Κύριε διευθυντά,
επιτρέψτε μου να σας απασχολήσω με μία σκέψη και συνακόλουθη πρόταση που αφορά τον Δήμο μας.
H επιθυμία του Μίκη Θεοδωράκη για την ταφή του στον τόπο μας, σημαίνει πολλά για τα Χανιά.
Πανθομολογείται ότι η τέχνη του είναι ελληνική και οικουμενική ταυτόχρονα. Φαίνεται όμως ότι και ο δεσμός με τη πατρογονική γη δεν έπαψε να είναι για τον Θεοδωράκη μια διαρκής υπαρξιακή αναφορά και έμπνευση. Τα Χανιά έχουν χρέος να αναδείξουν αυτή την βαθιά ρίζα και την οργανική σχέση που υπάρχει ανάμεσα στο ηρωικό ήθος του τόπου και το κατ’ εξοχήν επικό φρόνημα του καλλιτέχνη. Θα ήθελα λοιπόν να σας καταθέσω μια πρόταση, την οποία έχω θέσει υπόψη του δημάρχου Χανίων, των επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων και του Προέδρου του Παγκρήτιου Συλλόγου “Φίλοι του Μίκη Θεοδωράκη”.
Το αεροδρόμιο Χανίων έχει ονομαστεί σε “Δασκαλογιάννη” προς τιμήν ενός άλλου άξιου τέκνου των Χανίων και αγωνιστή της ελευθερίας. Όμως οι δύο φυσιογνωμίες αλληλοσυμπληρώνονται. Ο ένας έκανε την Επανάσταση με τα όπλα, ο άλλος έκανε την Επανάσταση με τα τραγούδια, με το “τουφέκι και τη λύρα” όπως είναι ο χαρακτηριστικός τίτλος μιας στήλης στα “Χανιώτικα νέα.” Και ο αγώνας για την ελευθερία μαζί με τον αγώνα για τον πολιτισμό συστήνουν την όλη ταυτότητα αυτού του τόπου.
Φρονώ ότι οι δύο κορυφαίοι αγωνιστές είναι, μαζί με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τα πιο εμβληματικά πρόσωπα της ιστορίας των Χανίων. Προτείνω λοιπόν να προστεθεί στην ονομασία του αεροδρομίου και το όνομα του Μίκη. Η παγκόσμια ακτινοβολία του δεν θα επισκιάσει, αλλά αντίθετα θα φωτίσει ακόμα περισσότερο τη δόξα του Δασκαλογιάννη.
To αεροδρόμιο είναι το σημείο εισόδου των επισκεπτών που εισρέουν στα Χανιά από όλον τον κόσμο. “Διαβατήριο” των Χανίων μπορούν να γίνουν οι δύο προτομές, αυτή του Δασκαλογιάννη και αυτή του Θεοδωράκη, σε ένα αεροδρόμιο με διπλή ονομασία αλλά ενιαίο πνεύμα: “Δασκαλογιάννης – Θεοδωράκης”.
Φιλικά Παύλος Ροζάκης
