Ήμαστε Αετόπουλα – οπουλα – οπουλα
χαρούμενα Ελληνόπουλα και του Λαού παιδιά.
Στον Αγώνα ριχτήκαμε κι εμείς
Και γινήκαμε της Λευτεριάς και της ζωής φρουροί.
Μικρός αντάρτικος στρατός στο πλάι του ΕΛΑΣ περνά
Και λέει καμαρωτοί ‘Η ΤΑΝ ‘Η ΕΠΙ ΤΑΣ.
Τα Αετόπουλα που ήταν παιδιά από 10 έως 14 χρόνων ήταν στην πραγματικότητα ένας μικρός αντάρτικος Στρατός. Στην αρχή στον Αγιο Ιωάννη ήταν λίγα τ’ Αετόπουλα.
Γρήγορα έγιναν πολλά και όταν γινόταν συγκέντρωση στο στρατόπεδο – τωρινό Μαρκοπούλου – για καθοδήγηση και οδηγίες χωριζόταν σε δύο ομάδες και έπαιζαν δήθεν αμπάριζα.
Αετόπουλα ήταν αγόρια και κορίτσια.
Τ’ Αετόπουλα του Αγίου Ιωάννη ύστερα από προτροπή του καθοδηγητή κατά την διάρκεια της Μάχης της Παναγιάς σαμποτάρησαν τα Γερμανικά αυτοκίνητα που στάθμευαν στην οδό Ηγουμένου Γαβριήλ στο ύψος που είναι σήμερα ο Ιερός Ναός των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Τη νύκτα της 13ης του Νοέμβρη του 1944 έριξαν χώμα στα ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων. Ύστερα από οδηγίες του Επονίτη καθοδηγητή, αχρήστεψαν για λίγο, τ’ αυτοκίνητα που μετέφεραν στρατό και εφόδια στους Γερμανούς της Μαλάξας.
Τα Αετόπουλα ήταν τα μάτια και τ’ αυτιά της Αντίστασης.
Πάρα πολλές φορές πήραν μέρος στην αναγραφή συνθημάτων στους τοίχους εναντίον των κατακτητών.
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΕΤΟΠΟΥΛΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΜΠΟΛ.
Ήταν το 1944.
Η γερμανική κατοχή συνεχίζεται στην Κρήτη. Μια ομάδα παιδιών γύρω στα 13 χρονών έπαιζε σε μια γωνιά πάνω στο χωματόδρομο που σήμερα ονομάζεται Κ. Μαλινού.
Ξαφνικά ακούστηκε ένας πυροβολισμός και τα παιδιά είδαν το Λάμπη να πιάνει το στήθος του και να πέφτει στο χώμα.
Κατάλαβαν ότι είχε φάει σφαίρα.
Έντρομα έψαξαν να βρουν από που ήρθε η σφαίρα.
Σε πενήντα μέτρα περίπου είδαν ένα Γερμανό να κρατάει το όπλο στο χέρι του και δίπλα του μια κοκκινομάλλα Ελληνίδα.
Η κοκκινομάλλα είχε πει στο Γερμανό να σκοτώσει το Λάμπη γιατί την απειλούσε ότι μόλις φύγουν οι κατακτητές να την κουρέψει.
Τον Λάμπη τον πήρε ένας Γερμανός Αξιωματικός για να τον μεταφέρει τρέχοντας σχεδόν στο Γερμανικό Νοσοκομείο σημερινό Πρεβεντόριο.
Είχε φθάσει σχεδόν στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη όταν κατάλαβε ότι ο Λάμπης ήταν νεκρός.
Γύρισε πίσω και τον παρέδωσε στη μητέρα του που ειδοποιημένη είχε φθάσει κλαίγοντας και τρέχοντας.
Οι Γερμανοί και η κοκκινομάλλα εξαφανίστηκαν και κανείς δεν έμαθε την τύχη τους.
Oι Γερμανοί είχαν φτιάξει γερμανικό νεκροταφείο στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννου . Αρχικά στην δυτική πλευρά όσο όμως περνούσε ο χρόνος και οι νεκροί Γερμανοί ήταν πολλοί, το νεκροταφείο επεκτάθηκε νότια και έγινε πολύ μεγάλο.
Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της Μάχης στην Παναγία Κεραμειών οι νεκροί Γερμανοί ήταν αρκετοί, τους έφερναν και τους έβαζαν στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα ήταν δηλαδή κάτι σαν νεκροθάλαμος.
Τους έθαβαν την επομένη με στρατιωτικές τιμές. Πάστορας (ιερέας) σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό και απόσπασμα για τους τιμητικούς πυροβολισμούς.
Νεαροί μετά την κηδεία πήγαιναν και μάζευαν τους κάλυκες και τους πουλούσαν στα παλιατζίδικα για μπρούντζο.
Μετά την απελευθέρωση οι σταυροί αφαιρέθηκαν και όταν ιδρύθηκε το Γερμανικό Νεκροταφείο στο Μάλεμε τα οστά μεταφέρθηκαν εκεί και θάφτηκαν σε ατομικά μνήματα.
