Δυο κουζουλοί εσμίξανε
τσι ρίμες τους να πούνε,
των γνωστικών τα όνειρα
αληθινά να βγούνε.
Ειπέ μου ντά ‘κανες οψές,
α μάθω τα προικιά σου
η φύση που σου δώρισε
και ποια ‘ντο η γενιά σου.
Σφηναριώτης
Το όνειρο του Σφηναριώτη…
Οψές αργά εφάνηκα, στα ‘Νια Χωριά για βόλτα,
κι ηύρα αθρώπους όμορφους, που ψάχνανε για χόρτα.
Χόρτα χοχλιούς κι ασκόλυμπρους, βολβούς και μανιτάρια
και μου ‘παν ρίμες έλεγες, σαν κέρδιζες στα ζάρια.
Όντε κοπέλι ήσουνε κι ύστερα μαθητούδι,
ολημερίς πελέκαες, για ξίφος, πελεκούδι.
Καθόσουν ζεσταινόσουνα, σε κάρβουν’ αναμμένα,
που στο καμίνι καίγανε, απ’ το βουνό φερμένα.
Που ξύλα έχετε πολλά, ελιές μα και πουρνάρια,
αγάλματα τσι κοπελιές και άντρες παλικάρια.
Μου ‘παν ακόμ’ οι χωρικοί, π’ αντάμωσα στα χόρτα,
στο τζάκι μαγερεύατε, ως έκλεινε η πόρτα.
Ετότες εσυμπέρανα, κατάγεσ’ από τζάκι,
βάλε να πιούμε μια ουλιά, από το πρωτοράκι.
Κι όποιος καμίνι καβαλά, ως λέγανε το τζάκι,
του μένει τούτ’ η ρετσινιά, σαν το πικρό φαρμάκι.
Κι είναι μεγάλη μου τιμή, που γνώρισά σε φέτος,
μ’ αριστοκράτη να μιλώ, που είσαι νέτος- σκέτος.
Κι όλη τη νύχτα έβλεπα, πως ήμουν’ ένας όνος
και τα κοπέλια κράζανε, «ετούτος είν’ βαρόνος!»
Για τούτο κι ως ξημέρωσε, αντί για ‘νειροκρίτη,
ορμήν(ει)α δώσε μου Γιαννιό, πριν τον αποσπερίτη.
Ειντά ναι τούτα που ‘παθα, εν μια νυκτί και μόνο,
βαρόνο να μ’ αποκαλούν κι ας μ’ έβλεπαν για όνο;
Μπας και ιππότης θα γενώ, ολόιδιος ο Σάντσο,
στο Μέξικο να πολεμώ, για να φορέσω πάντσο;
Εδά σε θέλ’ αδερφοχτέ, για πε μου την αλήθεια,
όνος, βαρόνος γίνεται; Μπας κι είναι παραμύθια;
Σφηναριώτης
Κι ο ‘Νιαχωριανός μιλά για βαρόνους
Βαρόνοι την παγκόσμια, πολιτική κινούνε,
και λάθη κάνουνε πολλά, συμφέροντα τηρούνε.
Βαρόνοι διαφεντεύουνε, σχεδόν σ’ όλα τα κράτη,
από τον Αμαζόνιο, μέχρι και τον Ευφράτη.
Σαν θα πεθάνουν κάποτε, αφήνουνε σε άλλους,
βαρόνους τη διαδοχή, που ‘χαν καλούς δασκάλους.
Κι η χώρα μας αν και φτωχή, πολλούς βαρόνους έχει,
που ο προϋπολογισμός, του κράτους δεν τσ’ αντέχει.
Σαΐνια τση πολιτικής, έχουμε εξουσίας,
χωρίς ποτέ να κάνουνε, κάτι επί τσ’ ουσίας.
Υπάρχουν για να γίνεται, συζήτηση και ντόρος
κι έτσι να βρίσκει αφορμές, ο κάθε ριμαδόρος.
Όπως βαρόνους έχουμε, πολλούς και στη μαφία,
που τούτοι έχουν σίγουρα, εις την Κορώνη ….θεία.
Βαρόνοι πάντα βρίσκονται, εις τις δομές του κράτους,
μα πιο πολλοί υπάρχουνε, σ’ αυτές του παρακράτους.
Νονοί της εκμετάλλευσης και του λαθρεμπορίου,
πολλές φορές επώνυμοι, μ’ εμφάνιση …κυρίου.
Αγάδες μας το παίζουνε και ζούνε σε παλάτια,
να κλέψουν είναι ικανοί, τση Παναγιάς τα μάτια.
Είναι και οι λεγόμενοι, μεσάζοντες βαρόνοι,
π’ αφήνουν τσι παραγωγούς, με τρύπιο παντελόνι.
Όλ’ οι γιατροί που παίρνουνε, σήμερα φακελάκια,
βαρόνοι λογαριάζονται, σ’ τς υγείας τα σκαλάκια.
Ανώτεροι υπάλληλοι, αλλά και δικηγόροι,
μονάχα για να δίδεται, συνέχεια στο στόρι.
Πολύ σπανίως συναντάς, στην .ύπαιθρο τους όνους,
μα βλέπεις καθημερινά, λογιώ –λογιώ βαρόνους.
΄Νιαχωριανός
