Αδικος χαμός

Στ’ αλήθεια είναι θλιβερό να μην περνά μια μέρα
δίχως τα δυστυχήματα προ πάντων τα τροχαία.
Πολλοί είν’ αυτοί που φεύγουνε κατά κανόνα νιοι
που θα προσφέρανε πολλά αν ζούσανε στη γη.
Στσα πια πολλούς ο χάροντας εις τσοι τροχούς χωσμένος
έρχεται αναπάντεχος, τρελός γη μεθυσμένος.
Αλλους με αυτοκίνητα άλλους με μηχανάρες
τσοι παίρνει ασυγκίνητος κι ας κλαίνε οι μανάδες.
Και πάλι θα το ξαναπώ ώστε να ζω θα λέω
δεν είν’ οι δρόμοι για τρεχιό, παλικαριές γενναίω.
Ηρθαν τα μηχανήματα ζωή να βελτιώσουνε
εδά την κοινωνία μας στα μαύρα τηνε ντύνουνε.
Θαρρώ πως πρέπει απού μητσοί και μέσα στα σκολειά
να μάθουμε πια είν’ η ζωή σε τούτο το ντουνιά.
Θα δουμ’ ούλοι με σύνεση και γνώσεις όπως πρέπει
στσι δρόμους όποιος οδηγεί ποτές του να μην τρέχει.
Ενα μυαλό στην κεφαλή Θεός μας έχει δώσει
αυτό τ’ αμάξι οδηγεί σίγουρα όποιος το ‘χει.