Φεύγοντας οι Αμερικανοί από την Κεντρική Ασία και μετά την αμφιβολία αν οι ίδιοι, το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. μπορούσαν να διαχειριστούν την κρισιμότητα του Αφγανιστάν, δεν ξέρουμε μήπως αποστασιοποιηθούν, αδιαφορώντας και για τις εξελίξεις στη Μεσόγειο, καθ’ όσον οι άλλες δυνάμεις Ρωσία, Κίνα, Ιράν, ακόμα και η Τουρκία αποσκοπούν στρατηγικές θέσεις.
Oπως στο Ιράκ και στη Συρία, έτσι και στο Αφγανιστάν οι ΗΠΑ φεύγοντας αφήνουν πίσω τους διχασμό και διαλυμένες οικογένειες. Οι Γερμανοί εγκαταλείποντας τις χώρες που είχαν κατακτήσει, έπαιρναν μαζί τους και τους “εκλεκτούς” συνεργάτες τους. Τώρα που οι Αφγανοί, που συμμετείχαν στις εκστρατευτικές αποστολές των Δυτικών, εκλιπαρούν τους αποχωρούντες να τους φυγαδεύσουν διασώζωντάς τους από τη μήνιν των Ταλιμπάν.
Βρετανοί πολιτικοί καταδικάζουν τον Μπάιντεν για τις δηλώσεις του, χαρακτηρίζοντάς τον “εντελώς ασυνάρτητο”, ενώ ο Γερμανός Πρόεδρος, Σταϊνμάιερ κριτικάροντάς τον λέει: «οι εικόνες απελπισίας στο αεροδρόμιο της Καμπούλ είναι ένα όνειδος για την πολιτική Δύση». Επεσήμανε ότι «είμαστε συνυπεύθυνοι για την ανθρώπινη τραγωδία που βιώνει ο Αφγανικός λαός». Προφάσεις εν αμαρτίαις!!
Αν ο διεθνής παράγοντας δεν ενδιαφερθεί για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και οι Ταλιμπάν παρά τις προσπάθειές τους να σχηματίσουν κυβέρνηση, έστω με πρόσωπα του πολιτικού συστήματος του παρελθόντος, για να αναγνωρισθούν διεθνώς, δεν τα καταφέρουν, το Αφγανιστάν θα χαθεί στον βωμό της πείνας. Υπ’ όψιν ότι το υπέδαφός του είναι γεμάτο από πολύτιμους λίθους, χρυσό, χαλκό, λίθιο, ακριβά μέταλλα και πετρέλαιο, αλλά ποιος τολμάει τώρα να επενδύσει με την παρουσία των Ταλιμπάν.
Τα γεγονότα σ’ αυτή τη χώρα της Κεντρικής Ασίας βοούν ότι η κατ’ ευφημισμόν Νατοϊκή Συμμαχία και οι Αμερικανοί δεν τα κατάφεραν να σταθεί όρθια απέναντι στα προβλήματα που δημιουργήθηκαν απ’ την επέμβαση των τριών μεγάλων, ΗΠΑ, Αγγλία, Γερμανία μετά την κατάρριψη των δίδυμων πύργων.
Με την πρόθεση εκδημοκρατισμού των Αραβικών χωρών, αναπτύχθηκε η “Αραβική Άνοιξη”, αλλά δύο χρόνια μετά τη γέννησή της το 2011 με τον εμφύλιο στη Συρία του Άσαντ και στη Λιβύη του Καντάφι είχε άδοξο τέλος, αφού ακόμα προσπαθούν να βρουν λύση. Φαίνεται πως οι Δυτικοί δεν έχουν κατανοήσει ότι δυτικού τύπου δημοκρατίες και Ισλάμ είναι ασυμβίβαστα πράγματα και δεν μπορούν να συνυπάρξουν.
Τούτο αποδεικνύεται από τα γεγονότα του Αφγανιστάν, όπου μετά είκοσι έτη οι θυσίες των Δυτικών πάνε χαμένες. «Η κατάρρευση της Αφγανικής κυβέρνησης και η φυγή του Προέδρου της χώρας με τέτοια ταχύτητα δεν ήταν αναμενόμενη», είπε ο Γενς Στόλτενμπεργκ. Δεν μπόρεσε να φθάσει σε λύση με τους Ταλιμπάν. Θέλοντας να αποστασιοποιηθεί ευθυνών τις επέρριψε στις ΗΠΑ καθ’ όσον επειδή θα ‘φευγαν δυνάμεις της Συμμαχίας, δεν θα ‘χαν διάθεση οι άλλες να παραμείνουν κι έτσι δημιουργείται αυτό το “κομφούζιο”. Τώρα κατάλαβε ο Γενς ότι φεύγοντας απ’ το Αφγανιστάν θα συνέβαινε το «γαία πυρί μιχθήτω»;
