Δυο κουζουλοί εσμίξανε
τσι ρίμες τους να πούνε,
των γνωστικών τα όνειρα
αληθινά να βγούνε.
Από τα χρόνια τα παλιά,
μέχρι των ημερών μας,
η Κρήτη αντιστέκεται,
στις κρίσεις των καιρών μας.
‘Νιαχωριανός
Κι εις τη Βουλή όσοι λαλούν
π’ Ελλάδα δε φελούσι,
πρέπει τους μάθημα γερό
μηδέ να ξαναβγούσι.
Σφηναριώτης
Για ’Στορικό Αρχείο απορεί
και Εννιαχωριανό, τον ερωτεί,
ο Σφηναριώτης
Κατέεις το ‘Νιαχωριανέ, Σφηνάρι π’ ασκητεύω
νέα μαθαίνω τα, λειψά κι εσένα νε γυρεύω.
Κι Ελλάδα λένε ξεπουλούν διαόλου τσι προδότες
π’ οψές αργά μου το ‘πανε στον καφενέ δυο πότες.
Σε συφωνία ήρτανε, μ’ αλλόθρησκο ασκέρι
να διώξουνε απ’ τα Χανιά να πάει σ’ άλλα μέρη,
τση Κρήτης μας το ξακουστό, ιστορικό αρχείο,
που χρόνια το φυλάσσουμε, είναι ντροπής κι αχρείο.
Μα γροίκα ‘δα αδερφοχτέ, ντα θα σου πω, στοχάσου,
απ’ του Θεού την ταχινή, θώρα εσύ μπροστά σου.
Κι αντί να πας εις το ΚΑΠΗ, παντιέρα να σηκώσεις,
που θάμ’ εδά ολέτοιμος, σύνθημα να μου δώσεις.
Ανήπλυτος θα εγερθώ και γροίκα ντα θα κάνω,
θα τεντωθώ θα τανιστώ και τα γυαλιά θα βάνω.
Κουμπούρες μαυρομάνικα, πιστόλες και φισέκια,
εις το ζωνάρι θα ζωστώ, που ‘χω εδά σεκλέτια.
Στσι Ρούσσους δε θα πάει φτό, εις τα Χανιά θα μείνει,
χρόνια πολλά ανήκει μας, παράδοσ’ έχει γίνει.
Ο τόπος μας ειν’ ξακουστός για την αντρειοσύνη
κι αφού τ’ αποφασίσουμε, επά θε ν’ απομείνει.
Λίγα φιρμάνια Ρούσσικα, στην Κρήτη μας ανήκουν
κι εμάς πρέπ’ οι ιθύνοντες, ήσυχους να αφήκουν
Για τούτονα και λέγω σου, λαγωνικό που είσαι,
είναι δεν είναι βολετό, το γρίφο άμε λύσε.
Δεν είν’ η πρώτη μας φορά, προγόνων για κειμήλια,
που λέμε να βαστήξουμε, εφύτρωσε στα χείλια.
Ζωή αντλώ απ’ τσι τρανούς, γονέους και τσι λάλους,
τελάλισέ ντο να χαρείς, για ν’ ακουστεί κι απ’ άλλους.
Σφηναριώτης
Αμπάριζα παίρν’ ο Αδερφοχτός,
κι ορμά, σα βέρος που ‘ναι Κρητικός,
ο Εννιαχωριανός
Πρόβλημα για την πόλη μας, μείζον έχει προκύψει
και πρέπει πάνω σε αυτό, καθένας μας να σκύψει.
Με τούτονα αδερφοχτέ και μεις ν’ ασχοληθούμε,
σήμερα για να δείξουμε, όλοι μαζί μπορούμε.
Αρχείο έχ’ ιστορικό, η πόλις των Χανίων,
γεμάτο με εκθέματα, σε κεντρικό σημείον.
Στην Αντωνίου Γιάνναρη, γωνιά με Σφακιανάκη,
οίκημα νεοκλασικό, δικό τ’ έχει κονάκι.
Παρ’ όλη τη στενότητα και έλλειψη του χώρου,
είναι τιμή για τα Χανιά, απότιση του φόρου.
Στους ήρωες τση Κρήτης μας, τους παλαιούς και νέους,
για δεν θα πάψει το νησί, να βγάζει Ειρηναίους.
Αμέριστη τη στήριξη, της κοινωνίας έχει,
ο νέος μας διευθυντής, το πόστο που κατέχει.
Δραστήριος και ικανός, σ’ όλο τον κόσμ’ αρέσει,
βρέθηκε ο κατάλληλος, άνθρωπος για τη θέση.
Σ’ ελάχιστο διάστημα, έχει προσφέρει τόσα,
που δεν μπορούν ν’ εκτιμηθούν, σε μετρητά και γρόσα.
Μα κάποιοι όπως φαίνεται, τον έβαλαν στο μάτι,
πολύ ψηλά ιστάμενοι, τους έχει κάνει κάτι;
Το ότι αγωνίστηκε, να μείνουν στο Αρχείο,
τα Ρωσικά πρωτότυπα, είναι μεμπτό σημείο;
Κάτω τα χέρια σας λοιπόν, από τον Φουρναράκη,
που δίνει στο Αρχείο μας, όλο του το μεράκι.
Σ’ αντίθετη περίπτωση, μάθετε πως θα βρείτε,
απέναντί σας τα Χανιά, να μου το θυμηθείτε.
’Νιαχωριανός
