«Διασκεδαστικό αλλά με ουσία!», ήταν η πρώτη σκέψη που πέρασε απ’ το μυαλό μου!
Και η δεύτερη: «Τι καλά που σ’ ετούτους εδώ τους χαλεπούς καιρούς μας, μια όμορφη φιλία δυο ανθρώπων του πνεύματος έδωσε μια ενδιαφέρουσα εβδομαδιαία στήλη στα φιλόξενα “Χανιώτικα νέα”, που έγινε και… βιβλίο!».
Αυτό που κρατώ στα χέρια μου και δεν με αφήνει να το αφήσω…
Και μια τρίτη σκέψη, τώρα που το λεκτικό… κονταροχτύπημα καλά κρατεί και σελίδα τη σελίδα έφθασα περίπου στη μέση: «Αυτή η «άδολη φιλία» σε καλό μας βγήκε τελικά!»
Γιατί οι δυο καλοί μας φίλοι, αντί να κάθονται και να τα λεν μεταξύ τους, με τα ποτηράκια τους γεμάτα τσικουδιά στο χέρι και να τα… τσουγκρίζουν -κυριολεκτικά και μεταφορικά!- μας έβαλαν κι εμάς στα σπίτια τους, στη παρέα και στην κουβέντα τους.
Και τι δεν μας είπαν!
Μίλησαν με ρίμες στην όμορφη Κρητική, αλλά και Μυτιληνιά διάλεκτο, για τόπους κι ανθρώπους, για ήθη κι έθιμα, για Ιστορία, για θέματα της επικαιρότητας που προβληματίζουν και γι’ άλλα πολλά!
Πάντα με αναλυτική διάθεση, με το μάτι στη λεπτομέρεια και πάντα ετοιμόλογοι ότι δεν πρόλαβε ο ένας, να μας το πει ο άλλος!
Αλληλο-κεντρίζονται, τσιγκλιούνται, η γόνιμη «αντιπαράθεση» φουντώνει, τα κείμενα πληθαίνουν, όλα τα δύσκολα και ανυπέρβλητα των καιρών μας σχολιάζονται, αναλύονται και στηλιτεύονται με χιούμορ κι αποφασιστικότητα, μα δεν λείπουν κι οι προσωπικές και νοσταλγικές στιγμές, τα παθήματα και μαθήματα, όπως και οι μικροκαταστάσεις της καθημερινότητας που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι μας να μοιραζόμαστε.
Προχωρώ κι εγώ, νομίζοντας πως βρίσκομαι καθισμένη στο ίδιο τραπέζι μαζί τους, πότε στο Βλάτος και πότε στο Σφηνάρι απ’ όπου εξορμούν οι πρωταγωνιστές μας «Εννιαχωριανός» και «Σφηναριώτης» -κατά κόσμον Γιάννης Μαλαξιανάκης και Γιώργος Καμβυσέλλης ή καλύτερα Καμβυσελλάκης – στο λεπτό φτάνω στη σελίδα 170 στον επίλογο των 58 πράξεων και κάνω μια τελευταία σκέψη:
«Μεγάλο δώρο στα πνευματικά Χανιά μας ετούτο εδώ το εκλεκτό βιβλίο που το διαβάζεις στο πι και φι! Συγχαρητήρια και στους δυο σας! Κι άντε με το καλό και στην επόμενη… Αδολη Φιλία»!!