εξαπόλυσαν τα προηγούμενα χρόνια. Σε αυτό τον άθλιο ξεπερασμένο δρόμο μάς καλούν και σήμερα να βαδίσουμε υπονομεύοντας κάθε αγωνιστική κινητοποίηση, καλλιεργώντας την αδράνεια, την ηττοπάθεια, ένα κλίμα αναμονής. Συνεχίζουν να παπαγαλίζουν για κομματικοποίηση οι δήθεν ακομάτιστοι – ανεξάρτητοι – αδέσμευτοι, αυτοί που ούτε τα κορδόνια των παπουτσιών τους δεν λύνουν χωρίς κομματική εντολή. Ακόμα και σήμερα που η ίδια η ζωή απέδειξε τη χρεοκοπία των θέσεων και της τακτικής τους. Δίνουν χέρι βοηθείας στην κυβέρνηση, στην συνδικαλιστική ηγεσία και στα κόματα που υποστηρίζουν τον δρόμο της επικράτησης του μεγάλου κεφαλαίου, τον δρόμου που προτείνει η Ε.Κ. Τράπεζα το Δ.Ν.Τ., Ε.Ε.
Σε τοπικό επίπεδο φαίνεται καθαρά ότι στηρίζουν και αγωνιούν για τα συμφέροντα μιας ομάδας μεσαίων εμπορικών επιχειρήσεων που διεκδικούν θέση στις νέες οικονομικές συνθήκες που πάει να διαμορφωθεί. Ολα αυτά όμως μακριά από τις ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας του εμπορικού κόσμου
Για εμάς άλλος δρόμος από το να πάρουμε την κατάσταση οι πολλοί στα χέρια μας δεν υπάρχει. Πρέπει εμείς να συμπορευτούμε σε κοινούς αγώνες με τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τη νεολαία. Πρέπει να συμβάλουμε στην κοινή δράση, να οργανώσουμε το δικό μας αγώνα, τη δικιά μας αντεπίθεση. Σήμερα εκτιμούμε ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να ζήσουμε καλύτερα εμείς και οι οικογένειές μας. Κάθε λοιπόν εμπορικός δρόμος πρέπει να γίνει και μία εστία αντίστασης και πάλης που κανένας συνάδελφος που αντιμετωπίζει πρόβλημα να μην μείνει αβοήθητος. Μόλις θα έρχεται σε γνώση μας απόπειρα κατάσχεσης ή πλειστηριασμού, να γίνεται άμεση παρέμβαση ή κινητοποίηση. Εχουμε θετική εμπειρία και αποτέλεσμα από τέτοιες δράσεις σε ΔΕΗ -ΚΕΑΟ – ΙΚΑ – ΕΦΟΡΙΑ. Δεν πρέπει να μας προκαλεί φόβο ή ανασφάλεια το δηλητήριο της ηττοπάθειας, ότι δεν γίνεται τίποτα, ότι δεν μπορούμε, ότι δεν είναι για εμάς αυτά, ίσα – ίσα τον φόβο και τον τρόμο τον έχουν αυτοί!!! Αυτοί φοβούνται μήπως και οι ανάγκες μας γίνουν και απαίτησή μας. Τρέμουν στην ιδέα του συλλογικού αγώνα που αμφισβητεί το σάπιο σύστημά τους και παλεύει για την ανατροπή του. Σήμερα πρέπει να ακουστούμε πολύ δυνατά ότι αρκετά έχουμε πληρώσει. Αρκετά έχουμε υποφέρει. Δεν πάει άλλο.
Διεκδικούμε
• Επαναφορά του αφορολόγητου, αφορολόγητο όριο 20.000€ και επιπλέον 5.000 € ευρώ για κάθε παιδί
• Κατάργηση της φορολογίας 22% για τις ατομικές επιχειρήσεις και 29% προσωπικές εταιρίες
• Αύξηση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων στο 45%
• Κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος για εισοδήματα μέχρι 20.000€
• Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των φόρων στην πρώτη κατοικία
• Κατάργηση των έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ, στα είδη διατροφή, στην εκπαίδευση, την υγεία, και τα οικιακά τιμολόγια ενέργειας, ύδρευσης και τηλεπικοινωνίας
• Κατάργηση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης
• Μείωση κατά 50% των δημοτικών φόρων και τελών για κέρδη μέχρι 20.000€ και αύξησή του για τις μεγάλες επιχειρήσεις
• Τα λογιστικά βιβλία μοναδική πηγή προσδιορισμού του εισοδήματος των α/α,
• Κατάργηση κάθε αντικειμενικού ή αναδρομικού συστήματος φορολόγησης
*Μέλος του Δ.Σ. της Ε.Σ.Ε.Ε.,
Μέλος του Δ.Σ. της Ο.Ε.Σ.Κ. και
Πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Χανίων
